Ξυπνάω, ακούω στο ραδιόφωνο τα γνωστά «Μπλαμπλαμπλα...Καραμανλής...μπλαμπλαμπλα...Παπανδρέου...μπλαμπλαμπλα...Καραμανλής...μπλαμπλαμπλα ...Παπανδρέου». Τελειώνω τον καφέ, βγαίνω στο δρόμο και βλέπω αυτή την αφίσα!
Ωπ! Τι έγινε, μάγκες; Γυρίσαμε στο παρελθόν; Και μάλιστα, δίπλα της είναι τούτη η αφίσα!
Ωχωχωχ! Πάω στο Μετρό και η αφηρημένη ταμίας μου δίνει φοιτητικό (χοχοχο!). Ωπ! Για κάτσε! Μετρό; Μα δεν είχαμε Μετρό πριν 30 χρόνια! Κοιτάω κάτω, βλέπω την κοιλιά μου και τότε αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω πεθυμήσει μόνον εγώ τα νιάτα μου.
20 σχόλια:
(δεύτερη φωτό: ανατριχίλες...)
Από κάτω απ' τις αφισες: εργατοπατέρες(;) και mad(;) άραγε προσπαθήσουν να περάσουν κάποιο υποσυνείδητο μήνυμα;
Γιατί, εκείνο το «Το κοινωνικό κράτος δεν χαρίζεται, με αγώνες κερδίζεται» δεν είναι πολύ κίνκυ;
Τι είναι κίνκυ;
Κάτι που σε ξεσηκώνει, σε αναστατώνει, σε διεγείρει, κάνει να κουνιέται το φιδάκι του παντελονιού σ'.
Ε ναι τότε είναι κίνκυ!!
Τι μου θύμισες βρε!!! Σε μια πρόσφατη ανασκαφή σε ράφια, συρτάρια και ντουλάπια, βρήκα αυτοκόλλητα και προκυρήξεις του ΚΚΕ Εσωτερικού και του Ρήγα Φεραίου από την εποχή της Συμμαχίας ακόμα!!! Ναι, ναι... Το ομολογώ κι ας καρφώνομαι ηλικιακά... Απίστευτο μου φάνηκε που υπήρχαν. Και φυσικά δεν τα πέταξα, αυτό δα έλειπε...
Φιλιά στα μούτρα σου
Μαρή; Είχες πάρει αυτοκόλλητα το 78 κι ακόμη να τα κολλήσεις; Και τάχεις ακόμη; Ούυουουου, τεμπέλα! Για κάτι τέτοια διαλύθηκε το ΚΚΕεσωτ.!
Χα χα χα... Εγώ το διέλυσα λες;;; Καλά είμαι τεράστια!!!
Α και πούσαι... Η "Συμμαχία" ήταν το 1977.
Πάντως τα είχα κολλήσει τα αυτοκόλλητα αλλά κράτησα και μερικά για ενθύμιο.
Μπορώ να σου κλέψω τις φωτογραφίες;...
Αν μαρτυρήσω ότι η μάνα μου ήταν υπ. βουλευτής με τη Συμμαχία, μπορώ;
Χαχα, αν δεν εχεις καταλαβει,
"Ολα τριγυρω αλλαζουνε κι ολα τα ιδια μενουν..."
:))
Elias: παρακαλώ, παρακαλώ! Σερβιρισθείτε ελεύθερα.
Δαμασκηνάκι: ναι, βρε καλό μου, αλλά έτσι πια; Μόνο εγώ γερνάω, γμτ;
Ρίξε μια ματιά στο μαγαζί μου, κύριε Σκύλε, κι αν έχεις οποιαδήποτε ένσταση, πατάω delete.
Δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ στον πειρασμό.
«Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα, εκτός από τον πειρασμό» είχε πει ο μέγας Όσκαρ Ουάιλντ. Κάτι παραπάνω θάξερε...
Κι εγώ γερνάω γμτ... Γίναμε δύο σκύλε.
Ναι, αλλά:
1ον. Ομορφογερνάς και
2ον. Έχεις κι ένα άλφα καμάρι.
Και εγώ πολλές φορές κοιτάω κάτω , πιο κάτω από την κοιλιά μου και ανακαλύπτω ότι δεν είμαι ο μόνος που αποθύμησα τα νιάτα μου !
Άσε με πρωί πρωί Σαββατιάτικα να χαρείς!!
Σαν να ακούω την κυρά να τραγουδά
" Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες
μαραμένα και τα γιασεμιά
μαραμένες κι ελπίδες μου όλες..."
Έχω την εντύπωση ρε συ ότι γελάει κιόλας!
Σε αφήνω και πάω να παρέμβω δυναμικά ( καμμιά φωνή που μας έμεινε δηλαδή μην φανταστείς τίποτε αλλιώτικο..)
Πιάσε και ένα ανεκδοτάκι σχετικό
" Γυναίκα, λέει μια μέρα ο 55αρης έφηβος στην κυρά του, έχω να σου πω ένα μυστικό.
Τι είναι τον ρωτάει αυτή.
Ξέρεις , της λέει, ερωτεύτηκα μια 20αρα Ρουμάνα και έχω πρόβλημα.
Απ την άλλη δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα που ξέρεις πόσο σ αγαπώ και σε λατρεύω.
Σκέφτομαι και τα παιδιά το σπίτι μας..
Και τι προτείνεις να γίνει του λέει αυτή.
Να, της λέει αυτός , θα πηγαίνω μαζί της για λίγο και κατά τις 10.30 -11 θα έρχομαι στο σπιτάκι μας!
Τι να κάνει κι αυτή η δόλια λέει το ΝΑΙ.
Όλα κυλούσαν κατά πως έλεγε το πρόγραμμα ώσπου κάποια μέρα πάει να ανοίξει ο μόρτης την πόρτα και βλέπει κολλημένο ένα σημείωμα πάνω της.
" Αγάπη μου ,η γυναίκα σου είμαι. Σκέφτηκα όλα αυτά που μου ‘πες και για να μην έχεις ενοχές βρήκα και εγώ έναν 20άρη.
Μονάχα που εγώ θα αργώ λιγάκι παραπάνω γιατί όπως καταλαβαίνεις το 55 στο 20 μπαίνει μια φορά ενώ το 20 στο 55 θέλει να μπαίνει συνέχεια !"
Κάγκελο τ αφεντικό
Ε ρε σκύλε
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις
Μέρααα
Μα τι έφαγες πάλι εχτές και σε χάλασε αγόρι μου;
Μήπως να το προσέξεις;
Μη μελαγχολείς βρε σκύλε! Κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές. Οι μπάτσοι και τότε βαράγανε, και τώρα βαράνε!
Xμ, παλιμπαιδισμός, είμαστε όμως πιό "σοφοί" μην το λησμονάτε. Οσο για τις μελεγχολίες κάτωθεν της κοιλιακής χώρας, η επιστήμη έχει μεριμνήσει δεν θέλω ηττοπάθειες...
Ευτυχές το νέον έτος 1982!!! :^)
Δημοσίευση σχολίου