Έσπασα το σκελετό των γυαλιών μου, που χρησιμοποιώ για τον υπολογιστή καθώς έχουν μειωμένη μυωπία. Κι έχω μείνει με τα γυαλιά, που χρησιμοποιώ για το οδήγημα και το δρόμο και έχουν τους πλήρεις βαθμούς μυωπίας μου. Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο περίπλοκες γίνονται οι αισθήσεις μου. Παλιά έβλεπα, άκουγα, μύριζα. Τώρα βλέπω «εάν...», ακούω «εφόσον...» και μυρίζω «σε περίπτωση που...». Γκρρρρρ....
10 σχόλια:
Δεν μπυράζει.
Κάποιοι λένε όσα λιγότερα αντιλαμβάνεσαι, τόσο πιο κοντά στο συναίσθημα της μακαριότητας φτάνεις.
Και στην τελική, μπορεί να σε κάνουν και ταινία, "Δεν βλέπω τίποτε, δεν ακούω τίποτε, ΝΟ2".
Eξ άλλου τόπε και ο ζέεεερος στα
ζωνιανά.
Εγώ είμαι
τσε στραβός
τσε κουφός.
από αφή πως πάμε;
δ.
Πανωκάτε: Λες να φτάνω στη Νιρβάνα;
Δήμητρατ: από αφή; ε, στα τυφλά γράφω, κάνα ποντίκι πιάνω. να διούμε...
μήπως ακούς και καμπάνες;
Για τη βαρηκοϊα που κουβαλάω, θα χρειαζόμουν καμπάνα σαν αυτές του Μεγάλου Πέτρου.
Ρε συ!!!!
Εσύ δεν βλέπεις τίποτα!!!!!!
(χιχιχιχι)
Μα δεν γλιέπω την τύφλα μου, σου λέω!
Γι' αυτό έβαλα τις φλου-κουνημένες φωτογραφίες. Όλα έτσι πάνε γύρω μου!
Καταπληκτικές φωτογραφίες!!!
Αυτές; Στις πουλάω! Τι βασικός μέτοχος είσαι...
Επιτέλους! Ωραίες φωτογραφίες!
Φλου αρτιστίκ!
Δημοσίευση σχολίου