Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Κόκκινα λουλουδάκια απ' το χωριό μου...


... στη μνήμη ενός καλού ανθρώπου, που δυστυχώς δεν πρόλαβα να γνωρίσω.

Αναλυτικά, στου Νίκου.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα μόλις, διάβασα το διήγημα "η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε"(μια παπαρούνα στο πεζοδρόμιο της οδού Σταδίου)του Αργύρη Χιόνι από "Το οριζόντιο ύψος" και χθες για το θάνατο του Αλλουφάνη.
Και να μετρώ και νάναι έξι ακριβώς μήνες...
Παραδόξως, στο κόκκινο της αφηγημένης παπαρούνας σκεφτόμουν αυτόν τον άνθρωπο,το παιδί πάνω στη χελώνα

Δημήτρης είπε...

Απ'τα λίγα του που είχα διαβάσει μου είχε αφήσει όμορφη εντύπωση. Κρίμα νέος άνθρωπος.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Καρακρίμα, λέμε!

Ανώνυμος είπε...

από χτες διαβάζω δωθε κείθε αποχαιρετισμούς για τον Αλουφάνη και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τον αποχαιρετούν. Πήγε ο νους μου στο κακό αλλά σκέφτηκα πως "μπα, κάτι άλλο θα είναι.... Μάλλον θα αποφάσισε να μη ξαναγράψει ποτέ και τον αποχαιρετούν....".
Κρίμα....

νατασσΆκι είπε...

Το λουλούδι που αγαπούσε πιο πολύ, ήταν οι παπαρούνες...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Κρίμα που το έμαθα μ' αυτόν τον τρόπο.