Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Το ψυγείο «πέρα από το βουνό»

Το όνομα Ζαγορά και Ζαγόρι προέρχεται από την σλάβικη φράση «πέρα από το βουνό». Η Ζαγορά και τα Ζαγοροχώρια ήταν επί πολλά χρόνια μακριά από το κέντρο, πέρα από το βουνό. Και την έβγαζαν όπως μπορούσαν, χωρίς να περμένουν νάρθει πάγος από την ψαραγορά του Βόλου. Πολύ χάρηκα όταν είδα πέρυσι το καλοκαίρι στη Ζαγορά, το εικονιζόμενο «Ψυγείο Ψαριών», ένα ημιυπόγειο δωματιάκι με πολύ χοντρούς τοίχους, κάτω από πλατάνια, δίπλα στο αυλάκι. Εκεί τα (φρέσκα) ψάρια θα μπορούσαν να αντέξουν λίγο παραπάνω. Μέσα στη ζέστη σκέφτηκα να το νοικιάσω για δωμάτιο. Δεν θα ήταν πιο στενάχωρο από κάτι rooms for rent και σίγουρα θα ήταν πιο δροσερό!

Το παράκανα με τη λαογραφία, ε;

Νύχτα στο Πήλιο


Τα πλατάνια σειούνται από το φύσημα του αέρα, η αλμύρα της θάλασσας προσθέτει έξτρα γεύση στα «βρώμικα» της καντίνας, πιάσε καρέκλα, άνοιξε και μια μπίρα και έλα να πιάσουμε κουβεντούλα.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Ζέστη σήμερα, ε;


Να αρχίζαμε τα γιγαντομπουγέλα, λέει...

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Αναμνήσεις ενός νάρκισσου


Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, δεν είμαι η πιο ωραία γάτα του κόσμου;


Αρκετά με το προφίλ, κύριε φωτογράφε, και δεν είναι και το καλό μου!
Τι θα λέγατε τώρα για ένα 3/4;

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή...

... παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Κι εγώ βαριόμουν σήμερα να πάω στη δουλειά αλλά άλλος τόκανε καλύτερα υπό τη σκιά του Αντώνη Κυριαζή, aka Ρήγα Βελεστινλή

Ο ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ
Ως πότε, παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
Μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες, στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
Να φεύγουμ’ απ’ τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνουμε αδέλφια, Πατρίδα και γονείς,
Τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς;
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Όποιος πιστεύει ότι ο Αχελώος δεν έχει νεράιδες...



... σημαίνει ότι δεν έχει ψάξει αρκετά! Αυτό ξέρω, εγώ...

Ενστάσεις επί της μορφής, part II


Πριν κάνα τρίμηνο, γκρίνιαζα που ορισμένοι αυθαιρετούν για τους δικούς τους, διαφημιστικούς ή προπαγανδιστικούς λόγους, πάνω στο γνωστό γράφημα του βρετανού γκραφιτά Βanksy. Ύστερα, όμως, είδα ετούτο εδώ, από μία κάβα στη Σύρα και μου άρεσε.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Παπαρούνες


Δίπλα στην εθνική οδό. Ωραίες ήτανε.

Δίλημμα εμπρός σε ένα ντουβάρι

Ποιό είναι πιο ωραίο; Το ασπρόμαυρο ή το έγχρωμο; Ε;

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Ο κος Φάουνας συναντά τον κο Φλώρα

Εκνευρισμένος κι αγχωμένος ήμουν σήμερα το πρωί. Να περάσω το αμάξι από το ΚΤΕΟ. Να μην ακούω τι λένε οι μαστοράντζες, να λένε αντιφατικές μπούρδες και να με βάζουν να τρέχω μέσ' στη ζέστη. Να έχει κίνηση, τα μηχανάκια να περνάνε ξυστά δίπλα μου, οι ελληναράδες με τα φυμέ τζάμια να προσπερνάνε από τη λεωφορειολωρίδα. Να χτυπάει το τηλέφωνο, ένας φίλος έχει ανάγκη από βοήθεια. Αφήνω το αμάξι στη φωλιά του και πάω να πάρω το Μετρό, κουρασμένος ήδη από τις 10.30 το πρωί. Και ξαφνικά βλέπω αυτό.

Και δίπλα του ετούτο. Και μου φτιάχνει το κέφι.

Και παραδίπλα άλλα λουλουδικά, ολόδροσα και πολύχρωμα.

Ο ανθοπώλης της γειτονιάς μούφτιαξε το κέφι. Με είχε εντυπωσιάσει το όνομα του μαγαζού, που σημαίνει «χλωρίδα» στα αγγλικά. Έψαξα τον αριθμό τηλεφώνου στις σελίδες του ΟΤΕ και διαπίστωσα ότι ο μαγαζάτωρ λέγεται Φιλώρας. Το «ι» εξέπεσε για επαγγελματικούς λόγους, προφανώς!

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Πανσεληνάρα και δεν πα' να λένε ό,τι θένε!

Είχε και μια ωραία άλω ο φέγγαρος, αριστερά του, προς το Λυκαβηττό.


«Άντε, παιδάκι μ', τι την κουνάς τη φωτογραφία; Μανταλάκια έχ'νε τα χέρια σ΄;» με ρώτησε. Δεν της απάντησα, γιατί κρατούσα κάτι μανταλάκια με το στόμα.

Μια μανώλια και μια φλαμουριά


Στην παραλία του Πλαταμώνα, φέτος το Πάσχα. Τις κοίταγα και δεν τις χόρταινα...

Οκτώ κι ο τρέχων μείνανε!

Οκτώ εβδομάδες μείνανε μέχρι τις διακοπές, εννοώ...

Η έκφραση «τρεις κι ο τρέχων» μούχει μείνει από το καλοκαίρι του 1991, στο στρατό. Κατακαλόκαιρο, κι ένα βράδυ, που δεν λειτουργούσε τίποτε, πάω φρόνιμα και τακτικά να κάνω τη σκοπιά μου. Στα σκαλιά του διοικητήριου ο δεκανέας αλλαγής, που υποτίθεται ότι θα πήγαινε στις σκοπιές, έπαιζε ακορντεόν του καλού καιρού. Ο αξιωματικός υπηρεσίας, ένας ανθυπασπιστής μηχανικός, πανάρχαιος, είχε ψιλοσουρώσει και μεράκλωνε με το ακορντεόν. «Α, ρε κουφάλες!» βρυχήθηκε ξαφνικά. «Τρεις κι ο τρέχων κι απολύομαι!». «Τρεις τι, κύρ' ανθύπα;» αναρωτηθήκαμε τα κωλοφάνταρα, σαστισμένοι με τη μονάδα μέτρησης του χρόνου, που είχε επιστρατεύσει. «Τρεις Ολυμπιάδες κι ο τρέχων, ρε!».
Έκτοτε, έγιναν Ολυμπιακοι Αγώνες το 1992 στη Βαρκελώνη, το 1996 στην Ατλάντα, το 200ο στο Σίδνεϊ και το 2004, δυστυχώς, στην Αθήνα. Καλός πολίτης, κυρ-ανθύπα...

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Πανσέληνος απόψε!


Ακόμα και το κέντρο της Αθήνας ομόρφηνε. Άφησα τη μπουγάδα μου απλωμένη. Να χαρεί κι αυτή λίγο φεγγαρόφωτο...

Μάης του '68: καλά σαράντα!

Τα βαριέμαι αφόρητα τα αφιερώματα στο Μάη του '68. Κυρίως γιατί ο καθένας τον ερμηνεύει καταπώς τον βολεύει. Και τον εκμεταλλεύεται ανάλογα.

Βλέπω στον τοίχο μιαν αφίσα με έναν οργισμένο παπού. Η πραγματική φωτογραφία (όπου το κείμενο του πανό, στο βάθος, λέει τα ακριβώς αντίθετα) προέρχεται από το Μάη του '68. Κάποιοι επαναστάτες του Photoshop τον έκαναν να λέει άλλα αντ' άλλων. «Θέλοντας ο βλάχος, και μη θέλοντας ο ζωγράφος, φόρα κι εσύ, Χριστέ μου, παπούτσια» που λέει και ο λαϊκός μύθος.




Άλλοι επαναστάτες του Photoshop, πάλι, επέλεξαν να ενθέσουν το χέρι από μια φωτογραφία του Γιόζεφ Κουντέλκα από την «Άνοιξη της Πράγας»( η οποία σημειωτέον έγινε Αύγουστο του 1968 κι όχι ανοιξιάτικα) σε μία φωτογραφία από τα παρισινά οδοφράγματα. Και -'οχι τίποτ' άλλο- αλλά ορισμένοι από τους υπογράφοντες την αφίσα πιστεύουν ακόμη ότι ο τσέχικος ξεσηκωμός ήταν έργο της ... CIA.

Το να αφαιρείς σημαντικά στοιχεία από μία φωτογραφία είναι σαν να την βγάζεις από το ιστορικό της πλαίσιο, εντός του οποίου γίνεται κατανοητή (και άρα αξιοθέατη) και να την λογοκρίνεις. Σχετικά με την ηθική διάσταση της αλλοίωσης των φωτογραφιών, δείτε εδώ ή αναζητείστε το εξαιρετικό βιβλίο «The Comissar Vanishes» με τις εξαιρετικές επιδόσεις των φωτογράφων του πατερούλη Στάλιν στο πολιτικό ρετούς.

Μα γιατί τους αποκαλώ επαναστάτες του Photoshop, αφού στο προηγούμενο παράδειγμα ίσως απλά αγνοούσαν την αληθινή εκδοχή μιας φωτογραφίας, καθώς και τον πραγματικό της τόπο και χρόνο; Διότι από την ίδια πηγή έχομε και το παρόν παράδειγμα. Όπου πήραν μια ωραία φωτογραφία από εργατικές κινητοποιήσεις, έσβησαν ό,τι ήθελαν και έβαλαν ωραίους πομπώδεις τίτλους. Αν, φυσικά, την έβλεπαν αυτή την αφίσα οι μεταλλεργάτες των COBAS, θα τους είχαν πλακώσει στις σφαλιάρες τους επαναστάτες μηχανικούς.



Η πρωτότυπη λεζάντα της φωτογραφίας έχει ως εξής:
Workers block an highway near the Alfa Romeo factory in Arese, near Milan, Italy, Monday, Oct. 14, 2002. Hundreds of Fiat workers went on a four-hour strike Monday to protest the ailing automaker's plans to lay off more than 11,000 people, possibly leading to the closure of the plant in Arese. (AP Photo/Luca Bruno)
Και την εψάρεψαν (σε πλήρη και άρτια μορφή) από εδώ, όπου είχε δημοσιευτεί δυόμιση χρόνια νωρίτερα.
Δείτε και 67 αφίσσες από το γαλλικό Μάη. Ορίτζιναλ πράμα, λέμε!


Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Περνώντας ξυστά από την ιστορία

Πριν κάτι μήνες στην κατειλημμένη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης πρόσεξα κάτι σφυροδρέπανα, ψηλά στους τοίχους. Παρά το σαφώς παλιομοδίτικο στιλ τους, υπέθεσα ότι τα είχε ζωγραφίσει κατά τη μεταπολίτευση κάνας αριστερός μανάβης (χασάπηδες δεν έχουμε!) και δεν έδωσα σημασία.

Το ένα, στο δυτικό τοίχο.


Και το άλλο στον ανατολικό τοίχο.

Σήμερα, όμως, διαβάζω στο «Εθνος» ότι πρόκειται για δύο (προφανώς τα τελευταία) από τα 10.000 σφυροδρέπανα που είχαν ζωγραφίσει το Νοέμβριο του '44 τα μέλη του ΚΚΕ, για να τιμήσουν τα 26 χρόνια του κόμματός τους. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, η γιορτή έγινε με ομιλία στο Σύνταγμα του Γιώργη Σιάντου, στις 19 Νοεμβρίου 1944. Και ότι οι «καταληψίες» έφεραν συντηρητές και τα αποκατέστησαν. Διότι αν είχαμε αφήσει την Αγορά στον κυρ-Νικήτα, θα την είχε κάνει πάρκινγκ ή σούπερ μάρκετ!

Δεν την είχε αυτή τη σελίδα το www.ethnos.gr κι έτσι την εφωτογράφησα. Κάντε κλικ να μεγαλώσει. Καλή ανάγνωση. EDIT: τώρα την έχει!

Μετά δύο μέρες έγραψε για αυτό και η «Ελευθεροτυπία».

Πληροφορίες για την αγορά, εδώ.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Οφθαλμόλουτρον το ιαματικόν

Λάλησε η φίλη μου, η Ντάρια, λάλησα κι εγώ, ας κάνομε ένα διάλειμμα από τη μουντάδα του κομπιούτερ... Να καθαρίσει ο μάτης μας, βρε αδερφάκι.



Σιγά μην πετύχαινε το autofocus στο κόκκινο!



ΥΓ Λυσσάξατε, μωρέ αδιάκριτα! «Τι θα βάψεις, τι θα βάψεις;». Ορίστε!

Προπέρσινες, οι φωτογραφίες. Από τη φιλόξενη αυλή του Πολυτεχνείου.

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Πειρασμοί

Την έβλεπε τη θάλασσα να λάμπει, να γυαλίζει, να αστράφτει. Κι αυτός εκεί, καθηλωμένος στο δέντρο, διότι ενοχλούσε, λένε. Του την έδωσε, σκύλιασε, έδωσε μία δυνατή μπρος, άλλη μία πίσω, λευτερώθηκε! Κι επιτέλους βούτηξε!

Και δώστου να πηγαίνει μία ανατολικά, μία δυτικά...


Μία ανατολικά, μία δυτικά... Μα κολάστηκε ο άνθρωπος, εχμμ... ο σκύλος!

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Σκυλίσια ζωή

Ο πωλών τοις μετρητοίς...

... κι ο πωλών επί πιστώσει.

Αντίθετα από τα ανθρώπινα στερεότυπα, ο πρώτος είναι αδέσποτος κι ο δεύτερος «δεσποζόμενος».