Χαμηλά, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, σε μία διάβαση, στο ύψος της Μπουμπουλίνας, υπάρχει ένα μικρό μνημείο, αφιερωμένο στη Ζητιανιά. Μερικά κέρματα, που έπεσαν από τον επαίτη, στη βιάση του να τα μαζέψει από τους οδηγούς προτού ανάψει το φανάρι, έχουν ενσωματωθεί για πάντα σ΄ ένα μπάλωμα της ασφάλτου, που εκείνη τη στιγμή πρέπει να ήταν νωπή (ή απλά ζεστή από το λιοπύρι). Μαζί τους έχουν ενσωματωθεί, μπρούτζινα κουμπάκια, ταμπελάκια και άλλα άσχετα που κάποιοι χαβαλέδες οδηγοί πάσαραν στον ζητιάνο, μην μπορώντας να τον κοιτάξουν στα μάτια.
13 σχόλια:
πολύ θλιβερό
Ναι, ρε συ...
Πόσο μάλλον που έκατσα (ο ανώμαλος) και μέτρησα τα κέρματα. Όλα φραγκοδίφραγκα είναι κι έχουν περάσει τόσα χρόνια που έχομε το ευρώ, ληγμένα τούδιναν του ανθρώπου...
όντως μιά ανωμαλία, την διακρίνω και γώ.
(Τα τέτοια τάστειλα σήμερα.)
Νάστε καλά,
ευχαριστώ και περιμένω να παραλάβω τα αποκείνα!
Φοβερη παρατηρητικότητα!!!
Περναω καθημερινά απο εκει και ουτε που το ειχα προσεξει!!!!
Εμένα πάλι, μου φαίνεται σα να τα έβαλε κάποιος επίτηδες στη φρέσκια άσφαλτο του σημείου εκείνου.
Έχω συναντήσει κολλημένα κέρματα σε πολλά σημεία της Αθήνας...Οι πλάκες των ανθρώπων...Και έχω δει ανθρώπους να παλεύουν να τα ξεκολλήσουν και άλλους να γελάνε...
Απίστευτα θλιβερα αστεία...
Καλησπέα είπα;;
Πάντως είναι υπόπτως με τάξη βαλμένα, αν και προτιμώ την ποιητική εκδοχή του ζητιάνου. Η ζωή περνάει σαν οδοστρωτήρας από το βιος των ανθρώπων.
@ Άνεργοι Δημοσιογράφοι: ναι, είμαι παρατηρητικός. Μάλλον επειδή δεν ακούω καλά και πρέπει να προσέχω...
@ Ελεύθερος Σκοπευτής: δεν το αποκλείω να είναι επί τούτου βαλμένα, απλά είπα να αφήσω την φαντασία μου ελεύθερη...
@ Δήμητρα: Ναι, απίστευτα θλιβερά αστεία, ακριβώς! Καλημέα...
@ deryLove: άμα έχουν εκεί 4-5 χρόνια θα έκατσαν. Κι όσα έπεσαν από πάνω τους, δεν θα κόλλησαν στην άσφαλτο και θα τα μάζεψε ο συνάδερφος ζήτουλας.
Τόσα χρόνια πάω πάνω κάτω στο δρόμο, χαμπάρι δεν πήρα. Μάλλον γιατί όταν δεν είμαι αφηρημένη χαζεύω τον ουρανό. (και πέφτω πάνω σε δέντρα και στύλους)
Hello σκύλε.
Χελόου Νταριούσκα!
Ναι, κοιτάς πάνω γι' αυτό έχεις τόσο φωτεινά μάτια (χοχοχο! τσάκω ένα κομπλιμάν!)
Ενώ εμείς που κοιτάμε κάτω, αποφεύγομε μεν τα σκυλοκούραδα, αλλά σκοτεινιάζει το βλέμμα μας...
Το «μνημείο» είναι στη μέση της διάβασης στην κάθοδο της Αλεξάνδρας. Πού να το διείς από το πεζοδρόμιο;
>χοχοχο! τσάκω ένα κομπλιμάν<
Χο χο χο... εμ τι νομίζεις; Ξέρω εγώ γιατί περνάω από δω...
Σμουτς.
Δημοσίευση σχολίου