Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Μία βόλτα στη Ροδόπη

Πριν καμιάν εβδομάδα, χάρη στην ευγενή πίεση μίας φίλης
φιλοτιμήθηκα να ανέβω στη Ροδόπη.
Είδα και την πολυφημισμένη μπάρα ή έστω τα υπολείμματά της
να σαπίζουν δημιουργικά στον ήλιο.


Είδα γραφικά χωργιουδάκια σαν τον άνωθεν εικονιζόμενο Κύκνο
(παλιό όνομα: Sadnoviça)


Αλλά πάνω απ΄όλα ξαναβρέθηκα Στο Βουνό.


Έπεσα και σε μποτιλιάρισμα με ευγενικά μουλάρια
κι ακόμα πιο ευγενικούς ανθρώπους. Ξυλοκόπους της περιοχής.

Άιντε, και του χρόνου!

7 σχόλια:

apos είπε...

Aυτό θα πει η άγνωστη Ελλάδα (για μένα...)

bernardina είπε...

Την επόμενη φορά θα με πάρεις μαζί σου; Mπάφιασε η ψυχή μου εδώ πέρα

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Apos: και είναι υπέροχη!

Bernardina: πού «εδώ πέρα», καλή μ'; Εδώ κάτω να δεις...

bernardina είπε...

Εδώ πέρα, μάτια μ'. Στις παρυφές της Αθήνας. Δε μου φτάνουν βρε σκυλούκο τα δέντρα που βλέπω έξω από το παράθυρό μου, κι ας έχω και μια μπουκιά κήπο... Κορφοβούνια θέλει η ψυχή μου για να ανασάνει... Δεν είναι που είμαι αχάριστη. Μπάφιασα, σου λέω!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Βλέπεις και δέντρα; Αχάριστη!

espectador είπε...

Σκυλε ενω "βρισκομαστε" στου Σαραντακου εδω δεν ειχα μπει μεχρι τωρα. παραλειψη δικια μου. Και σε πετυχα στα μερη μου. Αλλα εσυ απο την Βαλια καλντα, λες οτι σου ελειψε το βουνο?

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Το «Βάλια Κάλντα» είναι κατά φαντασίαν. Στην Αθήνα ζω.