Η δυναστεία της Zundapp ή ιστορίες μοτοσικλέτας IV

Τον φίλο μου, τον Π., τονε γνώρισα το καλοκαίρι του 1986, όταν ήταν 19 χρονώ.
Είχε έλθει στο κάμπινγκ, στη Χαλκιδική, με τη ματοσικλέτα του πατέρα του,
μία δί(χρονη μονο)κύλινδρη Τσούνταπ 175 κ. εκ. του 1955.
Ο ίδιος λέει ότι με ξέρει από παλιότερα αλλά πάντα έτσι κάνει για να δείχνει μεγαλύτερος.

Πάντα γελαστός και χαβαλετζής, πολυμήχανος και ταλαντούχος, μια διασταύρωση Στιβ ΜακΚουίν, Κύρου Γρανάζη και Σάκη του υδραυλικού. Γίναμε φίλοι, κάναμε παρέα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Κάναμε κατά καιρούς και μερικά ταξίδια.

Επάνω, την ‎Τρίτη, ‎23 ‎Αυγούστου ‎2005, ‏‎2:55:08 μμ (δεν έχω τόσο καλή μνήμη, τα properties της φωτογραφίας το ισχυρίζουνται) κάπου μεταξύ Καταρράκτη και Πραμάντων Ιωαννίνων.
Την προηγούμενη είχαμε χαζέψει το γεφύρι της Πλάκας.

Σ΄εκείνο το ταξίδι μας με πληροφόρησε ότι η Τσούνταπ όχι απλώς υπάρχει ακόμη αλλά και έχει αναπαλαιωθεί με αυθεντικά ανταλλακτικά, που βρήκε τυλιγμένα ακόμα μέσα στο αρχικό κηρόχαρτό τους σε κάποια αποθήκη του Μονάχου.

Γι' αυτό, πολύ χάρηκα χτες που τον ξαναείδα μαζί με τον γιό του, το μικρό Βασίλη,
Τώρα είμαι σίγουρος πως η Τσούνταπ θα περάσει σε καλά χέρια!