Στην Ξάνθη, στην παλιά πόλη, είδα πρόσφατα αυτή την παλιά βρύση.
Το υπέροχο, σκαλισμένο με καλλιγραφία στο μάρμαρο,
κείμενο μεταφέρει το λόγο του νερού:
Θυγάτηρ είμαι τ' ουρανού κι εθήλασα τα όρη
και μνήμα μου η θάλασσα επέπρωτο να ή.
Ήδη της δίψης φάρμακον ωρίσθην και η κόρη
την όψιν νίπτει κ' εξ εμού την λάγηνον πληροί.
Αφ' ότ' εις κρήνην ευπαγή το διαυγές μου νάμα
υπήγαγ' ο Νεκτάριος Λευΐτης ευσεβής
θα ρεύσ' ο βίος του ιδρυτού, πλην ως φρουρός συνάμα
της μνήμης του θα ίσταται η κρήνη επί γης.
Λήγοντος 9βρίου* 1874.
Και πίσω από την κρήνη, αυτό το υπέροχο μέγαρο.Νάταν άραγε το σπίτι του Νεκτάριου Λευΐτη;
Και ήταν ο Νεκτάριος Λευΐτης εβραίος, όπως υποδεικνύει το επώνυμό του;
* Νοεμβρίου
13 σχόλια:
θεσπέσιο το κτήριο, θεσπεσιότερη η κρήνη, θεσπεσιότατο το ποίημα...
με το κωλόπαιδο που δεν βρήκε πού αλλού ν' ακουμπήσει το γκραφιτι του να τα πάρω στο κρανίο ή θα φανώ αντιδραστικιά;
Aυτές είναι βόλτες!
Δεν έχω πάει ποτέ Ξάνθη, πολύ θα ήθελα!!
bernardina
θα φανείς αντιδραστικιά
γιατί ως γνωστόν τα σκυλιά αγάπανε τα παιδιά, ας είναι και κωλόπαιδα.
δ
Κι εγώ παιδί είμαι κατά βάθος ρε δημητράκι, και δη κωλόπαιδο -αλλά πιο πολύ απο τα γκράφιτί μου αγαπώ τις παλιές κρήνες. Γιατί αυτές δεν φτιάχτηκαν για να γίνουν καμβάς για τις μπογιές μου όπως οι γκρίζοι τσιμεντένιοι κωλότοιχοι της μεγαλούπολης. Και γι' αυτό τις σέβομαι. Πειράζει; Ας φανώ λοιπόν αντιδραστικιά, αν προοδευτικότητα είναι να κοπρίζουμε πάνω σε κάθε τι όμορφο
Εμενα μ αρεσει αυτο το γραφιτι...
χαρη σ αυτο "ειδα" και την βρυση, παρολο που παιρνουσα απο μπροστα της καθε μερα:
Εχει ενα γκολφ που συνηθηζει και παρκαρει μπροστα της γιατι μπορει η παλια πολη της Ξανθης να μην εχει πολυ τσιμεντο, αλλα εχει παμπολλα αυτοκινητα στα καλνεριμια της.
Νομιζω οτι ΑΦΟΥ εγινε το γραφιτι κοιταξα λιγο πιο προσεκτικα τον τοιχο, ειδα πως ειχε και μια ταμπελα, και, ωωω ναι, στις ροδες του αμαξιου μια κρηνη.
@Kista, μάλλον θα φταίει η διαφορά ηλικίας που διαισθάνομαι ότι υπάρχει, άρα και ο τρόπος του να βλέπουμε τα πράγματα. Και δεν το λέω απαξιωτικά για σένα. Μια διαπίστωση κάνω. Ίσως έχω ασκηθεί να βλέπω πρώτα τις κρήνες έστω κι αν (ή μάλλον ειδικά όταν) τις κρύβουν τα αυτοκίνητα, και κατά συνέπεια το γκράφιτι πάνω τους να μου μοιάζει περισσότερο με βεβήλωση παρά με "κόκκινο βελάκι" που φωνάζει "εδώ είμαι κι εγώ". That's all
bernardina
οκ πλάκα σε έκανα.
και συ κωλόπαιδο είσαι,να μη σου πάρω τον τίτλο..., αλλά βλέπω πως σε αρέσουνε και σένα οι παλιές κρήνες.
που εδώ που τα λέμε , καλό θα είναι να μένουνε καθαρούλες ,γιά να βλέπουνε οι καινούριοι άνθρωπες τι ωραία πράμματα φκιάνανε οι προηγούμενοι.
Έτσι κι αλλιώς απο ντουβάρια γιά βάψιμο τίγκα ο τόπος.
Κι αυτό το παραμυθάκι πως όποιος έχει το σπρέι και μουζουρώνει είναι και καλλιτέχνης και επαναστάτης και τα κερατά μου τα τράγια, κάποτε πρέπει να πάρει τέλος.
Τις ομορφιές τουλάχιστο να τις αφήσουν ήσυχες.
δ
@demetrat
Amen
Πάντως, φιληνάδες, εμένα δεν μου πολυστράβωσε το γκράφιτι.
Να σημειώσω πως το επώνυμο του δωρητή (Λευΐτης) μάλλον υποδεικνύει εβραϊκή καταγωγή.
εσύ σκυλούι μου έχεις πολύ ανοιχτή καρδιά σ' αυτά.
εμείς είμαστε γνωστές κακίστρες ειδικά με τις κρήνες και δη της εβρέϊκες.
δ
Σκυλάκο, εκτός από κωλόπαιδο, κακίστρω και λάτρις των κρηνών (και των γκράφιτι βεβαίως βεβαίως), είμαι κι εγώ κουλούκι (bernardina = θηλυκό Αγίου Βερνάρδου) και λατρεύω τα παιδιά. Ακόμα κι αυτά που μαγαρίζουνε βρυσούλες. Κι ακριβώς επειδή τα αγαπάω τα γαβγίζω κάπου-κάπου όταν κάνουν μαλακιούλες. Ναι;
Δεν είν' κακό...
Όχι, βέβαια! Κακό δεν είναι. Και καμνιά δαγκωνιά (απαλή) στα μαλακά δεν βλάπτει, επίσης...
Δημοσίευση σχολίου