Πάρκο Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Χτες το βράδυ, μετά τη βροχή, έκαμα μία βόλτα. Η γειτονιά μου απέκτησε μέσα σε μία μέρα ένα νέο πάρκο, έκτασης άνω των δύο στρεμμάτων; Πώς; Να πώς! Ο σκύλος, επάνω, είχε πάθει κρίση ταυτότητας, ποιό δέντρο να πρωτοκατουρήσει.

Τα πιτσιρίκια έπαιζαν με τις φωτιές όπου καίγονταν οι πρώην διαφημιστικές πινακίδες του πρώην πάρκινγκ μεταξύ Ναυαρίνου, Χαριλάου Τρικούπη και Ζωοδόχου Πηγής. Λινκ διαφωτιστικόν.

Και οι μεγάλοι μοιράζονταν συνωμοτικά γουλιές από το τσίπουρο του διπλανού καφενείου κι άκουγαν τη μικρή τρομπέτα να παίζει συνέχεια. Και μετά ήρθε και το τρομπόνι, η άφιξη του οποίου χαιρετήθηκε με ουρανομήκη συνθήματα, που ομοιοκαταληκτούσαν στ΄όνομά του.

Μ' αυτά και με τούτα, ελάφρυνε η καρδιά μου και γύρισα στο Στέκι να τιμήσω μαζί με άλλους έναν φίλο που έφυγε πέρυσι τέτοιες μέρες. Γειά σου, Γκούι...