«Φλάρος» λέγεται το ανώτατο εξάρτημα της καμινάδας (εδώ, σε ένα σπίτι του Παλιού Παντελέημονα, στον Όλυμπο, είναι πετρόχτιστος και κεραμοσκεπής) , το οποίο αφ' ενός προστατεύει την εστία από τα νερά της βροχής, αφετέρου βοηθάει στο «τράβηγμα» της καμινάδας, δηλαδή στην απαγωγή των καυσαερίων. Στις Κυκλάδες, συνήθως, είναι κεραμικός, ένα παλιό αγγείο με τρύπες.Εάν ο φλάρος είναι «κακός», ο καπνός πλημμυρίζει το σπίτι και τα μάτια όλων γίνονται κόκκινα, βήχουν κλπ. Τότε, λέμε, τους φταίει ο κακός τους ο φλάρος. Σε μερικές περιπτώσεις, δε, καταριόμασταν κάποιον να έχει κακό φλάρο. Τώρα, τον καταριόμαστε να του καεί το Playstation και το DVD!
3 σχόλια:
Από κει βγήκε η έκφραση;! Είδες, δε το 'ξερα...Καλό!
Αμέ!
Φλάρο πάντως έλεγε ο Ροΐδης το ρωμαιοκαθολικό παπά (και αρχιφλάρο το δεσπότη του) - κατ'ανομοίωση, υποθέτω, από το fra/frère.
Δημοσίευση σχολίου