Παρασκευή 25 Απριλίου 2008

Πάσχα στη Φολέγανδρο

Τόχω πεθυμήσει το Πάσχα στη Φολέγανδρο. Αλλά έτσι ακριβή που την εκάνανε, τι να κάμω...

Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

Καλό Πάσχα, αρνάκια μου!


Και μην ψήνεστε για ριζικές ανατροπές στη ζωή σας!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

'Ονομα και πράμα, ο μάστορας!


Έχει το κατάλληλο όνομα για χρηματιστηριακή εταιρεία, που υπόσχεται ν' αυγατίσει το κομπόδεμά σου.
Σκέφτεστε να λεγόταν Τριαδύος;

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Έρχεται το καλοκαίρι

Με τα αγόργια να παλεύουν για να εντυπωσιάσουν τα κορίτσα
και τα κορίτσα να γελάνε μεταξύ τους για λεπτομέρειες, που τ' αγόργια ούτε να φανταστούν δεν μπορούν.
Άτιμα νιάτα...

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Μια ναυτική ιστορία!


Ο καπετάνιος Ντιέγκο Μοντόγια Γκαρσία του πλοίου «Γρανάδα», της περίφημης ισπανικής αρμάδας, κάπνιζε την πίπα του στο κατάστρωμα, όταν ένας λοστρόμος ήρθε τρέχοντας και του είπε: «Καπετάνιο, εχθρικό πλοίο στον ορίζοντα!». Ψύχραιμα, ο Ντιέγκο Μοντόγια Γκαρσία γύρισε στον πρώτο αξιωματικό του πλοίου και του είπε: «Φέρε μου το κόκκινο πουκάμισο». Ο πρώτος έτρεξε, το έφερε και ο καπετάνιος το φόρεσε.
Σε λίγο ξέσπασε μια άγρια μάχη και η «Γρανάδα» νίκησε. Μετά την μάχη, ο πρώτος ρώτησε τον Ντιέγκο Μοντόγια Γκαρσία: «Καπετάνιο, γιατί φόρεσες το κόκκινο πουκάμισο πριν την μάχη;» κι αυτός απάντησε όλο γενναιότητα: «Αν τυχόν πληγωνόμουν στην μάχη, οι άντρες δεν θα με έβλεπαν να αιμορραγώ και δεν θα αποθαρρύνονταν...» Και ο πρώτος θαύμασε τον γενναίο και σοφό Καπετάνιο....Μόλις τότε, ένας άλλος ναύτης έτρεξε στον καπετάνιο και του φώναξε: «Καπετάνιο! Υπάρχουν είκοσι εχθρικά πλοία στον ορίζοντα!» Και ο Ντιέγκο Μοντόγια Γκαρσία, γυρίζοντας προς τον πρώτο αξιωματικό, του λέει: «Φέρε μου το καφέ παντελόνι»...

ΥΓ το παρόν ανεκδοτάκι μόρθε με η-μέιλ και καμία σχέση δεν έχει με γνωστούς μας γενναίους καπετάνιους, ούτε φυσικά με τον απόμαχο της φωτογραφίας...

41η επέτειος σήμερα


«Ρε σεις, άδειο είναι!»
«Ναι, σαν το κεφάλι τους»

Το εικονιζόμενον Μ-24 το βρήκαμε πριν κάποια χρόνια στη Σαμοθράκη, μοναχούλι του. Εκεί ειπώθηκε και το μεγάλο ρητό «ρε σεις, αυτή η μαλακία δουλεύει σαν το κλαρκ!»

Κλαψάρ Γουώζ Χίαρ


Παλιά αραβική επιγραφή, εντοιχισμένη στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου, όπως την είδα το 1994. Πολύ θάθελα νάξερα τι λέει. Ελπίζω να μην την έχει «φάει» καμία αναπαλαίωση του κτιρίου. Τέτοιες πινακίδες τις έβαζαν οι Οθωμανοί, που έγραφαν στα αραβικά, όταν έφτιαχναν κάποια δημόσια βρύση (τουρκιστί: çeşme): , για να σχωρνούνται τα ποθαμένα τους. Βρύση δεν υπήρχε πλέον εκεί γύρω...

UPDATE: σύμφωνα με έγκυρες πηγές:

Πρόκειται για την κρήνη του Κασίμ Μπέη, γιου του Κλαψάρ Ζαντέ Γιουνούς αγά, 1863 μ.Χ, 1280 έτος Εγείρας.
Συγκεκριμένα γράφει:
«Παλιότερα δεν υπήρχε κρήνη στη συνοικία αυτή με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να βρίσκονται σε ένδεια και να αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν νερό. Ο Κασίμ Μπέης, ο γιος του Κλαψάρ Ζαντέ Γιουνούς αγά έχτισε την κρήνη θέλοντας αμοιβή και άφεση από το θεό. Οσοι πίνουνε νερό απεδώ ας μνημονεύουν με μια φατιχά (ευχή) το δωρητή ώστε να ανταμειφθεί στον Παράδεισο.»

Σε άλλο σημείο η επιγραφή αναφέρει:
«Πιες τρεχούμενο νερό από την κρήνη αυτή για την αγάπη του θεού».
Πλήρης Περιγραφή εδώ.

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Μια ιστορία για διψασμένους και κυνηγημένους

Η πηγή της μονής Πρέβελης, στην Κρήτη. Κατά την Κατοχή, εδώ έφταναν, συνοδευόμενοι από ντόπιους, φυσικά, οι νεοζηλανδοί, αυστραλοί και βρετανοί στρατιώτες, που δεν πρόλαβαν την εκκένωση του νησιού από τα Σφακιά. Μπορούμε να τους φανταστούμε να φτάνουν κάθιδροι και κυνηγημένοι και να ορμάνε στην πηγή για λίγο νερό. Εδώ φιλοξενούνταν από τους καλόγερους, μέχρι να έρθει υποβρύχιο από την Αίγυπτο και να τους παραλάβει από την παραλία, την γνωστή παραλία με το ποτάμι και τους τουρίστες. Περί τα 800 μέτρα προς τα ανατολικά, οι στρατιώτες που σώθηκαν έτσι, έχουν στήσει ένα μνημείο με έναν παπά και έναν στρατιώτη, οπλισμένους και τους δύο. Οι Γερμανοί, φυσικά, δεν άργησαν να το μάθουν και έκαψαν το μοναστήρι. Κάτω, το κύπελλο που είναι δεμένο με αλυσίδα στον τοίχο. Να μην ανήκει σε κανέναν αλλά να πίνουν όλοι.

Απαντώντας στις σύγχρονες ευρωπαϊκές προκλήσεις (και άλλα ανέκδοτα)

Τον Αύγουστο του 1994 βολτάριζα στην παραλία του Ρεθύμνου, όταν είδα αυτήν την πινακίδα. Προσπαθούσε να προειδοποιήσει η έρ'μη ότι τα νερά είναι βρώμικα (προφανώς από τους βόθρους) αλλά την «είχε πάρει ο αέρας» που λένε και στο χωριό μ'!

Μεγάλο μέρος της παραλίας ήταν έτσι, μια χωματερή με κάθε είδους σκουπίδια και μπάζα.

Λίγο ανατολικότερα, οι καφετέριες είχαν αναλάβει δράση και άπλωναν ξαπλώστρες. Τώρα, (δείτε το λινκ από το Google Maps) οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες έχουν επεκταθεί σε όλο το μήκος. Ο Δήμος Ρεθύμνης λέει ότι έχει δημοπρατηθεί βιολογικός καθαρισμός (χωρίς να διευκρινίζει το πότε), δεδομένου όμως ότι το site αναφέρει τις εκλογές 2007, λογικό είναι να υποθέσομε ότι είναι αρκετά πρόσφατη η δημοπράτηση. Ομως, οι ομπρέλες είναι εκεί από καιρό και οι λουόμενοι μάλλον κολυμπάνε στα λύμματα.
Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί χτύπησα το πόδι μου και θέλω να γκρινιάξω.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Πάσχα, Ελλήνων Πάσχα


Περνούσα σήμερα από την οδό Πανεπιστημίου, και είδα τη βιτρίνα μεγάλου κοσμηματοπωλείου της πρωτεύουσας. Ανάμεσα σε ρολόγια Rolex, σύμβολα κύρους, και Bvlgari, σύμβολα λεπτού γούστου, ανάμεσα σε κομψά βραχιόλια με παραδοσιακά μοτίβα και σύγχρονα υλικά, και σε εντυπωσιακά κολιέ, με διαχρονικά σχέδια και ευγενή υλικά, ανάμεσα σε διαμάντια και ημιπολύτιμους λίθους, σε ευγενή μέταλλα και σύμβολα πλούτου, δέσποζε ένας εντυπωσιακός πλαστικός οβελίας σε απαστράπτουσα σούβλα! Διότι καλό το πεντακάρατο διαμαντάκι, δεμένο με πλατίνα, αλλά άμα δεν πιάσεις την πέτσα τ' αρνιού κατευθείαν από τη σούγλα, Πάσχα δεν καταλαβαίνεις! Εκτός εάν -για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και του Καίσαρη το κασέρι- απλά προειδοποιούσε έμμεσα για το πώς θα νιώσει ο πελάτης άμα ακούσει την τιμή!

Μία κατάφωρη αδικία από το κράτος

Από την πρώτη απεργία του Planet, το 2002.
Σήμερα έλαβα το ακόλουθο μέιλ:




Θα θυμάστε ίσως ότι το ζήτημα των κινητοποιήσεων στον Planet οδηγούνταν σε μια λύση μετά από διαπραγματεύσεις με τη νέα ιδιοκτησία.

Ας τα ξαναπούμε, είμαστε σε επίσχεση εργασίας από το Σεπτέμβριο του 2004(!) όταν ο τότε ιδιοκτήτης του σταθμού Θανάσης Παύλοβιτς σταμάτησε να μας πληρώνει. Περάσαμε πολλά και διάφορα, κερδίσαμε στα δικαστήρια αλλά δεν καταφέρναμε να πάρουμε δεκάρα. Καταφέραμε να πείσουμε το ΕΣΡ ότι ένας σταθμός που παρανομεί χωρίς να λογαριάζει κανέναν δεν πρέπει να έχει άδεια και με αυτή την απειλή ο Παύλοβιτς αναγκάστηκε να πουλήσει το σταθμό στον όμιλο Αγγελοπούλου.

Καταλήξαμε σε μια συμφωνία με τη νέα ιδιοκτησία και περιμέναμε να εισπράξουμε τα χρήματα που μας αναλογούν, αφού δεν καταφέραμε να εξασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας μας. Μετά από διάφορες περιπλοκές με τη γραφειοκρατεία φτάσαμε στο σημείο όπου οι ιδιοκτήτες του Ρ/Σ έπρεπε να αγοράσουν τα ένσημα που μας είχαν υποσχεθεί. Σε ό,τι αφορά το ΙΚΑ όπου είναι ασφαλισμένοι οι τεχνικοί κανένα πρόβλημα, τα ένσημα αγοράστηκαν. Στο ΤΣΠΕΑΘ (Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης) όμως, στο οποίο είναι ασφαλισμένοι οι δημοσιογράφοι και το διοικητικό προσωπικό, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Πρώτα πρώτα το ταμείο ζήτησε να του επιστρέψουμε το επίδομα επίσχεσης που είχε δοθεί. Σημειωτέον ότι και το ΙΚΑ είχε δώσει στους τεχνικούς ανάλογο επίδομα το οποίο φυσικά δε ζήτησε πίσω εφόσον δεν επιστρέψαμε στην εργασία μας. Διαμαρτυρηθήκαμε έντονα γιατί πέρα από το παράτυπο της διατύπωσης (το ΤΣΠΕΑΘ ισχυριζόταν ότι μας έδωσε επίδομα ανεργίας και όχι επίσχεσης) στους περισσότερους από εμάς φάνηκε εξωφρενικό να θέλει να πάρει το ταμείο 2.000€ από τον κάθε ταλαιπωρημένο συνάδελφο όταν πρόσφατα με την ιστορία του δομημένου ομολόγου έκαναν φτερά από εκεί αρκετά εκατομμύρια ευρώ.

Μετά από έντονη πίεση που ασκήσαμε το Δ.Σ. του Ταμείου αποφάσισε να μη ζητήσει πίσω τα χρήματα, παρά την έντονη αντίδραση του νομικού του συμβούλου. Στην απόφασή του αυτή άσκησε ένσταση η Κυβερνητική Επίτροπος που εποπτεύει το ΤΣΠΕΑΘ για λογαριασμό του Υπουργείου Απασχόλησης. Το Υπουργείο εξέτασε την ένσταση και τη χαρακτήρισε αβάσιμη γιατί (αν είναι δυνατόν) δε δικαιούμαστε να λάβουμε ένσημα. Σύμφωνα με το σεβαστό υπουργείο που πρόσφατα προέβη σε αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα με πρόσχημα τις "τρύπες" των ταμείων, το συγκεκριμένο ταμείο δε δικαιούται να εισπράξει χρήματα, τα οποία κάποιος εργοδότης επιθυμεί να δώσει!!!

Με νομικίστικες ακροβασίες βαφτίζει τους εργαζόμενους του PLANET άνεργους και το επίδομα που πήραμε επίδομα ανεργίας, αγνοώντας περιφρονητικά την απόφαση του δικαστηρίου που μας θεωρεί ακόμα εργαζόμενους και την πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία δυστυχώς άλλο επίδομα πήραμε. Και με βάση αυτά τα προσχήματα καταργεί στην ουσία όλο το εργατικό δίκαιο με τη διατύπωση "εφόσον καταβληθούν στο Ταμείο σας, από την επιχείρηση του Ρ/Σ "PLANNET" ασφαλιστικές εισφορές για τα χρονικά διαστήματα που πρώην εργαζόμενοι της ήταν σε επίσχεση εργασίας και δεν τους καταβλήθηκαν μισθοί υπερημερίας, το Διοικητικό Συμβούλιο θα πρέπει να εξετάσει την επιστροφή τους ως μη νομίμως καταβληθεισών". Καταργεί δηλαδή την επίσχεση εργασίας ως μέσο διεκδίκησης, αφού δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε επίσχεση δε θα ασφαλίζονται. Και τραβάει το αυτί του Διοικητικού Συμβουλίου ενός ταμείου, στο οποίο χάθηκαν 130 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς βέβαια να παρέμβει κανένα υπουργείο να τραβήξει το αυτί κανενός και καθυστέρησε ένα χρόνο να κάνει δεκτή την παραίτηση του προέδρου του. Και όλα αυτά όταν για την ίδια περίπτωση το ΙΚΑ (σας θυμίζω) έχει ήδη εισπράξει τα χρήματα και δώσει τα ένσημα, χωρίς να ζητήσει την επιστροφή του επιδόματος επίσχεσης.

Παράλληλα η επιχείρηση δε μας καταβάλλει το συμφωνηθέν ποσό με την πολύ λογική δικαιολογία ότι δε μπορεί να μας δώσει μισθούς χωρίς να αγοράσει ένσημα. Και επιπλέον (που φτάσαμε) εξέδωσε ανακοίνωση που εκφράζει τη συμπαράστασή της στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε τα ένσημά μας. Το υπουργείο λοιπόν μας έχει εγκλωβίσει και ενώ με τις κινητοποιήσεις μας καταφέραμε να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον ένα μέρος από τα χρήματα που μας οφείλονταν, η παρέμβαση του μας στερεί αυτή τη δυνατότητα. Και είμαστε απλήρωτοι από το 2004, πολλοί από εμάς ακόμη άνεργοι, αρκετοί με χρέη στις τράπεζες και σε τραγική οικονομική κατάσταση.

Το κατάπτυστο κείμενο του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας στις παρακάτω διευθύνσεις:

http://ergazomenoiplanet.blogspot.com/2008/04/blog-post.html

http://indy.gr/newswire/to-ypoyrgeio-apas3c7olisis-apagoreyei-se-asfalistiko-tameio-na-eispraksei-3c7rmata

Διαδώστε το όσο και όπου μπορείτε.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Πήγα για ψώνια...







Στο مطرح‎. Δηλαδή, εδώ. Καλά ήταν, δεν παραπονιέμαι, αλλά δεν τα βρίσκεις όλα...

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Δένδρον ανθισμένον


Κι αν σας πώ ότι το πέτυχα στην Αμυγδαλέζα Αττικής, θα μαντέψετε το είδος του;

Αχ, αυτοί οι έρωτες του καλοκαιριού...

Είναι καλοκαίρι του 2005 και βολοδέρνουμε στην Ήπειρο. Περνάμε να δούμε το γεφύρι της Πλάκας στον Άραχθο και αφού μας είχε πάρει η ώρα, κατασκηνώνουμε δίπλα του. Σε λίγο αριβάρει μια μικρή γλυκύτατη σκυλίτσα. Ο δικός μου αρχίζει να της γαυγίζει φιλικά αλλά άγαρμπα ενώ κάνει και προσπάθειες να τηνε βατέψει (Καθόλου κομψός, ρε παιδί μου, με τις γυναίκες! Απορώ από πού το έχει πάρει!), η σκυλίτσα του κάνει παιχνίδια και τσαλίμια. Της διευκρινίζουμε ότι έχουμε ήδη ένα ζώον (και 4 εμείς, 5 το σύνολον!) και να πάψει να μας δελεάζει σε στυλ «I want to be your bitch». Μιλημένα, ξηγημένα! Το πρωί, που ξυπνήσαμε, την βρήκαμε να κοιμάται ανάμεσα στις αρβύλες!

Ακόμα απορώ πώς καταφέραμε να φύγουμε απ' αυτήν την ξελογιάστρα σκύλα!

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Μύρισε καλοκαιράκι

Κρυφό ταβερνάκι κάπου στο Πήλιο. Δεν σας λέω πού...

Βωβούσα Ιωαννίνων.

Βωβούσα Ιωαννίνων, Ξενώνας «Βάλια Κάλντα»

Ένας σκύλος στη Βάλια Κάλντα

«Μπρρρρ... κρύο το νερό!»

«Ας ακολουθήσω αυτούς τους άγνωστους θείους. Θα ξέρουν πού πηγαίνουν...»

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Αλέκα, να ένα μήλο!


Μπράβο! Η συντρόφισα Αλέκα αγόρασε iPhone! BMW ο Αλέξης; iPhone η Αλέκα! Το κόμμα είναι Χάι-Τεκκ και περνάει εύκολα τη γραμμή του, στέλνοντας e-maili! Κι εμείς ακόμα παλεύομε με τις μπαγκατέλες...

ΥΓ Τη φωτογραφία εντόπισε, ανέλυσε και μόστειλε ο τεχνικός μου σύμβουλας, τον οποίον και ευχαριστώ!

UPDATE 20 Μαΐου: τηνε γλωσόφαγα την σ. Αλέκα!

Μαθήματα στατικής ή όταν η πέτρα κοιμάται...

Ήτανε κάτι παπάδες, στη Μαγνησία, που θέλαν να ρίξουν τη μάντρα ενός ερημοκκλησιού, για λόγους ασφαλείας των εκδρομέων, λέει, αλλά στην πραγματικότητα επειδή καβατζώνονταν εκεί οι έφηβοι του χωριού, έπιναν μπυρίτσες, κάπνιζαν, άκουγαν μουσικούλες, μπορεί και να χουφτώνονταν, ποιός ξέρει... Τόμαθα ένας παπούς και είπε το σοφό «την πέτρα όταν κοιμάται, δεν πρέπει να την ενοχλείς»! Εννοούσε ότι αφού η πέτρα έχει κάτσει καλά στην ξερολιθιά και δεν κινείται, ο τοίχος δεν έχει στατικό πρόβλημα. Εις ανάμνηση, λοιπόν, εκείνης της σοφής κουβέντας, ορίστε δύο ωραίοι πέτρινοι τοίχοι από τους Πάδες Ιωαννίνων. Καθόλου τυχαία, πρόκειται για το σχολείο (επάνω) και την εκκλησία του χωριού.

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ηδονή

Ηδονή είναι ένας σκύλος που ξύνεται στα βότσαλα.



ΥΓ αι φωτογραφίαι δεν είναι δικαί μου, αι πόζαι ναι!

Η ζωή η ίδια

Μια λεπτομέρεια από τις τριανταφυλλιές της μάνας μου, στο χωριό.

Το βλέμμα

Μια σκυλάρα, ελληνική ποιμενικιά, που γνώρισα πέρσι το Πάσχα.

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Αν τα ντουβάρια είχαν φωνή, θα έσκουζαν.

Ποιός ξέρει γιατί οι μηχανικοί, που γκρεμίζουν το παλιό δίπατο στην οδό Γραβιάς, στα Εξάρχεια για να φτιάξουν εμπορικό κτίριο, διατήρησαν την παλιά πινακίδα. Η ταμπέλα, μαζί με την πρόσοψη, είναι το μόνο που διατηρείται από το παλιό κτήριο.

UPDATE: ένας φίλος με λυπήθηκε και μούστειλε μια φωτογραφία του κτιρίου από το μακρινό 2004, πολύ πριν αρχίσει η κατεδάφιση...

ΠΑΣΠ, μαζική και οικολογική!

Φοιτητικές εκλογές αύριο και το κέντρο της Αθήνας έχει γεμίσει από φοιτητόκοσμο και αφίσες. Περνάω από τις αφετηρίες της Ακαδημίας και βλέπω ένα ύποπτο πακέτο, ακουμπισμένο δήθεν ανέμελα πάνω σε ένα κάδο ανακύκλωσης. Θεέ μου! Βόμβα της ΑλΚάιντα;

Πάω λίγο από δίπλα (με τρόπο, ε;) και βλέπω να ξεχωρίζει μία υπογραφούλα. Και ένα χρώμα, πράσινο!

Ε, λοιπόν, ναι! Ήταν ένα πακέτο αφίσες της ΠΑΣΠ, που πάλι πρωτοπόρησε, επενδύοντας στην ανακύκλωση. Οι αφίσες της πήγαν κατευθείαν από τον τυπογράφο στην ανακύκλωση.
Γιώργο, μπορείς! Ανακύκλωσέ τα όλα!

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Προχτές...

... εκεί που τάπινα με κάποιον κολλητό μου, ήρθε η Άνοιξη.

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Περί ηρώων και τάφων

Πήγα προψές στο Α' Νεκροταφείο και χαζεύοντας τους τάφους, έκανα ορισμένες παρατηρήσεις για την ματαιοδοξία των κληρονόμων και επιγόνων.

Ο εφοπλιστικός τάφος σαλπάρει φιλόδοξα, ελπίζοντας να αποπλεύσει ακόμα κι απ' αυτήν την αιώνια ακινησία.



Από κάποιο συνδυασμό ματαιοδοξίας και αφροντισιάς, ο εικονιζόμενος μακαρίτης φορτώθηκε εσαεί ένα μπρούτζινο πουλόβερ αρκετών δεκάδων κιλών. Μα καλά, δεν είχαν άλλη φωτογραφία του να δώσουν στον γλύπτη;


Και είδα και κάνα-δυό τάφους, απαυτούς που αποκαλούμε «σεμνούς κι απέριττους», αποδίδοντάς τους ιδιότητες που είχαν (ή πιστεύουμε πως είχαν) εν ζωή οι ένοικοί τους.

Ο τάφος του στρατηγού Στέφανου Σαράφη.

Ο τάφος του Αλέκου Παναγούλη και της μάνας του, της βασανισμένης κυρά-Αθηνάς!