Σήμερα το πρωί.

Είχα κέφια, το ίδιο και η λιακάδα.

Τσάμπα παίζ' η σάμπα!

Αντιρατσιστικό φεστιβάλ, άλσος Ιλισίων, Ιούλιος 2003.

Εκδήλωση για το ελεύθερο κάμπινγκ στο Σύνταγμα, Ιούλιος 2005.

Διαδήλωση για τη συνάντηση των υπουργών Εργασίας της Ε.Ε. Ναύπλιο, Ιανουάριος 2003.


Με προσκάλεσε ο Παν να πώ για τα πέντε καλύτερα κιθαροτράγουδα ή σόλα ή τέλος πάντων, κάτι με κιθάρες. Ωραία, και τι να πώ; Για τον Νόπφλερ και τους Ντάιαρ Στρέιτς, για το Δρόλαπα και στην Στρατοκάστερ του; Δεν τα ξέρω 'γω αυτά κι ας ήμουν ροκάς όσο άκουγα καλά.
τώρα μ' αρέζει η σάμπα, έτσι όπως την παίζουν τα παιδιά στους δρόμους, στους δημόσιους χώρους και στα φεστιβάλ.

Πάρος: Μπάνιο υπό σκιάν!

Γκρίνιαζε και δικαίως ο φίλος μου, ο ΠανωΚάτως, ότι στις Κυκλάδες δεν μπορείς να βρεις μέρος να πάρεις το λουτρό σου χωρίς να σε γκαγκανιάζει ο χιλιοτραγουδισμένος από τους ποιητές ήλιος του Αιγαίου. Λάθος μέγα!
Λοιπόν, στην Πάρο, κοντά στις Κολυμπήθρες, έχει ένα μέρος υπέροχο, το οποίο ως επί το πλείστον είναι και άδειο! Γιατί; Μα διότι δεν έχει beach bar, νεροτσουλήθρες, world famous Dj's, σερφ, σκι και άλλα τέτοια προπατορικά και πατροπαράδοτα αθλήματα των ελλήνων!

Μεγάλη Πρέσπα

Το ασκηταριό της Μεταμόρφωσης στη νοτιοδυτική όχθη της Μεγάλης Πρέσπας. Επάνω, εξωτερική όψη και κάτω, η θέα από μέσα.

Θα κάνω μπλουμ!

Και πλατς! Αχ, ρε Ιόνιο με τα νερά σου. Κάπου βόρεια της Πάργας, θέρος του 2005.

Βότσαλα

Και μικρές διαθλάσεις, που δημιουργούν μικρούτσικα ουράνια τόξα... Κορινθιακός 2005.

Μετά το αρνί.

Νεκρά Φύσις. Κυριακή του Πάσχα 2005.

Μα είχε άλογο ο Spiderman;

Ο Ζορό, ναι είχε! Ο Spiderman όμως; Αν όχι, πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση της Ιστορίας και πρέπει να παρέμβουν πάραυτα η Αρχιεπισκοπή, ο Παπαθεμελής και κάθε λογής ανησυχούντες έλληνες. Πληροφορίες εδώ.

«Μωρό μου, αυτό το μέρος έχει πολύ ενέργεια!»

«Ναι, αγάπη μου! Τέσσερις ανεμογεννήτριες των 55 KW εκάστη! 220 KW ακριβώς!» Τελευταίος διάλογος στη Σαμοθράκη.

Πιπί το παπί

«Μαμά, πότε φτάνουμε; Μαμά, είναι μακριά ακόμη; Μαμά, θέλω πιπί μου!»

Νερό τρεχούμενο

Κάπου στον Κόζιακα, τον Αύγουστο του 2003. Ε, να μην σταματήσεις για ένα μπανάκι;

Πεθύμησα τις εκδρομές!

Με αντίσκηνο στο βουνό και καλή παρεούλα.

Πράμαντα και θαύματα

Πράμαντα, νομού Ιωαννίνων. Υπέροχο χωριό, ωραία και η εκκλησία του (επάνω), που χτίστηκε το 1911. Προσέξτε το μπαλκόνι, κάτω από το καμπαναριό, που χρησίμευε για ομιλίες στο κοινό κλπ, καθώς ήταν το μοναδικό δημόσιο κτίριο. Η θέα κάτω, είναι προς την ανατολή. Έχει κι ωραίες κοψιδο-ταβέρνες!

Σκυλοβαργιέμαι σήμερα!

Παίρνω το μπαλάκι μου και το σεργιανίζω στα διπλανά γραφεία, μάσησα κάτι παπούτσια συναδέλφων, κατούρισα τις γλάστρες δίπλα στον εκτυπωτή. Αν δεν με πάνε βόλτα θα τα κάνω στη ρεσεψιόν!

Αχ, ρε κομαντάντε...

Κάτι ήξερες και δεν ζήταγες σωτήρες ένθεν κακείθεν. Μόνο ο άγνωστος πιτσιρικάς σε κατάλαβε και σ' έκανε στένσιλ πριν πέντε χρόνια στη Ζωοδόχου Πηγής.

Μ' αρέσουν οι βάρκες.

Γιατί; Συμβολίζουν την αέναη μάχη του ανθρώπου με το υγρό στοιχείο; Μήπως την προαιώνια σχέση του έλληνα με τη θάλασσα; Ίσως την επιδεξιότητα των ανθρώπων του μόχθου; Την σχέση μας με την παράδοση που χάνεται στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης;
Μπαααα, μάλλον επειδή όποτε βλέπω βάρκες, δεν είμαι στη δουλειά.

Τραπέζι για δύο. Ευάερον και Ευήλιον!

Ερμούπολη, Σύρου. Κατεβαίνοντας από το Σαν Τζώρτζη. Πριν 18 χρόνια.

Σάμθινγκ φορ δε τουθ!

Πέστονα Φουνίκουλαρ Ρέιλγουέι, πέστονα και Τελεφερίκ. Αλλά Τουθντ, μωρέ, τον Οδοντωτό του Βουραϊκού; Τούθντ;

Αλλά αυτό είναι πταίσμα μπροστά στο ότι αγόρασαν μηχανές που δεν ... χωράνε στις γραμμές!

Κόψε κάτι, ντε!

Σε κάθε δίαιτα πρέπει να κόβουμε και κάτι! Εγώ θα κόψω μια σύλλαβη!

Ο σκλος της Βλια Κλντα!

Έτσι επικίνδυνο που έχει γίνει το οδήγημα...

... δεν βλάπτει να ανάβεις και κάνα κεράκι, όσο καλό τιμόνι και να ξέρεις! Είδα αυτό το καλό μαγαζί πριν οκτώ χρόνια στην Πάτρα. Για να μην νομίζετε ότι είναι «προχώ» οι διαφημίσεις της TV που παρουσιάζουν έναν οδοντίατρο να συστεγάζεται με ηλεκτροτεχνίτη και έναν ψαρά με έναν βιβλιοπώλη. Art imitates life...

Αφυερομαίνω αικσαιρετυκά!

Παρακολουθώ εδώ και εβδομάδες το καλογραμμένο και τεκμηριωμένο μπλογκ «errata culinaria». ή «Μαγυιρηκά Λάθοι», όπως τον αποκαλεί ο Δημήτρης Ρ. Του αφιερώνω μια φωτογραφία, λοιπόν, να το νοστιμίσει!

Ομίχλη στην Πάρνηθα

Άνευ σχολίων

Όνομα και πράμα!

Ο καλός μάστορας, κος Τενεκετζής, στην Ξάνθη (πριν 18 χρόνια) δούλευε το λευκοσίδηρο (ελληνιστί: τενεκέ). Ποιός ξέρει πόσες γενιές τενεκετζήδων πέρασαν προτού το σόι κάνει τη δουλειά του επώνυμο! Ας είναι καλά.

Καγκελάκι κεραυνόσχημον

Χτες το απόγευμα το είδα...

Cοφόν το Cαφέc!

Σπάνια βιβλία πουλάει ο κ. Σπανός, στην αρχή της οδού Μαυρομιχάλη και δεν άντεξε στον πειρασμό να κάνει ένα μικρό λογοπαίγνιο. Και σωστά! Διότι κατά το παρελθόν, ένας που είχε πληθώρα βιβλίων με ποικίλο περιεχόμενο, λεγόταν Πλήθων Γεμιcτόc!

Αραβική ιστιοπλοϊα

Παραδοσιακά αραβικά ιστιοπλοϊκά «ντόου», φωτογραφημένα στο λιμάνι του Ομάν. Σύμφωνα με τη wikipedia ανήκει στο είδος «Ghanjah», που έχει «καθρέφτη» στην πρύμνη. Μ' αυτά τα πλεούμενα, οι άραβες ναυτικοί έφταναν μέχρι την Ινδία ή τη Σομαλία κι ακόμη νοτιότερα. Ναυσιπλοούσαν με τα άστρα και μέχρι τη δεκαετία του '60 χρησιμοποιούσαν μόνο τα πανιά τους. Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί χάνονται και τα ντόου, όπως και τα τρεχαντήρια!

Ματαααααααάρες μου!

Διάβαζα προχτές για το γάλα καμήλας και τη θυμήθηκα. Παρεξηγημένο ζώο, η καημένη. Μ' αυτην φλερτάραμε πριν κάτι χρόνια στο Μπαχρέιν. Κάτι ήξερε ο Κάρολος πρίγκηψ της Ουαλίας...

Το μπαράκι του «Γιατρού»

Στην Πλάτσα της μεσσηνιακής Μάνης, στο βουνό λίγο πάνω από τον Άγιο Νικόλαο, Άγιο Δημήτριο και Τραχήλα (όχι άγιος αυτός!), πίσω ακριβώς από την εκκλησία υπάρχει το παλιό σχολείο, το οποίο (ελέω Καποδίστρια και ελλείψει παιδιών) δεν λειτουργεί πια. . Δεν λειτουργεί ως σχολείο. Ένας ρέκτης και φιλοπρόοδος και καλόγουστος ντόπιος, ο οποίος έβγαλε το Δημοτικό σ΄αυτό το κτίριο, το μετέτρεψε σε μπαράκι, το οποίο μένει όλο το χρόνο ανοιχτό. Όλα τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, έβγαλαν το Δημοτικό στο ίδιο κτίριο! Το οποίο διατηρείται ως έχει (ΟΚ, το κυλικείο του είναι πολύ πιο οινο-πνευματώδες) και συχνά-πυκνά φιλοξενεί μικρές συναυλιούλες με γνωστά ονόματα. Στον τοίχο της μίας από τις δύο αίθουσες (πρώην) διδασκαλίας ένας μερακλής γάλλος ζωγράφισε 2000 τριαντάφυλλα (μετρημένα κι αριθμημένα!) για να υποδεχθεί τον 21ο αιώνα. Γύρω από την τριανταφυλλογραφία έγραψε: «Πίστεψέ με. Ζήσε το σήμερα και μην περιμένεις το αύριο. Μάζεψε τα τριαντάφυλλα της ζωής σου». Ωραίο.

Μύλοι στη Φολέγανδρο

Δευτέρα του Πάσχα του 2001. Όλος ο κόσμος ντίρλα από τις ρακές και τα τραγούδια!

Σύρος, Γαίδουρονήσι

Ξημέρωμα, βγαίνοντας από το λιμάνι της Σύρας. Ο χάρτης το λέει Διδύμη, οι ντόπιοι Γαϊδουρονήσι. Λίγο πριν το Πάσχα του 2000. Στρίβουμε δεξιά μετά το βράχο και με πορεία 180 μοίρες (κάργα Νότια) μετά από μερικές ώρες (πουτ-που-πουτ-πουτ) βγαίνομε Φολέγανδρο.

Πέρα βρέχει, εδώ πνιγόμαστε...

«Μια βροχή τους σώζει, μια βροχή τους σώζει!» . Στην Αθήνα βρέχει και -πάω στοίχημα- στη Θεσσαλία θα κάνει ξαστεριά! Φτού σου, γκαντεμιά!

Συρράκιον ή Συρράκον Ηπείρου

Παλιό χωριό εμπόρων και μαστόρων. Από εδώ κατάγεται ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης. Και ο παλιός πρωθυπουργός Κωλέττης. Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη τράπεζα των Βαλκανίων. Η είσοδος αυτοκινήτων στο χωριό απαγορεύεται ρητώς και δια γκλίτσας! Δεξιά, οι Καλαρρύτες, πίσω του (βόρεια) το όρος Λάκμος ή Περιστέρι.

Λημνιώνας, Εύβοια

Παραλία πριβέ. Διότι κάτι αι Εαριναί Ισημερίαι, κάτι το 'να, κάτι τ΄άλλο, τον φάγαμε τον χειμώνα εν θερμώ.

Με καλή παρέα και ας είναι και χάλασμα!

Το 'χα πει: άμα γκρινιάξεις λίγο όλα γίνουνται! Τσουπ! Την τσιμπήσαμε την προσκλησούλα για το Πάσχα. Και σε τι ωραίον και ιστορικόν μέρος! Μου θυμίζει ένα Πάσχα (του '95, νομίζω) στη Μηλίνα Πηλίου, απ' όπου και η φωτό. Ωραία ήτανε!

«Ήξεις-αφίξεις» αλλά σκοτώνεται κόσμος

Την μια μας λένε ότι νάρκες υπάρχουν μόνο στα περιφραγμένα ναρκοπέδια του Έβρου και την άλλη παραδέχονται ότι υπάρχουν εκατοντάδες αδέσποτες νάρκες σε διάφορους ορεινούς όγκους της Μακεδονίας. Εδώ, μια αντιαρματική, που βρήκα πριν χρόνια κοντά στο Ρούπελ, ορεινά των Σερρών. Ευτυχώς που δεν με βρήκε αυτή!

Ανηφόρα

Στη Φολέγανδρο, επίσης. Πάνω απ' τη Χώρα.

Φρύγανα

Στη Φολέγανδρο. Πάσχα του 2004. Κρίμα που δεν θα πάω.

Ρεζίλι των σκυλιών!

Πριν δύο εβδομάδες μας σκότισαν για την (φερόμενη ως) βεβήλωση του Αγνωστου Στρατιώτη, την προσβολή στους εύζωνες και πάει λέγοντας. Σήμερα διαβάζουμε ότι 85 (κατ' άλλους «μόνο» 50) τσολιάδες -παιδιά που κάνουν τη θητεία τους- έπαθαν γαστρεντερίτιδα. Στην Αθήνα, μεσ' στο κέντρο! Εδώ δεν έχει γκαζοπνιγμένους «κουκουλοφόρους» να σκούξουν τα ΜΜΕ, έχει φακελοφόρους και προμηθευτές του Δημοσίου!

Μυρμήγκια πάνω στον ελέφαντα

Μόχθησαν και ρισκάρισαν οι τολμητίες (και ολίγον επιδειξίες) αναρριχητές για να σκαρφαλώσουν με ασφάλεια στους απίστευτους βράχους των Μετεώρων, εκείνο τον Ιούνιο του 1996. Πόσο μικροί ένιωθαν πάνω σ' αυτή τη Γη...

Μια ορχιδέα στα Μετέωρα

Δεν ξέρω τι γύρευε εκεί, τον Ιούνιο του 1996, ξέρω όμως πως ήταν υπέροχη. Αλήθεια, βλέποντας κι ένα παλιότερο ποστ στο «Ημίαιμου», με μια φωτογραφία βουνίσιας ορχιδέας από τη Βάλια Κάλντα, ξέρει κανείς/καμία/κανέν να μας πει αν οι ορχιδέες είναι ενδημικό είδος στην Ελλάδα;