Ετούτο το γκαβλιτσέκι είναι ο Fernsehturm (τηλεοπτικός πύργος) του Βερολίνου. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πόλης, κοντά στην Alexanderplatz, και χτίστηκε μεταξύ 1965 και 1969, όταν η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας ήθελε να κάνει την προπαγάνδα της, απέναντι στο Δυτικό Βεολίνο, που ήδη διέθετε τον Funkturm (οικοδομήθηκε το 1924 και το θηρίο άντεξε όλους τους βομβαρδισμούς του Β' Π.Π.!). Ο Fernsehturm, που λέτε, με ύψος 365 μέτρα, διαθέτει ένα σφαιρικό εστιατόριο, οι υαλοπίνακες του οποίου, όταν τις χτυπούσε ο ήλιος, αντανακλούσαν μια σταυροειδή λάμψη. Οι Ανατολικοβερολινέζοι αποκαλούσαν αυτό το φαινόμενο «Η εκδίκηση του Πάπα». Ακόμα το έλεγαν «τηλε-σπαράγγι» και «Αστρο του Θανάτου» από τον κακό τεχνητό δορυφόρο στον «Πόλεμο των Άστρων». Ο Ρόναλντ Ρίγκαν, όμως, σε ένα διάσημο λόγο του στο διαχασμένο Βερολίνο, είπε ότι ακόμα κι αυτός ο πύργος δείχνει την ανάγκη να ξαναχτιστούν οι εκκλησιές! Κι αυτά το 1987, μία 15ετία δηλαδή προτού ο Μπους ξαναρχίσει τις σταυροφορίες.
Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να πουν απλά ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη δισκόμπαλλα του πλανήτη.
7 σχόλια:
Επειδή τη βρίσκω με τη ντίσκο, πιστεύω πως πρέπει να κάνουμε ντισκοτέκ τις εκκλησίες.
Ούτως ή αλλέως παλιότερα δεν γινόνταν "προσκύνημα στις ντίσκο της παραλιακής";
Οι εκκλησίες είναι ντίσκο, απλά δεν το ξέρουν! Να πιάσω τα πολύχρωμα παράθυρα; Τους μουσάτους με τα ριχτά τα πολύχρωμα; Τα λιβάνια που καίνε και μαστουρώνει το κοινό; Το κρασί που πίνουν όλοι μαζί; Κι από μεζέδες ψίχουλα...
ΥΓ Έχω δει στο Εδιμβούργο μια μεγάλη εκκλησία, χωρίς ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον, που παραδόθηκε στην κοινότητα για να γίνει πνευματικό κέντρο. Εξαίρετη!
Από μεζέδες ψίχουλα; Διά τους κοινούς θνητούς ναι! Αλλά διά τους εκλεκτούς; Οταν ήμουν παπαδάκι, καθόμουν στο ειδικό χώρο μέσα στο ιερό και καθε τρεις και λίγο ερχόταν ένας παππούλης μερακλής, έβαζε ένα ποτήρι κρασί, έκοβε μεθοδικά σε κυβοειδή κομμάτια μια λειτουργιά και άρχιζε τις βούτες στο κρασί.
Α, ήσουνα crew, ε;
cutting crew -σε σχεση με τα γατοκεφαλα πού έκοβε απ τις λειτουργιές ο πατηρ
δ.
Αχ, Βαλιακαλντόσκυλό μου, παραμονή των Χριστουγέννων ήμουν ακριβώς αποκάτω του, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να βρούμε κάτι τις ανοιχτό να φάμε οι Χριστιανοί! Τελικά, σε ολόκληρο το Βερολίνο βρήκαμε ένα ιταλικό εστιατόριο και στηλωθήκαμε στους -10!
Να σημειώσω ότι ο περιβάλλων χώρος της δισκόμπαλας ήταν σε άθλια κατάσταση, βρώμικος, με αποφάγια και σπασμένα μπουκάλια μπύρας ολούθε...
Κρίμα, γιατί είναι πολύ ωραίο μέρος. Πάντως οι γερμανοί δεν το 'χουν το ελληνικό χούι να βγαίνουν για φαγητό στις 11 μ.μ. Από τις 7 το βράδυ τρώνε και μετά πέφτουνσ την TV...
Δημοσίευση σχολίου