Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Σιδηροδρομικό Μουσείο Καλαμάτας, μέρος Γ'

Η είσοδος από το νοτιά. Έχει και πάπιες!

Παροχή νερού για τους λέβητες

Σπασμένα τζάμια και αδυσώπητες ερωτήσεις

Υδατόπυργος

Ένας ωραίος γερανός

Η θέση οδήγησης της ατμομηχανής

Ωραία μούρη ατμομηχανής. Απορώ που δεν την εμουτζούρωσαν

Εσωτερικό βαγονιού. Το κίτρινο μπουκάλι με το «ξινό» υποδεικνύει πως μαζεύονται πρεζόνια.
Ηρωινομανείς στην Καλαμάτα; Κι όμως γίνεται!

Ανάγλυφη επιγραφή στο μαντέμι του γερανού (λίγο παραπάνω).
Προφανώς ήταν από τη μικρή γραμμή που εξυπηρετούσε τις αλυκές Μεσολογγίου.

Το σήμα του μουσείου.




Παλιό ξύλινο βαγόνι με τη σκοπιά για το χειριστή φρένων στο τέλος του συρμού.

7 σχόλια:

Chocorello είπε...

Ψυχή δε βλέπω στο μουσείο....
Κρίμα.

Σε τίποτα Ευρώπες, τέτοιοι χώροι θα έσφυζαν από ζωή, παιδάκια, εργαστήρια, εκθέσεις, ζογκλέρ, φεστιβάλ, κλπ

Ελπίζω να υπάρχει τουλάχιστον μία τετοια μέρα, κι ας είναι και για τις δημόσιες σχέσεις του δημάρχου.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Το πάρκο είναι παρατημένο, φίλε!
Το καφενείο ήταν κλειστό, παρά τη Σαββατιάτικη λιακάδα.
Στο πάρκο έπαιζε μια οικογένεια (μάλλον μεταναστών) με δύο μικρά παιδάκια.
Μέσα στα βαγόνια υπάρχουν σκουπίδια, σπασμένα τζάμια και σύριγγες.
Ακόμα και το νερό στο συντριβάνι είναι λασπωμένο.

Δημήτρης είπε...

Δεν έβρισκε ο άλλος ποιόν να γ**σει και βρήκε το τρενάκι. Ελπίζω τώρα να νιώθει ΟΚ.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Κόβει το μάτι σ'... Δεν είσαι προβατίνα, εσύ· γεράκι είσαι!

Δημήτρης είπε...

Μπεεεεεεεεε!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Γεράκι που ξέρει ξένες γλώσσες.
Μούχε κάνει κι εμένα εντύπωση το δραματικό όσο και γελοίο ερώτημα του πιτσιρικά (ή ίσως όχι και τόσο, γιατί εγώ που είμαι 1.87 δεν έφτανα να το γράψω) «Ποιόν πρέπει να γα**σω για να είμαι ΟΚ;».

Δημήτρης είπε...

Εμένα πάντως μου θύμισε αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=RBc7fi7uWAg