Ένα γεφύρι στη Ροδόπη, σκέτο αίνιγμα

Όπως σας έλεγα, με ξενάγησε μία φίλη στην ορεινή Ξάνθη.

Και, ξέροντας τι ανωμαλάκι είμαι, μου έδειξε μία γέφυρα, που δεν θα την εύρισκα με τίποτε.
Βρίσκεται κάπου εδώ, αν δεν απατώμαι.
Στο ρέμα ... Ρεύμα.

Η θέα του ρέμματος Ρεύμα από τη γέφυρα.

Η γέφυρα, προφανώς, έχει περάσει από διάφορα στάδια συντήρησης, όπως μαρτυρούν
τα τσιμεντένια παραπέτα και οι σάπιες σανίδες.

Τότε η ευγενής ξεναγός μου μού έδειξε την εγχάραξη και την εντοιχισμένη πλάκα στο ένα βάθρο της γέφυρας.

(κάντε κλικ να μεγαλώσει)
Όπως παρατηρείτε, οι χρονολογίες είναι με το «χριστιανικό» χρονολόγιο
άρα έχουν γίνει από έλληνες υπηκόους.
Η επάνω επιγραφή, με το ευανάγνωστο 1952 (με αραβικούς αριθμούς, που χρησιμοποιούμε οι Δυτικοί) είναι δυσανάγνωστη, εκτός από την πρώτη λέξη, που είναι κάτι σαν «σεγιέτ» και αναφέρεται στους απογόνους του προφήτη Μωάμεθ.
Η εντοιχισμένη πλάκα, πιο κάτω, σύμφωνα με έναν φίλο τουρκολόγο, γράφει κάτι σαν «[ακατάληπτο] τα καλά και όμορφα έργα, έτος 1952». Σχολιάζει, δε, ότι είναι μάλλον γραμμένη όχι από Άραβα αλλά από μαθητή των τοπικών ιεροδιδασκαλείων.
Μία άλλη φίλη, αραβολόγα αυτή, συμπληρώνει για το ίδιο κείμενο ότι είναι κάτι σαν καλημέρα («πρωί καλών και όμορφων πραγμάτων») κι επισημαίνει ότι η χρονολογία (χριστιανική, ε;) έχει γραφτεί με περσικούς αριθμούς, που χρησιμοποιούν οι άραβες!
Ρώτησα κι έναν φίλο Σύριο Κούρδο, που ξέρει αραβικά αλλά μου είπε ότι είναι μάλλον «φαρσικά». Οπότε, ρώτησα κι έναν Αφγανό, που μιλάει ... φαρσί τα Φαρσί!
Ο Αφγανός, το λοιπόν, μου είπε ότι το ίδιο κείμενο σημαίνει «Όσο ζούσε [ο δωρητής;] ήταν πολύ γεναιόδωρος και μεγαλόψυχος» κι ότι είναι σαν τυποποιημένη έκφραση.
Δεν νομίζω πως πρόκειται για επιτύμβια πλάκα (άλλωστε δεν έχει και το κατάλληλο σχήμα) αλλά μάλλον για εντοιχισμένη πλάκα από τον δωρητή
που ξηλώθηκε για να επισκευαστεί το γεφύρι το 1952.
Πάντως, μου κάνει εντύπωση που η φράση διαβάζεται με τόσο πολλούς τρόπους.
Μ' αυτά έσπαγα το κεφάλι μου τόσες μέρες...
Προσθήκες, παρατηρήσεις και διορθώσεις δεκτές!
Α, έκανα και μία γκάφα: έδειξα στον φίλο μου τον Αφγανό, κάτι πάνω από το «1952» να μου το διαβάσει και μου απαντά «αυτό δεν είναι επιγραφή, σκάσιμο στο τσιμέντο είναι...»