Πέμπτη 31 Μαΐου 2007

Παγκόσμια Μέρα κατά του Καπνίσματος, σήμερα.


Ευτυχώς, εμείς οι φετιχισταί, έχουμε άλλες 364 στη διάθεσή μας!

Δύο πουλάκια κάθονταν.


'Ενας γλάρος πάνω σε ένα παγώνι, συγκεκριμένα. Αλεξανδρούπολη, Μάιος 2007.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2007

Δωμάτια με θέα και άλλα ποιήματα


Εις Θήρας Μεροβίγλιον,
έναντι από Καμμένη
οικία με προσήλιον
λίαν μεμονωμένη,
πλούσια έχει τα κονφόρ,
και άπλετη τη θέα
διαθέτει δε κι ένα ρεκόρ,
τη γράψαν και «Τα Νέα».
Εις την τοποθεσία της
πάνω απ' το καρνάγιο,
τα πάντα θα χαζεύει τις
στου Luis το ναυάγιο.

από τη συλλογή «Θηραματοφόρος του Λαμπραντόρ», Θήρα 1993,

Τρίτη 29 Μαΐου 2007

Το καλύτερο φαγητό που δοκίμασα ποτέ μου


Είναι Πάσχα του 1992. Στη Φολέγανδρο, φυσικά. Πάμε για 15 μέρες. Να συντηρήσουμε το καΐκι, λέει! Αυτή είναι η σχάρα, πάνω στην οποία θα κυλήσουν τα βάζια. Αποτελείται από τρία τμήματα, που συνδέονται με βίδες.


Ξεχειμώνιασε στον Καραβοστάση. Το τρίβουμε, το βάφουμε, το συντηρούμε. Χρώματα, μουράβιες και όλα τα σχετικά. Το καΐκι είναι στημένο πάνω στα βάζια, ένα ζευγάρι ξύλινων πέδιλων, συνδεμένων μεταξύ τους με τεράστιες βίδες, κάτω από την καρένα. Το πάνω μέρος τους ταιριάζει στις καμπύλες του καϊκιού, το κάτω μέρος μοιάζει με πέδιλο έλκυθρου.


Το βράδυ γλεντάμε στο τοπικό ρεμπετάδικο-μπαράκι. Κατά τις 4.00 κάθε πρωί, την ώρα που πάμε για ύπνο, κατεβαίνουν οι ψαράδες να πάνε για δουλειά. Μας βλέπουν και γελάνε!


Με τα πολλά το τελειώνουμε, καλούμε όλους τους τουρίστες να βοηθήσουν, να το ρίξουμε. Τίποτε... Η καθέλκυση γίνεται εφιάλτης.


Το καΐκι κολλάει στο βότσαλο. Έρχονται οι ψαράδες, έμπειροι γαρ και με δύο-τρία γερά σπρωξίματα, μέσα το καΐκι στο νερό! Εδώ φαίνονται καθαρά τα βάζια κάτω από το καΐκι.


Τα βάζια, όπως είναι ξύλινα, επιπλέουν. Ξεβιδώνουμε τις βίδες που τα συγκρατούν μεταξύ τους κι αυτά ανοίγουν κι ελευθερώνουν το καΐκι. Έτοιμο για βόλτες και τσάρκες!


Μαζί μας ήταν κι ο εικονιζόμενος σκύλος. Κουτάβι μέχρι τα γεράματα!


Κάθε μεσημέρι, που κατεβαίναμε να δουλέψουμε το καΐκι, οι ψαράδες επέστρεφαν, έχοντας ξεψαρίσει τα δίχτυα τους εν πλω και έχοντας βράσει τα μικρότερα ψάρια (+ αστακουδάκια κι ό,τι καλό δεν ήταν για πούλημα) σε μια κατσαρόλα πάνω στο σκάφος. Μας καλούσαν να φάμε στο στέγαστρο των ψαράδων (νυν γραφείο του Ναυτικού Ομίλου Φολεγάνδρου), φέρναμε κρύες μπίρες και φρέσκο ζυμωτό ψωμί και γινόταν Ο χαμός. Θυμάμαι ακόμη τις κρεμμύδες και τις πατατούλες, που είχαν ρουφήξει το ζουμί των ψαριών. Και τη μνημειώδη παπάρα στο ζουμάκι! Πάνε αυτά, περάσανε!

Σάββατο 26 Μαΐου 2007

Να μην ξεχνάμε τον Παναγιώτη Κ.



Που είναι προφυλακισμένος επειδή ... φόραγε πράσινα παπούτσια. Η εκδικητικότητα της αστυνομίας μόνο με τη βλακεία της μπορεί, πλέον, να παραβληθεί. Το δημιούργησαν οι politicalzoostencils.blogspot.com.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Παρά την καταφανή βλακεία του, το Κράτος ακόμα αρνείται να τον αποφυλακίσει!

Σχετικό άρθρο από «Τα Νέα».

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Εμπόδια στη θέα.


Άνευ σχολίων.

Ένα ωραίο δένδρο


Στην πεδιάδα του Έβρου. Πλούσια χώματα. Φτωχοί άνθρωποι.

Οδική ασφάλεια α λα γκρέκα


Μαγαζί με έτοιμα εικονοστάσια για το δρόμο. Ορεστιάδα 2007. Αφού δεν φτιάχνουμε τους δρόμους, ας έχουμε τουλάχιστον επάρκεια μνημείων για τους νεκρούς των τροχαίων. Σε κάθε σχήμα και μέγεθος. Υπήρχαν και άλλα τέτοια μαγαζιά!

Ανθόκηπος


Μ' αρέσουνε οι λουλουδιασμένοι παλιοί σιδηροδρομικοί σταθμοί. Καμία σχέση με τις μπετομαλακίες του προαστιακού. Αυτό το κτιριάκι το βρήκα δίπλα σε τούτο, στην Αλεξανδρούπολη.

«Ο Αράπης, ο σκύλος, ο ταμ-ταμ-ταμ...»*


«Γιατί με φέρθηκες σαν να 'μανε Αράπης;
Δεν ήμανε άξιος κι εγώ, λίγης αγάπης»**

* Λαϊκόν
** Σκυλ-άδικον

Τετάρτη 23 Μαΐου 2007

Ο μεθοριακός σταθμός

Στο σιδηροδρομικό σταθμό της Αλεξανδρούπολης βρήκα ένα υπέροχο ξύλινο κτίριο. Επάνω, μέρος της πίσω όψης του, προς το δρόμο.

Λεπτομέρειας της διακόσμησης. Οι σανίδες του ορόφου καταλήγουν σε μια ωραία «δαντέλα», που μου θυμίζει οθωμανικά κτίρια.

Η πρόσοψη από την πλευρά των γραμμών. Οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ μου είπαν ότι είναι «παλιό» αλλά δεν ήξεραν πόσο. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι παλιοί σιδηροδρομικοί σταθμοί είναι πέτρινοι, εικάζω ότι αυτό το κτίριο είναι ενθύμιο των οθωμανικών σιδηροδρόμων. Οτι, δηλαδή, είδε να περνάει μπροστά του το «Orient Express»...

Λεπτομέρεια της πίσω όψης.

Κι άλλα γαϊδουράγκαθα


Αφού μ' αρέσουν; Τι να κάμω;

Τα αδέσποτα της εθνικής


Τα αγαπάω τα αδέσποτα σκ΄λιά στα βενζινάδικα της εθνικής. Δεν είναι μεγάλα για να τα πάρει ο μαγαζάτορας για φύλακες. Είναι μικρά και ζουν από την ελεημοσύνη των επιβατών, που αδυνατούν να φάνε ολάκερη τη λαδερή τυρόπιτα και τα φιλεύουν την υπόλοιπη... Αυτό εδώ, κάπου στη Νέα Καρβάλη, ήταν σαν στουπί από μηχανουργείο. Μέσα στη λίγδα, το μαλλί του ήταν όλο τζίβες, αλλά ήταν τόσο φιλικό. Ελπίζω να μην έπαθε τίποτε από το σουτζούκ λουκούμ που το κέρασα...

Διαφορές

Θεσσαλονίκη, Χριστούγεννα 1994, φωτογραφία με
αναλογική μηχανή με φακό Zeiss, μετά το ουζάδικο!


Αλεξανδρούπολη, Μάιος 2007, φωτογραφία με
ψηφιακή μηχανή με φακό Zeiss, πριν το ουζάδικο!

Τρίτη 22 Μαΐου 2007

Είμεθα έθνος Αλτσχάιμερ!

Πρέπει να έχουμε πρόβλημα μνήμης με τα ονόματα των γειτόνων μας. Στους «από πάνω» λέμε «Δεν ξέρω πώς λέγεσαι αλλά σίγουρα δεν λέγεσαι όπως ξέρω!». Στους «αποδίπλα», πάλι, προσθέσαμε ένα «Ο» και τους κάναμε «κλειδί της περιοδείας» (Tour+key). Τούρκοι θα γίνουν άμα το μάθουν!

Κόκκινο χαλί


Ξημερώματα Παρασκευής, 18 Μαίου 2007, κάπου στη Βόλβη, κοντά στη Ρεντίνα.

Σε ένα κανάλι του Έβρου


Γαϊδουράγκαθα ανθισμένα. Σάββατο, 19 Μαίου, 2007.

Ταξίδι στην Εθνική

Κυριακή, 20 Μαΐου, 2007

Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Προβολή

Από την εκδήλωση της 18 Μαϊου στην Αλεξανδρούπολη για τα προβλήματα των μεταναστών.

Ληγκαλάιζ ιτ!


Πριν κάτι μήνες, εντόπισα στο Χορευτό Πηλίου, το σουβλατζίδικον «Η εξάρτηση». Προψές, ανακάλυψα (τελευταίος!) το υπέροχο σουβλατζίδικο του κου Καναβίδη στην Αλεξανδρούπολη. Αναρωτώμενοι «μα τι βάζει μέσα!», χτυπήσαμε κάτι δίπιτα, καλοστριμμένα, μέχρι που μπαφιάσαμε! Τίποτε δεν είναι τυχαίο!

Ένα ταξίδι στον Έβρο.




Ανέβηκα το σαββατοκύριακο στον Έβρο για τη διαμαρτυρία σχετικά με το νέο κέντρο κράτησης μεταναστών (λέγε το «φυλακή»), που έχει κτιστεί κοντά στο χωριό Φυλάκιο. Οι μετανάστες που συλλαμβάνονται όταν περνάνε κρυφά τα σύνορα, έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν πολιτικό άσυλο και να αφεθούν ελεύθεροι. Εάν το αίτημά τους δεν ικανοποιηθεί, οφείλουν σύμφωνα με το νόμο να εγκαταλείψουν με δικά τους μέσα τη χώρα. Ωστόσο, οι αρχές τους στιβάζουν σε άθλια κρατητήρια, δεν τους αφήνουν να τηλεφωνήσουν καν σε δικηγόρο, και κάθε βδομάδα τους απελαύνουν εντελώς αντισυνταγματικά, χωρίς καν να έχει καταγραφεί η παρουσία τους στο ελληνικό έδαφος. Αυτές οι απελάσεις λέγονται «επαναπροωθήσεις». Όποιος αστυνομικός ή συνοριοφύλακας συμμετάσχει σε (παράνομη) επαναπροώθηση, πληρώνεται έξτρα 30 ευρώ. Σχετικό ρεπορτάζ εδώ.


Συνθήματα ακροδεξιών και στο βάθος η νέα φυλακή, που χτίστηκε για τους μετανάστες.

Η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής.

Γαϊδούρια, αγκάθια και γαϊδουράγκαθα.

Η διαδήλωση των 150 ατόμων αντιμετωπίστηκε από αστυνομική δύναμη 120 ανδρών. Παρά τις φήμες που καλλιεργούνταν επί μέρες («θα έρθουν να τα κάψουν», «έρχονται οι άπλυτοι!» κλπ κλπ) δεν συνέβη τίποτε. Σχόλια κι άλλες φωτογραφίες εδώ.


Αυτή είναι η νέα φυλακή μεταναστών. Διακρίνεται ημιτελής εδώ, απέναντι από τα σιλό και βόρεια του καναλιού.

Κι ένα κειμενάκι από τη «Γαλέρα».

Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Αι εκδρομαί ήρχισαν! Καλό σαββατοκύριακο!

Το πήρα διευρυμένο διότι έχομε 2.200 χιλιόμετρα να κάνομε μέχρι το βράδυ της Κυριακής. Τα λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!

Σύγχισις αρμοδιοτήτων


«Δηλαδή, τώρα που θέλω να φρεσκάρω το σπίτι μου, τι να καλέσω; Σοβατζή ή κηπουρό;»

Υποθετική σκέψη ιδιοκτήτη

Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

Einai polla xronia mbrosta o mastoras!


Την μάντρα «Exelixis sto treiler» στην Εθνική, στο ύψος της Φιλαδέλφειας, δεξιά ανεβαίνοντας προς Λαμία, την είχα δει πολλά χρόνια προτού ανακαλύψω το ίντερνετ. Επειδή, όμως, πάντα πέρναγα οδηγώντας τη ματοσυκλέτα, ουδεμία όρεξη είχα να σταματήσω και να την φωτογραφίσω, καθώς η επόμενη φωτογραφία που θα έβγαζα θα ήταν σίγουρα κάνα ταβάνι στο ΚΑΤ. Είδα, όμως, προχτές ένα treiler (αγγλιστί: trailer) της συγκεκριμένης φίρμας και θυμήθηκα κάτι γλωσσαμύντορες που γκρινιάζουν για όσους γράφουν greeklish στο διαδίκτυο.

Επανάσταση στο θερμόν ύδωρ!


Εγώ, ως καλός σπασίκλας και φανατικός επαναστάτης, τον Θερμιδόρ τον ήξευρα ως τον 11ο μήνα της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, που άρχιζε 19 Ιουλίου και τέλειωνε 18 Αυγούστου. Έναν Θερμιδόρ, του 1794, οδήγησαν τον Ροβεσπιέρο στη γκιλοτίνα και τον έκαναν ένα κεφάλι κοντύτερο.
Γέλασα, λοιπόν, υπεροπτικά όταν είδα το εικονιζόμενο θερμοσιφωνάδικο στο Παγκράτι. Δεν ήξερα, όμως, ότι ο Θερμιδώρ ονομάστηκε από το γαλλικό thermal (ζεστό) και δεν σκέφτηκα αυτό που μου είπε ο ταξιτζής από το αμάξι του οποίου έβγαλα τη φωτογραφία: ««Ε, πού είναι το παράξενο; Θερμό + ύδωρ = Θερμυδώρ!». Κι έμεινα κάγκελο!

Το παπί και ο Αριστοτέλης

Έλεγε ο Αριστοτέλης ότι κάθε πράγμα αποτελείται από το άθροισμα των μερών του. Ναι, καλά, ο Αριστοτέλης δεν είχε παπί, να ξοδέψει ένα κάρο λεφτά για αλυσίδα και λουκέτο, να βρει ένα γερό δέντρο να το δένει, και να ξυπνήσει ένα πρωί να βρει τη ρόδα, γεροδεμένη στο δέντρο. Διότι τα κλεφτρόνια δεν ήξεραν από Αριστοτέλη, δεν ήξεραν ότι το μέρος είναι αναπόσπαστο του όλο, όμως ήξεραν να βγάζουν μια ρόδα σε dt!

Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Φύλλα

Φύλλα φθινοπωρινά. Ωραία χρώματα, δεν λέω, αλλά είναι σαν τον συναγερμό της Φύσης. Σ΄ακούνε τα ζουλάπια από ένα χιλιόμετρο και φεύγουν μακριά. Άσε που γλιστράνε σαν διάολος!

Κριτήρια επιλογής ουζάδικου


Όπου βλέπεις πολλούς γλάρους σε παραθαλάσσιο ουζάδικο, μην περιμένεις σοβαρούς μεζέδες! Αντί να τους φάνε, οι πελάτες τους ρίχνουν στα π'λιά, για να χαζέψουν. Ανατολική Θεσσαλονίκη 1994

Η άνοδος και η πτώση


Πριν κάτι δεκαετίες κάποιος φιλόδοξος εκδότης θέλησε να επωφεληθεί του περιρρέοντος αντι-ιμπεριαλισμού, κυκλοφορώντας ένα ογκώδες πόνημα με τίτλο «Η άνοδος και η πτώση των μεγάλων δυνάμεων», προσδοκώντας σε άνοδο των πωλήσεων και πτώση των χρεών του. Έφκιαξε και μια μεγάλη ταμπέλα να διαφημίσει την πραμάτεια του. Εδώ και καμιά δεκαετία, η ταμπέλα αναπαύεται στον ακάλυπτο χώρο ενός οικοδομικού τετραγώνου των Εξαρχείων. Που πάς, ρε Καραμήτροοοοοοοο;;;;

Σάββατο 12 Μαΐου 2007

Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

«Βελεστίνο... πάτε;»

«Τι διάλο, τόσα χρόνια περιμένω εδώ κι ακόμα να περάσει ένα ταξί για Βελεστίνο!»

«Όχι, κύριος! δεν άνοιξ' ακόμα η "Ριβιέρα"!»




«Μπορεί να μπήκε ο Μάϊος αλλά τα θερινά σινεμά δεν ανοίξαν ακόμα. Φυγέτε και θα σας ενημερώσομε αρμοδίως. Αϊντε πια, δεν μας αφήνετε να κοιμηθούμε! ΓμτΠνγίαμου,τοστανιόμουμέσα... χμρστφφφφ...ρρρρρρρρ....ζζζζζζζζζζ»