«Μα ναι, αγάπη μου!... Ναι, για ψάρεμα έχω πάει με τα φιλαράκια... Στην παραλία είμαστε όλη μέρα, μας έχει κάψει ο ήλιος... Θα σου φέρω ψαράκια να μου τα τηγανίσεις, αγαπούλα μου... Ναι, ναι, κι εγώ σ' αγαπάω... Μμμμάκια!» Κλικ!
Φανταστικός τηλεφωνικός διάλογος που μου 'ρθε στο μυαλό, όταν είδα αυτά τα καλάμια ψαρέματος μοναχά τους.
10 σχόλια:
χαχαχα! Φορτσάτος γύρισες και με κέφια βλέπω! Χαίρομαι χαίρομαι...
Προς στιγμήν νόμισα πως εξασφάλισες αποκλειστικό πλάνο από τη νέα ταινία του Αγγέλοπουλου...
@παπί: γειά σου κι εσένα με τα ωραία σου!
@πανωκάτω: μα τέτοιο είναι. Λέγεται «Η μετέωρη στ*ση του πτσαρά» και αργείειειειειει ακόμα να προβληθεί. Θα πρόκειται για μια αποδόμηση της ιστορίας της τσόντας.
Θα μπορούσε να λέγεται και το καλαμ(άρ)ι του αγνώστου ψαρά!
Όλους τους τίτλοι με τα καλαμάρια και τα παλαμάρια, τους έχει καπαρώσει στο πρω(κ)τοδικείο ο Μεγάλος Νάντο, που υπέγραψε, παρήγαγε και πρωταγωνίστησε στο «Παλαμάρι του βαρκάρη» και στο «Νταβατζής της Ομόνοιας»! Τύφλα να 'χει ο Αϊζενστάιν, μιλάμε!
Εγώ μέχρι τώρα ήξευρα το "σαν την καλαμιά στον κάμπο".
Λες να λέμε τωρα "σαν τα καλάμια στην ακτή";
Το παραπάνω σχόλιο, καθώς αποπνέει κάποια μοναξιά το όλο σκηνικό, ε;
Μπάαααα, δίπλα ήντουσαν οι π'τσαράδες, κάτω από μιαν ομπρέλα και πίνανε μπιρόνια!
Φοβερό σπορ το ψάρεμα! Κι ασκούνται όλοι οι μύες ταυτόχρονα!!!
Ναι, ιδιαίτερα οι μασητήρες! Όχι από τα ψάργια, από τα μπριζολίδια που έχεις πάρει μαζί σου, μην σου 'ρθει καμία λιγούρα όσο ψαρεύεις!
Δημοσίευση σχολίου