Ανηφορίζοντας, φέτος το καλοκαίρι, στο δρόμο Τρικάλων-Άρτας, μέσω Πύλης και Νεράιδας, ένιωσα το αίμα μου να παγώνει όταν έφτασα στη Γρόμπα. Είναι ένα ορεινό πέρασμα, με έναν απίστευτο γκρεμό να ανοίγεται κάτω. Ο δρόμος είναι φαρδύς αλλά δεν έχει άσφαλτο. Ούτε και μπαριέρες διαθέτει ώστε το χειμώνα τα εκχιονιστικά του νομού Τρικάλων να μπορούν να τον καθαρίζουν από το χιόνι, που μερικές χρονιές έχει φτάσει τα 3-4 μέτρα. Πάνω στη στροφή τρία εκκλησάκια μαρτυρούν τον κίνδυνο. Οταν σχολίασα σε ντόπιους τον τρόμο μου, με «παρηγόρησαν» ότι τα δύο οφείλονται σε αυτοκτονίες και το τρίτο σε δολοφονία! Τώρα μάλιστα!
4 σχόλια:
Για αυτό δεν τη μπορώ την ύπαιθρο. Γιομάτη κινδύνους. Μια φορά μικρό με ανεβάσανε σε ένα βουνό εκεί στη Χαμουτζία (αυτό που είναι οι Δελφοί εκεί) και απο τότε έχω εφιάλτες ότι πέφτω.
Κι εγώ φοβήθηκα, Πανωκάτε μ'! Τι μεγαλεία της φύσης και παπάρια μάντολες, έτρεμα και να δώ τον γκρεμό ! Ευτυχώς τώρα κατασκευάζεται παρακαμπτήριο τούνελ.
Τεχνολογία, πρόοδος, αυτό είναι!
Ναι, αλλά δεν μπορείς να κάνεις στάση για κατούρημα...
Δημοσίευση σχολίου