Choco: δεν είναι και λίγα! Όνειρό μου είναι κάποτε να φυτέψω ένα δέντρο και -κυρίως- να το δώ μεγαλωμένο! Τόκανα μια φορά κι έκτοτε καμαρώνω τη μανταρινιά μου.
Ελάιζα: στα αγγλικά νομίζω πως φαίνεται καλύτερο, αν και αυτό το καθελείν με ψάρωσε.
Σκυλάκο, κι εγώ φύτεψα δύο δαμασκηνιές πέρσι το χειμώνα. Στην αυλή ενός σπιτιού από το οποίο θα φύγω σε μερικούς μήνες. Στο φυτώριο που τις αγόρασα μου είπανε ότι θα έχουν καρπό τον τρίτο χρόνο. Αλλά τις πήρα έτσι κι αλλιώς. (Το πόσο με αρέσει να ψαρώνω σκύλους δε λέγεται.)
Μπερναντίνα, εμείς οι Ελάιζες πολύ τα φοβόμαστε τα τριαντάφυλλα, άμα κιόλας είναι άγρια τα τρέμουμε. By the way, Ελάιζα είναι το όνομά μου – από τη Σκοτσέζα γιαγιά μου. Το Day είναι έτσι, για ψάρωμα.
Σκύλε μου, οι κότσυφες λένε ολόκληρες ιστορίες. Άμα τους ακούσεις προσεκτικά (και ξέρω πως κι εσύ τέτοιο σκλι είσαι) τους ακούς που πιάνονται από κάτι και λένε, λένε, λένε... Ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει. Καμιά φορά μπαίνω κι εγώ ανάμεσα και μου απαντάνε (δεν κάνω πλάκα, αλήθεια σι λιέου) Και μην προγκάς το Ελαϊζάκι. Άθρωπας που φυτεύει δέντρα ενώ ξέρει ότι δεν θα τα δει να μεγαλώνουν πρέπει να είναι μεγάλη ψυχάρα, όχι ΜακΣάικο. Μπαϊ δε γουέι, το περί ου ο λόγος τραγούδι πολύ με αρέζει. Σκύλε, θες να τ' ακούσεις κι εσύ; Πάρε: http://www.youtube.com/watch?v=Wlh6e2cmlTk&feature=related
Σκύλε, η Μακγιαγιά δε θίγεται εύκολα. Ακόμα και τώρα, που κοντεύει τα 75, ρίχνει το κεφάλι πίσω, γελάει τόσο δυνατά που τρέχουν δάκρια, λέει ω ντίαρρρ, μετά σκουπίζει τα μάτια της και κοιτάζει έξω από το παράθυρό της την άσχημη Γλασκόβη.
Μπερναντίνα… Αχ Μπερναντίνα… Να ‘ξερες σε πόσα σπίτια έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια! Ελπίζω στο επόμενο κάποιος άλλος να έχει φυτέψει δυο δαμασκηνιές.
Γλασκώβη, ε; Φτου, προς στιγμή ήλπισα πως βρήκαμε άκρη στο Έντιμπρα που το πάω αγρίως. Τι κρίμα να ονομάζουν Αθήνα του Βορρά μια τόσο υπέροχη πόλη! Να σου ζήσει, βρε η γκράνι. Να φτάσει στα χρόνια της δικιάς μου που την έκανε σαν σήμερα, πρωταπριλιά, στα 101 της! (Σωστή η γιαγιάρα;) Σκύλε μου, το ξέρω πως εσύ μόνο για πλακίτσα προγκάς, αλλά ακόμα και στα πολύ άγριά σου είσαι το πιο γλυκό σκλι του κόσμου, γι' αυτό σε πάω! Μόνο που μου 'ρχεται να κοπανήσω το κεφάλι μου γιατί όλο έλεγα να χαιρετίσω τον Τσόκο, που ξεραινόμαστε από παλιά, κι όλο το ξεχνούσα. Γειά σου Τσόκο!
Έτσι είναι βρε Τσόκο -οι μπαγάσες δεν τις φτιάχνουν πια όπως παλιά. 'μω το χανγκόβερ 'μω...
Τώρα αν ο Νέλσον Χέντερσον http://wiki.answers.com/Q/Who_is_nelson_Henderson είναι Έλληνας, τι να πω; Μπορεί να είναι και ελληνική η παροιμία, αφού ως γνωστόν οι Έλληνοι τα έχουν πει όλα, νεσπά; Σπα, σπαα...
(μπάι δε γουέι, που λέμε στα ελληνικά, θενς για το Ρ, χεχε.)
ΜπερναΡντίνα, εξκιούζ. Εμείς οι Σκοτσέζες άμα βλέπουμε πολλά γράμματα τα χάνουμε και τα λέμε όπως μας βολεύουν.
Τσοκοέλλο (για να μην έχεις παράπονο κι εσύ), αυτά λένε οι «Έλληνες». Οι Γερμανοί λένε άλλα: Μη φυτεύεις ούτε καρφί στον τοίχο Στην καρέκλα πέτα το σακάκι σου Γιατί να σκοτιστείς για τέσσερις ημέρες Αύριο θα γυρίσεις πίσω.
Άσε και το δεντράκι απότιστο Γιατί να φυτεύεις δέντρα τώρα; Πριν φτάσει το μπόι του σκαλοπατιού Χαρούμενος θα φύγεις από δω. Μπρεχτ
Ω, ρε! Για φαΐ πήγα κι εσείς κάνατε πάρτι πίσω απ' την πλάτη μου. Το γκρήκ πρόβερμπ, που παραθέτει ο Τσόκος, έχει τόση σχέση με την Ελλάδα, όση και η χλωρίδα στο φόντο... Ελάιζα, Γλάσκοου; Μια χαρούλα είναι, μοιάζει και με την Αθήνα, αν και οι κάτοικοί της έχουν σαφώς χειρότερες οδοντοστοιχίες από τ'ς Αθηναίοι! Μπέρνι, εκείνο το Ρ το κεφαλαίο στην προσφώνηση του Τσόκου με βάζει σ' έννοιες. Ρε συ, γνωριζόμαστε;
Τι παναπεί αν γνωριζόμαστε ορέ Σκύλε; Τώρα θυμήθηκες να ρωτήξεις; Τόσα χρόνια έχουμε ανταλλάξει του κόσμου τα γουφ, πανάθεμά σε (χεχεχε). Απλώς ο Τσόκος έχει μια ευαισθησία με το δεύτερο ρο που τρώνε συνήθως από το όνομά μου -είναι και πολλά, τα άτιμα τα ρο, δεν φταίνε οι άθρωπες. Ελάι, για να μην κουράζεσαι μπορείς να με λες κι εσύ Μπέρνι(με -ι, με -η, με -υ, ό,τι τραβάει η ψυχή σου, στο τέλος). Σκλι, έτσι ξέφραγο αμπέλι που το 'χεις το σκλόσπιτο, μπαίνει ο πάσα εις και στήνει πάρτι με τσίπρα και μπίρες. Τι νόμιζες; Χα!
υγ. για τους Σκοτσέζους λένε ότι είναι ΜακΤσιγκούνηδες, αλλά άλλοι δεν δίνουνε τ' αγγέλου τους νερό. Πάντως αυτή η Ελάιζα συμπαθεστάτη μου φαίνεται. Και Έλιοτ κατέει, και Νικ Κέιβ, και Μπρεχτ, και δέντρα φυτεύει, κι απ' όλα τα καλά. Μπράβο σου κοπέλα μου, πάντα τέτοια. Και πού 'σαι -τη γιαγιά και τα μάτια σου, ε; Πες της γκρίτινγκς φρομ Γκρις και να ΄ναι καλά.
Σκύλε μου καλέ μου Σκύλε! Τι είναι αυτά που λες;!!! Πλακίτσα έκανα. Όχι, ορέ σκλι μου, δεν γνωριζόμαστε, άμα ήτανε θα σ' το έκρυβα;;; Άμα θες όμως ζήτα το μέιλ μου από τον 40άκο να σ' το δώσει και πες του πως σου έδωσα την άδεια εγώ. Πες του πως θέλουμε να ανοίξουμε κέντρο φιλοξενίας σκλιών, χεχε
Ελάιζα, από μικρή τρελαίνομαι για κιλτ! Θυμάμαι, είχα ένα με φαρδιές πιέτες και μια τεράστια παραμάνα στο πλάι και πολύ καμάρωνα. Πάντως κάποια σχόλια κάτω από το βίδεο είναι χιλάριους, που λένε! Ειδικά εκείνο το it's only a skirt if u wear something underneath it είναι όλα τα λεφτά, χεχε! Φχαριστώ! Σκύλε, εγώ σε γνωρίζω κατά ένα κλάσμα σου, (θυμάσαι εκείνη τη φωτογραφία με το πασχαλινό αρνί που το είχατε τσουρουφ...σουβλίσει και φαινότανε λιγάκι η κοιλίτσα σου; χιχιχχι)
30 σχόλια:
Βοηθάει και η φωτογραφία σ'αυτό. Όταν ξεκίνησα εγώ παρατήρησα ότι μέχρι τότε μέσα στην πόλη δεν κοιτούσα πότε προς τον ουρανό!
Στο σκιερό μπαλκόνι μου ξεπέταξαν τα άθλια γεράνια μου, η φασολιά έβγαλε φρέσκα βλαστάρια, ο δυόσμος φούντωσε, όλα πήραν μπόι.
Μέχρι και τα κρεμμύδια και οι πατάτες βλάστησαν στο καφάσι τους. :-p
April is the cruellest month…
T.S. Eliot, The Waste Land
Δημήτρη, όντως!
Αν και πρέπει να προσέχομε και κάτω για να μην πατήσομε κάνα σκυλοκούραδο.
Τσόκο: μπαλκόνι έχεις εσύ, καμάρι μου, ή μποστάνι;
Ελάιζα, τώρα αυτό είναι εποικοδομητικό;
Ελάιζα, σκιάχτηκα....
Σκύλε, 5 φασόλια φύτεψα κάποτε και βγήκανε τα 2. Τα σκόρδα βγήκαν και τα 2 επίσης! Μακάρι να είχα μπαλκονομπόστανο, αλλά δεν έχω ήλιο ργμτ.
Σκύλε, καιρός τού οικοδομείν και καιρός τού καθελείν.
Chocorello,μη φοβάσαι τίποτα. Όποιος έχει δύο φασόλια και δύο σκόρδα, κανένας Απρίλης δεν τον σκιάζει.
Choco: δεν είναι και λίγα!
Όνειρό μου είναι κάποτε να φυτέψω ένα δέντρο και -κυρίως- να το δώ μεγαλωμένο!
Τόκανα μια φορά κι έκτοτε καμαρώνω τη μανταρινιά μου.
Ελάιζα: στα αγγλικά νομίζω πως φαίνεται καλύτερο, αν και αυτό το καθελείν με ψάρωσε.
Ήρθες με την Άνοιξη και μου ΄φερες
μια πράσινη βρομούσααααα!
Ο Μήτσος όμως έδωσε στην Κίτσα μια σαραάνταποδαρούσσαααααα!
(Το τραγουδούσε χτες η κοτσυφίνα στον κερομύτη που της ετοίμαζε τη φωλιά μέσα στους κισσούς του πεύκου. Για να τον πικάρει, καταλαβαίνετε...)
Ελάιζα, εσύ να προσέχεις τα τριαντάφυλλα, καμάρι μου, κι όλα θα πάνε καλά...
Σκυλάκο, κι εγώ φύτεψα δύο δαμασκηνιές πέρσι το χειμώνα. Στην αυλή ενός σπιτιού από το οποίο θα φύγω σε μερικούς μήνες. Στο φυτώριο που τις αγόρασα μου είπανε ότι θα έχουν καρπό τον τρίτο χρόνο. Αλλά τις πήρα έτσι κι αλλιώς.
(Το πόσο με αρέσει να ψαρώνω σκύλους δε λέγεται.)
Μπερναντίνα, εμείς οι Ελάιζες πολύ τα φοβόμαστε τα τριαντάφυλλα, άμα κιόλας είναι άγρια τα τρέμουμε. By the way, Ελάιζα είναι το όνομά μου – από τη Σκοτσέζα γιαγιά μου. Το Day είναι έτσι, για ψάρωμα.
Μπέρνι, ακούς και π'λιά;
τώρα θα που πάω στο χωργιό μου θα ακούσω κι εγώ μερ'κά!
Ελάιζα, η γιαγιά ήτο από το γνωστό κλαν των McTrolls;
Trolls?
Σκύλε μου, οι κότσυφες λένε ολόκληρες ιστορίες. Άμα τους ακούσεις προσεκτικά (και ξέρω πως κι εσύ τέτοιο σκλι είσαι) τους ακούς που πιάνονται από κάτι και λένε, λένε, λένε... Ο ένας κόβει κι ο άλλος ράβει. Καμιά φορά μπαίνω κι εγώ ανάμεσα και μου απαντάνε (δεν κάνω πλάκα, αλήθεια σι λιέου)
Και μην προγκάς το Ελαϊζάκι. Άθρωπας που φυτεύει δέντρα ενώ ξέρει ότι δεν θα τα δει να μεγαλώνουν πρέπει να είναι μεγάλη ψυχάρα, όχι ΜακΣάικο.
Μπαϊ δε γουέι, το περί ου ο λόγος τραγούδι πολύ με αρέζει.
Σκύλε, θες να τ' ακούσεις κι εσύ; Πάρε:
http://www.youtube.com/watch?v=Wlh6e2cmlTk&feature=related
Ελάαατε, μωρέ, μια πλακίτσα έκανα. Δεν ήθελα να θίξω τη Μακγιαγιά! Κι εγώ, άλλωστε, θάθελα νάχα ρίζες εκεί πέρα.
Σκύλε, η Μακγιαγιά δε θίγεται εύκολα. Ακόμα και τώρα, που κοντεύει τα 75, ρίχνει το κεφάλι πίσω, γελάει τόσο δυνατά που τρέχουν δάκρια, λέει ω ντίαρρρ, μετά σκουπίζει τα μάτια της και κοιτάζει έξω από το παράθυρό της την άσχημη Γλασκόβη.
Μπερναντίνα… Αχ Μπερναντίνα… Να ‘ξερες σε πόσα σπίτια έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια! Ελπίζω στο επόμενο κάποιος άλλος να έχει φυτέψει δυο δαμασκηνιές.
Τα 75; Η γιαγια; Ελάιζα ντήαρ... Αυτή δεν είναι γιαγιά, τεκνό είναι!
Γλασκώβη, ε; Φτου, προς στιγμή ήλπισα πως βρήκαμε άκρη στο Έντιμπρα που το πάω αγρίως.
Τι κρίμα να ονομάζουν Αθήνα του Βορρά μια τόσο υπέροχη πόλη!
Να σου ζήσει, βρε η γκράνι. Να φτάσει στα χρόνια της δικιάς μου που την έκανε σαν σήμερα, πρωταπριλιά, στα 101 της! (Σωστή η γιαγιάρα;)
Σκύλε μου, το ξέρω πως εσύ μόνο για πλακίτσα προγκάς, αλλά ακόμα και στα πολύ άγριά σου είσαι το πιο γλυκό σκλι του κόσμου, γι' αυτό σε πάω!
Μόνο που μου 'ρχεται να κοπανήσω το κεφάλι μου γιατί όλο έλεγα να χαιρετίσω τον Τσόκο, που ξεραινόμαστε από παλιά, κι όλο το ξεχνούσα. Γειά σου Τσόκο!
'γεια σου ΜπερναΡντίνα - μη φωνάζεις μόνο γιατί τα τσίπρα ήταν καθαρά αλλά οι μπύρες όχι.
Ελάιζα, (κάτσε να το βρω... το βρήκα) : http://goo.gl/TGcDv
Τώρα, ποιο γκρικ προβερμπ είναι αυτό, ο θεός και η ψυχή τους...
Έτσι είναι βρε Τσόκο -οι μπαγάσες δεν τις φτιάχνουν πια όπως παλιά. 'μω το χανγκόβερ 'μω...
Τώρα αν ο Νέλσον Χέντερσον
http://wiki.answers.com/Q/Who_is_nelson_Henderson
είναι Έλληνας, τι να πω; Μπορεί να είναι και ελληνική η παροιμία, αφού ως γνωστόν οι Έλληνοι τα έχουν πει όλα, νεσπά; Σπα, σπαα...
(μπάι δε γουέι, που λέμε στα ελληνικά, θενς για το Ρ, χεχε.)
ΜπερναΡντίνα, εξκιούζ. Εμείς οι Σκοτσέζες άμα βλέπουμε πολλά γράμματα τα χάνουμε και τα λέμε όπως μας βολεύουν.
Τσοκοέλλο (για να μην έχεις παράπονο κι εσύ), αυτά λένε οι «Έλληνες». Οι Γερμανοί λένε άλλα:
Μη φυτεύεις ούτε καρφί στον τοίχο
Στην καρέκλα πέτα το σακάκι σου
Γιατί να σκοτιστείς για τέσσερις ημέρες
Αύριο θα γυρίσεις πίσω.
Άσε και το δεντράκι απότιστο
Γιατί να φυτεύεις δέντρα τώρα;
Πριν φτάσει το μπόι του σκαλοπατιού
Χαρούμενος θα φύγεις από δω.
Μπρεχτ
Ω, ρε! Για φαΐ πήγα κι εσείς κάνατε πάρτι πίσω απ' την πλάτη μου.
Το γκρήκ πρόβερμπ, που παραθέτει ο Τσόκος, έχει τόση σχέση με την Ελλάδα, όση και η χλωρίδα στο φόντο...
Ελάιζα, Γλάσκοου; Μια χαρούλα είναι, μοιάζει και με την Αθήνα, αν και οι κάτοικοί της έχουν σαφώς χειρότερες οδοντοστοιχίες από τ'ς Αθηναίοι!
Μπέρνι, εκείνο το Ρ το κεφαλαίο στην προσφώνηση του Τσόκου με βάζει σ' έννοιες. Ρε συ, γνωριζόμαστε;
Τι παναπεί αν γνωριζόμαστε ορέ Σκύλε; Τώρα θυμήθηκες να ρωτήξεις; Τόσα χρόνια έχουμε ανταλλάξει του κόσμου τα γουφ, πανάθεμά σε (χεχεχε).
Απλώς ο Τσόκος έχει μια ευαισθησία με το δεύτερο ρο που τρώνε συνήθως από το όνομά μου -είναι και πολλά, τα άτιμα τα ρο, δεν φταίνε οι άθρωπες.
Ελάι, για να μην κουράζεσαι μπορείς να με λες κι εσύ Μπέρνι(με -ι, με -η, με -υ, ό,τι τραβάει η ψυχή σου, στο τέλος).
Σκλι, έτσι ξέφραγο αμπέλι που το 'χεις το σκλόσπιτο, μπαίνει ο πάσα εις και στήνει πάρτι με τσίπρα και μπίρες. Τι νόμιζες; Χα!
υγ. για τους Σκοτσέζους λένε ότι είναι ΜακΤσιγκούνηδες, αλλά άλλοι δεν δίνουνε τ' αγγέλου τους νερό. Πάντως αυτή η Ελάιζα συμπαθεστάτη μου φαίνεται. Και Έλιοτ κατέει, και Νικ Κέιβ, και Μπρεχτ, και δέντρα φυτεύει, κι απ' όλα τα καλά. Μπράβο σου κοπέλα μου, πάντα τέτοια. Και πού 'σαι -τη γιαγιά και τα μάτια σου, ε; Πες της γκρίτινγκς φρομ Γκρις και να ΄ναι καλά.
Βρε Μπέρνι, σε 'χα ξαναρωτήσει στου 40άκου αλλά πάλι την έκανες με πλάγια.
Τέσπα, υγεία κι ευτυχία!
Μπερναρντίνα, αυτή η Ελάιζα, κατακόκκινη μέχρι τ’ αφτιά, έχει μια πρόσκληση για σένα:
http://www.youtube.com/watch?v=wYUj7lQMn60
P.S.: Δεν μπορώ να σε λέω Μπέρνι, Μπέρνι λένε το θείο μου.
Σκύλε μου καλέ μου Σκύλε! Τι είναι αυτά που λες;!!! Πλακίτσα έκανα.
Όχι, ορέ σκλι μου, δεν γνωριζόμαστε, άμα ήτανε θα σ' το έκρυβα;;;
Άμα θες όμως ζήτα το μέιλ μου από τον 40άκο να σ' το δώσει και πες του πως σου έδωσα την άδεια εγώ. Πες του πως θέλουμε να ανοίξουμε κέντρο φιλοξενίας σκλιών, χεχε
Ελάιζα, καλέ σου πάνε τα καρά!
ΟΚ, μην τηνε λες Μπέρνι τη Μπέρνι, κοίτα όμως μην τηνε πεις Μπένι!
Μπέρνι, εντάξει, νο πρόμπλεμ, νόμισα ότι γνωριζούμασταν.
Ελάιζα, από μικρή τρελαίνομαι για κιλτ! Θυμάμαι, είχα ένα με φαρδιές πιέτες και μια τεράστια παραμάνα στο πλάι και πολύ καμάρωνα.
Πάντως κάποια σχόλια κάτω από το βίδεο είναι χιλάριους, που λένε! Ειδικά εκείνο το it's only a skirt if u wear something underneath it είναι όλα τα λεφτά, χεχε!
Φχαριστώ!
Σκύλε, εγώ σε γνωρίζω κατά ένα κλάσμα σου, (θυμάσαι εκείνη τη φωτογραφία με το πασχαλινό αρνί που το είχατε τσουρουφ...σουβλίσει και φαινότανε λιγάκι η κοιλίτσα σου; χιχιχχι)
Για το Σκλι, τον Τσόκο, την Ελάι και τ' άλλα τα παιδιά
http://www.alicepasquini.com/walls.html
Άντε καλό μήνα να 'χουμε.
Είσαι καλός άνθρωπας, Μπέρνι, αλλά όχι και κοιλίτσα. Όχι και λόφος το Έβερεστ, όχι και διαφημιστής ο Γκέμπελς. Δυστυχώς...
.
Δημοσίευση σχολίου