Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007
Το κιτς που απεχθάνομαι
Βρέθηκα πριν λίγο καιρό στις Σέρρες και επισκέφθηκα το χωριό Άγκιστρο, όπου είχα μάθει ότι λειτουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ιαματική πηγή με εξαίρετο νερό και ένα βυζαντινό κτίσμα από το 1.000 μ.Χ.
Φτάνοντας διαπίστωσα ότι το παλιό κτίσμα είχε κακοσυντηρηθεί και προσαρτηθεί στην μασχάλη ενός πελώριου κιτσαλέου ξενοδοχείου, που καθόλου δεν σεβάστηκε το τοπίο. Τι μπαλκόνια-αεροπλανοφόρα, τι τζαμαρίες για θέα, γμσέτα!
Παρότι ο γύρω χώρος είναι έρημος (πριν λίγα χρόνια υπήρχε δάσος με πουρνάρια όπου επιτρεπόταν και η κατασκήνωση) οι επιχειρηματίες έφκιαξαν ένα πελώριο πάρκινγκ, με άσφαλτο, γκαζόν και μυστήριους φωτισμούς.
Εδώ μια κακότεχνη απεικόνιση της παλαιάς κατάστασης, όπως την βρήκα μέσα στο κιτσαλέο ξενοδοχείο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Εχει και κάτι σαν χαμάμ εκεί ή κάνω λάθος;
εμ,
γιά κάτι τέτοια χρειάζεται ο φίλος σου με το δίκαννο.
δ
Δεν είναι χαμάμ με την έννοια ότι το νερό δεν θερμαίνεται από φωτιές αλλά αναβλύζει ήδη ζεστό. Και δεν έχει σαπουνάδες, μασάζ, κλπ.
Δήμητρα, ναι καμιά ντοφεκιά στην τζαμαρία κι εγώ θα την ήθελα!
Ένα χωριό στην ελβετία ,απο μία τέτοια ζεστή ιαματική πηγή, ζει ολόκληρη την περιοχή .
Φωνάξανε έναν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες στην ευρώπη και τους έφτιαξε τις θέρμες, τις πισίνες το ξενοδοχείο και έχουνε χεστεί στο τάλληρο.
δ
kai ti ηθελες να χτισουν καμια σπηλια για να ταιριαζει με το παλιο ?
Δημοσίευση σχολίου