Γνώρισα τη μάνα του, πριν λίγα χρόνια. Υην είχαν φέρει έρθει για μία διαδήλωση στην Αθήνα, και τα γαϊδούρια την είχαν αφήσει μόνη της, στην πλατεία Συντάγματος, μέσα στα δακρυγόνα. «Η Χάιντι δεν είσαι;» της λέω. Κάνει ένα νεύμα και μπαίνει στο αμάξι, να την κατεβάσω στο Ελληνικό, στο παλιό αεροδρόμιο, όπου ήμασταν... Στο δρόμο όλο ήθελα να της μιλήσω αλλά τι να της πώ; Δεν της είπα τίποτε...
Ναι, ακόμα εδώ είμαι ο έρ'μος! Με χαλασμένα υδραυλικά στο σπίτι. Περιμένοντας τον μάστορα να τα φκιάξει μέχρι την Παρασκευή, ώστε να φύγω το Σάββατο...
θα περάσεις να δείς κι εμάς τους έρμους που κάθε βράδυ ξυπνάμε από το κρύο και ψάχνουμε σεντόνια, κουβέρτες-κουβερτούλες? (Τί σου είναι το χωριό!)
Σαν μαμά πλέον με τρομοκρατεί η σκέψη οτι μια οποιαδήποτε μαμά έχει χάσει το παιδί της για πάντα, οτι μια μαμά δεν θα μπορέσει να ξαναχαηδέψει τα χέρια του γιού της. Πιο πολύ όμως με θλίβει η ζωή καθεαυτή που χάθηκε. Κι ακόμη πιό πολύ είναι το μίσος απέναντι στην φασιστική εξουσία που τον εκτέλεσε.
Αχ, βρε Ματού. Τι τραβάτε κι εσείς οι μανούλες... Μπορεί να ανέβομε να σας δούμε. Θα φέρομε δικές μας κουβέρτες. Μην πάρομε του μπέμπη, δεν είναι σωστό...
18 σχόλια:
Την σκεφτόμουν αυτήν την επέτοιο, σκυλάκο, χτες, σε παραλληλισμό, άγνωστο γιατί, με τα σαράντα χρόνια απ΄ την βόλτα(;;;) του Αρμστρογκ στο φεγγάρι.
Τώρα θάταν 31 χρονώ. Με δουλειά, ίσως και με παιδιά...
α ρε σκυλί
κάπου εκει κοντά σας τριγύρναγε και η δικιά μου η τσούπρα.
Άχ! το έρημο το παιδί.
τι θυμομόμαστε !
δ
Γνώρισα τη μάνα του, πριν λίγα χρόνια. Υην είχαν φέρει έρθει για μία διαδήλωση στην Αθήνα, και τα γαϊδούρια την είχαν αφήσει μόνη της, στην πλατεία Συντάγματος, μέσα στα δακρυγόνα. «Η Χάιντι δεν είσαι;» της λέω. Κάνει ένα νεύμα και μπαίνει στο αμάξι, να την κατεβάσω στο Ελληνικό, στο παλιό αεροδρόμιο, όπου ήμασταν... Στο δρόμο όλο ήθελα να της μιλήσω αλλά τι να της πώ;
Δεν της είπα τίποτε...
ούτε να τη σκέφτομαι δεν αντέχω τη μαύρη.
(δυστυχώς,πάντα τα γαϊδούρια έχουν πάντα γιά άλλοθι τα σκυλιά.)
δ
οχτώ χρόνια και πόσες αλλαγές!
εκτός από την αμφίεση του τέταρτου, από τα αριστερά προς τα δεξιά
Ανώνυμε,
ο Χουάν Φελέχεθ, νόθος πατέρας του Τσε Γκεβάρα και της Ρόζας Λούξεμπουργκ είναι θεζμός!
ρε συ και έλεγα και γω, τι μου θυμίζει , τι μου θυμίζει, ο παράγων.
Τον θρέφει η επανάσταση τον αγέραστο.
:))))
Αφού είναι γάτος, ρε συ!
όποια πέτρα να σηκώσεις από ....πάνω κάθεται.
χε χε χε
Τώρα είναι στα χωριά σας, στη Θεσπρωτία, και οργανώνει διεθνή συνάντηση νεολαίας!
και τι μου το λες ορέ.
Εγώ , και μακρυά είμαι , και νεολαία ...δεν ...από καιρό :(
(στα γνωστά χωριά;)
δ
Πόσο είχα λυσσάξει τότε που δεν μπορούσα να έρθω νάξερες...
Ακόμα εδώ είμαστε κι εσύ κι εγώ;
Ναι, ακόμα εδώ είμαι ο έρ'μος!
Με χαλασμένα υδραυλικά στο σπίτι.
Περιμένοντας τον μάστορα να τα φκιάξει μέχρι την Παρασκευή, ώστε να φύγω το Σάββατο...
θα περάσεις να δείς κι εμάς τους έρμους που κάθε βράδυ ξυπνάμε από το κρύο και ψάχνουμε σεντόνια, κουβέρτες-κουβερτούλες?
(Τί σου είναι το χωριό!)
Σαν μαμά πλέον με τρομοκρατεί η σκέψη οτι μια οποιαδήποτε μαμά έχει χάσει το παιδί της για πάντα, οτι μια μαμά δεν θα μπορέσει να ξαναχαηδέψει τα χέρια του γιού της. Πιο πολύ όμως με θλίβει η ζωή καθεαυτή που χάθηκε. Κι ακόμη πιό πολύ είναι το μίσος απέναντι στην φασιστική εξουσία που τον εκτέλεσε.
ματού
Αχ, βρε Ματού. Τι τραβάτε κι εσείς οι μανούλες...
Μπορεί να ανέβομε να σας δούμε. Θα φέρομε δικές μας κουβέρτες. Μην πάρομε του μπέμπη, δεν είναι σωστό...
Θα περάσεις κι από Βουργαρέλι; Αν ναι πότε; Εχω πληροφορίες για την περιοχή αν ενδιαφέρεσαι.
Οπως και νά'χει καλές διακοπές τυχερέ...
eirini
Από Βουργαρέλι, όχι... Στην περιοχή θα είμαι, όμως...
Δημοσίευση σχολίου