Φανταστική ιστορία (ή σχεδόν)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απομαγνητοφώνηση της τελευταίας καταγραφής στο μαγνητόφωνο του David H. Postlethwaite άλλως Ben Adams ή Abu Hayad, συνταξιούχου της CIA, υποδιεύθυνση Ασίας. Βρέθηκε στο διαμέρισμά του, όταν τον αναζήτησαν οι κόρες του.

«...Τελικά είναι καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε αγαπάνε. Δεν περίμενα να μου τηλεφωνήσει ποτέ εκείνο το κωλόπαιδο ο Σάμερς, που απ' ό,τι φαίνεται μου έσκαψε τον λάκκο, οδηγώντας με στην συνταξιοδότηση. Χάρηκα, πάντως, που είχε νέα για τον Ζιγιά, κι ας μην ήταν καλά. Δεν ξέρω τι γύρευε ο Ζιγιά στην Υεμένη, πέρυσι τον Οκτώβρη, κι αν τυχαία βρέθηκε εκεί, όταν βομβαρδίστηκε το USS Cole, πάντως, αφού ο Σάμερς μου έδωσε τη διεύθυνσή του στο Νιού Τζέρσι, όφειλα να πάω να τον συναντήσω, να δώ τι κάνει και κυρίως τι σκέφτεται και τι θέλει στη χώρα μας.«

»Τον Ζιγιά Ουλ Μουχάμαντ τον γνώρισα to 1979, στο Πεσαβάρ, Πακιστάν. Ήταν ένας από τους νέους πολεμιστές που είχαν έλθει από το Αφγανιστάν να εκπαιδευτούν στους φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger, που τους είχε εξασφαλίσει εκείνος ο φρικτός Έλληνας, ο Gust Avrakotos. Ο Ζιγιά δεν ήταν μορφωμένος αλλά ήταν έξυπνος. Έμαθε τους Stinger σε χρόνο λιγότερο απ' ό,τι ο μέσος Αμερικανός πεζοναύτης και χωρίς να ξέρει καν τα στοιχειώδη αγγλικά. Μια φορά, μετά από τρία χρόνια, τον είδα να καταρρίπτει ένα ελικόπτερο Hip των Σοβιετικών με έναν ελαφρύ όλμο. Μάλιστα, κύριε, με όλμο! Ο καημένος ο ρώσος δεν κατάλαβε από πού του ήρθε. Ήμασταν ψηλά στο βουνό κι αυτός πέταγε χαμηλά σε ένα φαράγγι. Ο Ζιγιά έριξε τρία βλήματα με τέτοια ταχύτητα, που ο ρώσος μόλις πρόλαβε να δει το ένα. Και να βρεθεί στην τροχιά του τρίτου.«

»Για να λέμε την αλήθεια, φοβόμουν ότι τώρα έχει έλθει στις ΗΠΑ με ένα από τα διαβατήρια, που του είχα δώσει εγώ για να μπορεί να μετακινείται άνετα από και προς το Πακιστάν. Όταν βρεθήκαμε, προχτές, έξω από το τζαμί στο Νιού Τζέρσι, κατάλαβα πως δεν με είχε χρησιμοποιήσει. Δεν έμοιαζε πια καθόλου με τον νεαρό πολεμιστή, που είχα γνωρίσει και που η φωτογραφία του βρισκόταν στο σαουδαραβικό διαβατήριο. Είχε γεράσει, δεν ήταν πια ο Ζιγιά Ουλ Μουχάμαντ (Βουνό του Μωάμεθ) που ήξερα. Αλλά μήπως κι εγώ είμαι πια ο λοχαγός των Rangers, που ανεβοκατέβαινε στα βουνά με 40 κιλά φόρτο;«

»Του μίλησα από μακριά στα αραβικά, για να μην αιφνιδιαστεί. Αν του μιλούσα στα Ουρντού θα φαινόμουν ηλίθιος, αν του απευθυνόμουν στα αγγλικά θα τον έκανα να φανεί εκείνος ηλίθιος και σίγουρα δεν ήθελα να τον εκνευρίσω. Με αναγνώρισε αμέσως. Μιλήσαμε λίγο τυπικά και μου αποκάλυψε ότι έχει έλθει για λόγους υγείας. Καρκίνος. Μάλιστα! Πολεμήσαμε με όλους τους διαβόλους και ξαφνικά τα κύτταρά μας τρελαίνονται και συνωμοτούν να μας σκοτώσουν.. Παραδέχτηκα ότι κι εγώ δεν είμαι σε καλύτερη κατάσταση. Τον ρώτησα για τους γιούς του. Με απλανές βλέμμα μου είπε ότι ο ένας είχε χαθεί στα βουνά του Αφγανιστάν, κάπου στα βόρεια, κι ο άλλος είχε σκοτωθεί πέρυσι στην Υεμένη. Πάγωσα.«

»"Ήξερα πως ήταν καλοί πολεμιστές" μουρμούρισα. "Καλοί πολεμιστές ήταν. Αλλά εσύ και οι φίλοι σου μας κάνατε φονιάδες" απάντησε. Η συνομιλία δεν πήγαινε καλά. Του ζήτησα να μιλήσουμε κάπου διακριτικά, μου είπε ότι μας έβλεπαν πολλοί και καλύτερα θα ήταν να βάζαμε ραντεβού για κάπου αλλού, όπου να μπορούμε να ελέγχουμε τον κόσμο. Ξέρει πως ξέρω την διεύθυνσή του και δεν πιστεύω πως θα προσπαθήσει να με αποφύγει. Άλλωστε, χρειάζεται κι αυτός βοήθεια με την υγεία του και σίγουρα μπορώ να του προσφέρω περισσότερη απ' όση οι άνεργοι Άραβες του Νιού Τζέρσι. Αλλά η γέρικη αλεπού δεν παρατάει εύκολα το παιχνίδι.«

»"Κάπου ψηλά, με θέα, να βλέπω τη θάλασσα" μου είπε ότι θέλει να βρεθούμε. Στο Empire State Building, ίσως; "Μπα, όχι, πολύ τουριστικό". Στο Άγαλμα της Ελευθερίας, τότε; "Δεν μου αρέσει η θάλασσα όταν την διασχίζω. Μην ξεχνάς, είμαι βουνίσιος" γέλασε αχνά. Όπως είχα φανταστεί, στην τρίτη πρότασή μου συμφώνησε. Γι' αυτό, άλλωστε, την είχα κρατήσει τρίτη, καθώς εκεί γνωρίζω τον γέρο Ρικ Ρεσκόρλα, απόστρατο συνταγματάρχη που πέρασε από στρατούς τριών εθνών και τώρα είναι υπεύθυνος ασφάλειας στην Morgan Stanley. Είναι κι αυτός καρκινοπαθής και το παλεύει. Του τηλεφώνησα και δεν έχει αντίρρηση να μου δανείσει τρία από τα "παιδιά" του για την Τρίτη το πρωί...»

Η μοναδική επόμενη καταγραφή στο επιτραπέζιο ημερολόγιό του είναι

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2001

11 Τρίτη... 8.30 π.μ. Ραντεβού με Ζ.Ο.Μ. στον τελευταίο όροφο του Νότιου Πύργου του World Trade Center.