...που οι αναρχικοί γράφουν με κόκκινο, οι βάζελοι με μαύρο, οι αεκτζήδες με πράσινο και οι πειραιώτες με γκρί (μα και τα σκούρα μπλέμανιάτικα;!), δεν είναι ν' απορείς που ο Μπένι επαγγέλεται το σοσιαλισμό και ο Κωστάκης την κοινωνική δικαιοσύνη.
Μωρέ, Γιάννη μ΄, όντως ένα είναι το χρώμα. Όλοι αυτό πιστεύ΄νε! Και τσακώνονται για το ποιό είναι αυτό το ένα χρώμα... Το ματζέντα, το φούξια, το κρεμεζί, το κόκκινο, το ροζάκι, της φωτιάς, το άλικο, το ερυθρό, το πορφυρό; Ποιό;
...που οι αναρχικοί γράφουν με κόκκινο, οι βάζελοι με μαύρο, οι αεκτζήδες με πράσινο και οι πειραιώτες με γκρί (μα και τα σκούρα μπλέ μανιάτικα;!), δεν είναι ν' απορείς που ο Μπένι επαγγέλεται το σοσιαλισμό και ο Κωστάκης την κοινωνική δικαιοσύνη.
6 σχόλια:
Καιρός των…χρωμάτων και των οραμάτων!
Λες; Των οραμάτων ή των παραισθήσεων;
Βρε τι πρόσεξε πάλι ο καλλιτέχνης!
Εμ τι; Σαν κάτι άλλους/ες που βυθίζονται στο «Περπατώ και σε σκέπτομαι/κ' είν' αυτό επικίνδυνο!»;
Ένα είναι το χρώμα!
Όλα τα άλλα απλώς μουτζούρες που συσκοτίζουν επισκιάζοντας το κινηματικό προτσές!
Μωρέ, Γιάννη μ΄, όντως ένα είναι το χρώμα. Όλοι αυτό πιστεύ΄νε! Και τσακώνονται για το ποιό είναι αυτό το ένα χρώμα... Το ματζέντα, το φούξια, το κρεμεζί, το κόκκινο, το ροζάκι, της φωτιάς, το άλικο, το ερυθρό, το πορφυρό; Ποιό;
Δημοσίευση σχολίου