Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008
Ένα ξεχασμένο νεκροταφείο
Στην πόλη της Χίου, στην πλατεία του Κάστρου, υπάρχει ένα μικρό μουσουλμανικό νεκροταφείο με 20-30 τάφους όλους κι όλους. Οι μουσουλμανικοί τάφοι σηματοδοτούν το δημόσιο αξίωμα του μακαρίτη με το στολίδι της κορυφής τους. Αν ήταν στρατιωτικός, η κατάληξη είναι έτσι, αν ήταν κρατικός λειτουργός η κατάληξη είναι αλλιώς, κοκ. Ανάμεσά τους κι εκείνος του Καρά Αλή, του ναύαρχου που έχασε τον στόλο του από τον Κανάρη το 1822. Γνωστός είναι ο σχετικός πίνακας του Νικηφόρου Λύτρα.
Ο τάφος του Καρά Αλή έχει το ακόλουθο επίγραμμα στα αραβικά
«Εκείνος (Ο Θεός) Αιώνιος,
Ο κατά θάλασσαν αρχηγός, το αγλάισμα του ιερού στόλου,
Ο την Αίγλην της Βεζυρείας επαυξάνων απαράμιλλος πολύτιμος μαργαρίτης,
Κραταιός μαχητής της κλεινής βασιλείας,
Ήρως Πετών, ου το κλέος απαράμιλλον εν τη ναυτική επιστήμη,
Λέων εν τω πεδίω της ανδρείας, διακεκριμένος βεζύρης Αλή Πασάς, υιός Νασούχ, αγνός την Καρδίαν,
Καταναλώσας την πολύτιμον ζωήν του υπέρ της θρησκείας και του κράτους,
Διά του αξιώματος της βεζυρείας ελέησε τα μέγιστα την επικράτειαν,
Ενώ δε το πλοίον του ήτο ηγκυροβολημένον προ της Χίου
Ο ακάθαρτος ρωμαίος επυρπόλησεν αυτό δι απάτης
Και πριν ει πραγματοποιήσει προσηκόντως και τελείως εν τω κόσμω τον πόθον του,
Ο οινοχόος της μοίρας του έθηκεν εις χείρας το άπελπι ποτήριον,
Ο φουρζή έγραψε την χρονολογικήν αυτού και δη καθ' ην εποχήν
Ο Αλή πασάς παραδούς το πνεύμα εγένετο μάρτυς μετά του πλοίου του,
Ετος 1237, Νέα Σελήνη»
(Μετάφραση Χρήστου Μαυρόπουλου.)
Ετικέτες
Θάνατος,
Μειονότητα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Άμα για το ναυαρχούκο που τουκαψε το στόλο ο Κανάρης έχει γραφτεί τέτοιο άσμα,
Εμεις σκέφτομαι με τρόμο ,τι θάχουμε γράψει στου Κανάρη.
δ
Την μετάφραση την τσίμπησα από μια χιακή εφημερίδα (καμία σχέση με τον Στέφανο Χίο, τον αδέκαστο ρεπόρτερ) και πρέπει να αριθμεί καμία εκατονταετία.
Οπότε μην είσαι σίγουρη...
καλέ, τι πάει να πει
...του ποίου του;
δ
Εκεί που δακτυ'ογραφούσα ο μα'άκας το επίγραμμα του τάφου του Καρά Α'ή, ξέχασα να γράψω στο π'ηκτρο'όγιο ένα 'άμβδα!
α καά
δ
η γιαγιά μας η καή
είχε μέσα στην αυή
ένα σκύο τον αή.
Που τού κάψαμε το αμδα
κι ο κανάρης την αρμάδα.
Με το άμδα του απόν
ο σκυάκος μας οιπόν
δρόμο αφήνει δρόμο παίρνει,
αχανιάζει και κουτσαίνει,
γιατί τόβαε γινάτι
τώρα που του είπει κάτι.
να ξανάβρει αυτό το άμδα
να το φέρει στην ομάδα
των σκυλιων της βαλια καλντα.
ολέ.
δ
Αχ, με ΄ίγωσες, κα΄ή μου!
σκέψου νάτρωγες και μπακλαβά.
δ
Δημοσίευση σχολίου