Το πιο κρυφό μνημείο της Αθήνας (μπορεί και του κόσμου όλου);

Τέτοιες μέρες πριν 32 χρόνια έκανα τα πρώτα βήματά μου στο ΕΜΠ ως πρωτοετής σπουδαστής.
Από πίσω, στην οδό Μπουμπουλίνας, είχα προσέξει ένα μικρό μνημείο. Αφιερωμένο, όπως μου είπανε, στη μνήμη ενός καθηγητή που τον εκτέλεσαν.
Τα βήματά μου στο ΕΜΠ αποδείχτηκαν ασταθή. Μετά από πολλά χρόνια πρόσεξα ότι στη θέση του μνημείου υπάρχει αυτό το κουτί. Της ΔΕΗ, υποτίθεται.
Ρωτώντας και ψάχνοντας, έμαθα ότι το μαρμάρινο κολωνάκι ήταν στη μνήμη του Ιωάννη Π. Θεοφανόπουλου, πρύτανη του ΕΜΠ επί Κατοχής, ο οποίος εκτελέστηκε από τον Ε.Λ.Α.Σ. μετά τα Δεκεμβριανά. Ο καθηγητής, που είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε οργανώσει το μηχανουργείο του ΕΜΠ (όπου πήρα τα πρώτα καταστροφικά μαθήματά μου στον τόρνο, τη φρέζα και την ηλεκτροκόλληση), το οποίο παλιά «έβλεπε» στην οδό Μπουμπουλίνας.
Υποψιάζουμαι ότι πριν 30 χρόνια, ενόψει της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (18 Οκτωβρίου 1981), κάποιοι κάλυψαν το μνημείο με ένα κουτί σαν κι αυτά της ΔΕΗ. Άλλωστε το μηχανουργείο, όπου θα φτιάχτηκε ήταν κοντά και δημιούργημα του μακαρίτη.
Ποιός να πήρε την πρωτοβουλία αυτή; Υποψιάζομαι τον μακαρίτη Κωνσταντίνο Κονοφάγο, μεταλλουργό, καθηγητή στο ΕΜΠ και πρύτανη του ιδρύματος στην (εξίσου δύσκολη για πρυτάνεις) περίοδο '73-΄74 και υπουργό της ΝΔ στη μεταπολίτευση. Ο Κωνσταντίνος Η. Κονοφάγος (1916.-1989) γεννήθηκε στην Πρέβεζα. Σπούδασε στην Εcole Centrale de Paris και στο ΕΜΠ. Αρχιμηχανικός της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου από το 1937-1955. Καθηγητής του ΕΜΠ από το 1963 και Πρύτανης το 1973-1974. Υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας το 1974-1977. Πραγματοποίησε εκτεταμένες έρευνες και ανασκαφές για τα αρχαία μεταλλεία της Λαυρεωτικής.

Αλλά τι σημασία έχει πιά; Καμία.

Και ένα σχετικό ανεκδοτάκι: είχα ένα συμμαθητή στο ΕΜΠ (σε άλλη σχολή) που ήτανε (και είναι) πολύ δραστήριος πολιτικά. Έμενε στα Εξάρχεια. Ένα σαββατοκύριακο πάει στο πατρικό του, όπως όλοι οι φοιτητές, να δει τους γονείς του, να φάει κάνα πιάτο σπιτικό φαΐ και να βάλει κάνα πλυντήριο. Μόλις απόφαγε, τόνε πιάνει ο πατέρας του (επίσης απόφοιτος του ιδρύματος) και τον αρχίζει στη μουρμούρα: «Και τι 'ναι αυτά που κάνεις; Και με τις καταλήψεις θα καταστρέψεις την καριέρα σου. κ.ο.κ.»
Οπότε, πετάγεται από την κουζίνα η μάνα του φίλου μου και κατακεραυνώνει το γέρο της με το επικό: «Γιώργη, άσ' το παιδί! Στην ηλικία του τουφεκίσατε τον Πρύτανη!»
Διότι ο σχωρεμένος ο κυρ-Γιώργης, ως σπουδαστής, ήταν στο λόχο «Λόρδος Βύρωνας» της Ε.Π.Ο.Ν., που απαρτιζόταν από σπουδαστές του Ε.Μ.Π., και που κατά τα Δεκεμβριανά του '44 είχαν υπερασπιστεί το ίδρυμα από τα βρετανικά τανκς.

ΥΓ: ο παλιός μου συμμαθητής δεν κατέστρεψε την καριέρα του.