Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

«Κάνε μου λιγάκι "μουουουου"!»


Ευτυχείς αγελάδες (προτού πέσει ο πανικός με την ασθένεια των τρελών αγελάδων) στη Σκοτία του περασμένου αιώνα. Δεν έμαθα ποτέ αν τελικά τρελάθηκαν κι αυτές...

14 σχόλια:

ΠανωςΚ είπε...

Το μπροστινό το ζωντανό, με τα κέρατα και τη φράτζα στα μάτια, λίγο emo το κόβω...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Είχε και σκουλαρίκι στο δεξί αυτί!

nikolakisdiaselos είπε...

και μια χαρακια στον λοβο...

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ναι, έχει τάσεις αυτοκαταστροφής.
Δεν διαθέτει καθόλου αυτοσεβαζμό, από τότε που έμαθε ότι η μάνα του είναι γελάδα και ο πατέρας του βόϊδι...

demetrat είπε...

Επίσης διακρίνω με μεγάλη προσπάθεια πως έχει κάνει και πίρσινγκ στα βυζιά.
δ.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Δεν είναι πήρσινγκ αυτό στα βυζά. Είναι γεννετική τροποποίηση για να βγάζει το γάλα κατευθείαν σε κονσέρβα. Αν, μάλιστα, ταΐσομε τη γελάδα ζαχαρότευτλα, θα μας δώσει κατευθείαν ζαχαρούχο!

ΥΓ Πώς περάσατε στα χωριά μας;

Kapetanios είπε...

Από "μου" ήμαστε χορτάτοι.
Στο "μας" είναι που πάσχουμε!
Όχι άλλο "μου" λέμεεεεε :)
( για τα βυζιά δεν έχω άποψη,
ούτε και για το 2008 )

demetrat είπε...

Ένα μόνο θα σου πω.
Ανεβαίνοντας το μονοπάτι απ το γεφύρι της πορτίτσας στο Σπήλαιο, έκατσα με τη γλώσσα να κρέμεται να ξελαχανιάσω και αγνάντευα απέναντι.
Έγινα καινούρια.
Δύο μόνο θα σου πω.:))
Από τις 22 και μεχρι τις 24 ειχε ένα καταπληκτικό χιονιά στεγνο , κι έτσι πήγαμε και ανεβήκαμε παντου όπου είχε απεριοριστη θέα.
Βρήκα στο Περιβόλι ένα πολύ ωραίο καινούριο ξενοδοχιάκι απάνω στην πλατεία, το αρκουδόρεμμα.
Η κυρά Μαρία ,η μάνα, φτιάχνει τα πάντα μόνη της, φιλοξενία του κερατά, 'πήγα να ρωτησω για τη βαλια καλντα και ειδα, δωματια, μοδωσε καφε,γλυκα, πιττες,και μαρμαλαδα κρανα.Τετοια.
θα ξαναπάμε το τελος σεπτεμβρη.
Με περιμενει να μασουμε κράνα.
Τα χωρια εκει οπως είπες, αχρωμα αοσμα, και κακο φαι, κακά τα πάντα.
Ε μετά πλάκωσαν και τα σκατά, εμεις φύγαμε απο τη μεριά του δίστρατου .
Είδα τη γκαμήλα στα ίσα, τρελλάθηκα, έκλεψα μιά αγκαλιά γκυ απ το δάσος αναρριχώμενη σαν τη μαιμού στά πεύκα,ε αυτά.

α, ο αυχένας βωβούσα - περιβόλι δρομος ασφαλτος, υπεροχος , απο κει πήγαμε.

δ.

Roadartist είπε...

Μια χαρα ειναι...στα λιβαδια.. :) Καλη χρονια!!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

@ Kapetanios: σωστό κι αυτό. Όσο για την άποψη, εντάξει, είναι γνωστό ότι το μπλόγκ αυτό το βλέπει και η κυρά...

@ demetrat: μονοπάτι; Απαπαπα! Και σας είχα για λογικό άτομο! Τη χειμωνιάτικη θέα, θα 'θελα να την δώ. Μαρμελάδα από κράνα, έ; Έχω πιεί λικεράκι από κράνα και ήτανε υπέροχο!
Τα άοζμα χωριά είναι στα χαμηλά. Βωβούσα και Περιβόλι είναι ωραία. Αλλά από φαγί είναι τουριστικοποιημένα, νομίζω. Τουλάχιστον, το καλοκαίρι. Και οι μαλάκες, μαλάκες, όπως πάντα. Έρχονται με τις τζιπούρες και τις παρκάρουν μέσ' στη μούρη σου!
Ο ο αυχένας βωβούσα - περιβόλι δεν γλίστραγε; τον καθαρίζανε;

@ Roadartist: Μια χαρά είναι, σίγουρα! Εμείς να δώ πότε θα πάμε να βοσκήσομε. Καλή χρονιά και σε σέ!

demetrat είπε...

Σώπα καλέ.
Καί γω με τζιπούρα πήγα.
Μαλάκας δεν είναι αυτός που έχει τζιπούρα, είναι αυτός που δεν ξέρει γιατί την έχει.
Γιαυτό μπόρεσα εξάλλου και πέρασα και απο τον αυχένα.
Ειχε χιόνι, αλλά αφράτο .Όχι πάγο.
Το καλύτερο χιόνι πάντως που πάτησα ήταν ο δασικός δρόμος, αβδέλλα - Περιβόλι.
Απάτητο χιόνι γιατί όπως είναι γνωστό οι μαλάκες πάνε από κει που πάνε όλοι .Σάν ζάχαρη άχνη ήτανε.
Πάντως άλλο πράμμα η χειμωνιάτικη θέα.
Πρέπει να το δεις για να το καταλάβεις.


δ.

υ.γ το σεπτέμβρη κανόνισα ανέβασμα στη Φλέγγα,με περιβολιώτες.λογικό;
:))

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Εγώ με παπί νομίζεις ότι πάω;
Απλά, παρκάρω το 16 μου (4Χ4) μακριά και χωρίς να πουλάω μούρη.
Αρώτηξις: είχατε βάλει αλυσίδες;

ΥΓ Φλέγκα; θα σου βγει η ψυχή, είναι τρείς ώρες κόντρα ανήφορος και τέσσερις κόντρα κατήφορος!

demetrat είπε...

Καθόλου αλυσσίδες,πουθενά και σε καμμία διαδρομή.
απλώς πηγαίναμε αργά .
Τις μέρες που πήγα εγώ, δεν έπεσε το βράδυ κατω από -2 .Τη μέρα είχε 2-7 .
Το ξέρω , τόσο είναι και η δρακόλιμνη στη γκαμήλα,
αλλα δε θα με κυνηγάει και κανένας.
Είδα φωτογραφίες και είναι τρελλό πράμμα.
Χώρια που θα ξερριζώσω το μισό βουνό για τον κήπο μου.
δ.

Ανώνυμος είπε...

(στην κυρία Ρωρερκάρ)

Του γέλιου σου θα πάρω τη μαγεία
και τις σαπφείρινες ανταύγειες των ματιών
και σ' ενός κάμπου χιονισμένου την ευδία
θα πάω κ;aτω από το φως των αστεριών

και κει ολόκληρη από χιόνι θα σε πλάσω-
κάθε κρυφή σου ξέρω γλύκα κι εμορφιά.
Κι όλη τη νύχτα αυτήν εγώ θα σε χορτάσω
Κι όλη τη νύχτα εγώ θα σ! έχω συντροφιά.

Κρατώντας μάτι σου και χαμογέλιο όλην θα σ' έχω μες σε κείνο το κορμί:
τη γλύκα, τη σπιρτάδα σου, τo τέλειο
περπάτημα που θεία το πάει ορμή.
…Και θα σε λιώσει το πρωινό τ' αστέρι.
Κι ο χώρος πριν που έπιανες, κενός.
Και πια κανένας δε θα σ' έχει ταίρι.
Kαι πλέον δε θα είσαι κανενός.


Γιώργης Χολιαστός