Έχω μείνει άφωνος. Χτες το μεσημέρι κάποιος σκότωσε έναν 28χρονο στη γειτονιά μου.Για προσωπικές διαφορές είπαν! Γνωστοί μεταξύ τους και σε πολύν κόσμο.
Πέρασα το βραδάκι. Οι φίλοι του νεκρού είχαν αφήσει μερικά λουλούδιακαι κάτι καφάσια εκεί που είχε χυθεί το αίμα του στην άσφαλτο.
Η αστυνομία είχε χαράξει κύκλους εκεί που έπεσαν οι κάλυκες.
Το αίμα στην άσφαλτο. Τι να πεις;
Γνωστοί και άγνωστοι περνούσαν από το σημείο της δολοφονίας και κοιτούσαν σαν χαμένοι.
Μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τις ριπές και τη χειροβομβίδα στα ΜΑΤ του Υπ.Πο.,τη χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών, τώρα και τούτο!
Από (όχι και τόσο) άλλη οπτική γωνία εδώ.
42 σχόλια:
σκύλε
μην τα συνδέεις όλα
ξεκαθάρισμα λογαριασμών ήταν
το ξέρω από πρώτο χέρι
χωρίς αυτό να αναιρεί το βάρβαρο της πράξης
g r
Ναι, καλέ μου φίλε. Δεν τα συνδέω. Μόνο που όλα αυτά συνδέονται γεωγραφικά. Τουλάχιστον...
Και είναι πάρα πολλά μέσα σε έξι μήνες.
Καημένο σκυλουμπάκι....
Μην στεναχωριέσαι βρε...
Σκέψου και την θετική πλευρά του πράγματος....
σήμερα δεν θα μιλήσουμε ούτε για πουλιά... ούτε για πισίνες....
Το αίμα γιατί μας το δείχνεις από τόσο κοντά;
Γιατί μπαίνεις και εσύ στους πειρασμούς του γνωστού εμετικού Τύπου;
Δεν μπορεί να καλυφθεί φωτογραφικά πιο νηφάλια η τραγική αυτή είδηση;
Γιατί το αίμα είναι ακόμα εκεί, Ανώνυμε.
Θέλω, δεν θέλω, το είδα χτες, το είδα και σήμερα, θα το δώ και αύριο, μέχρι να το ξεπλύνει η βροχή. Ή να το γλύψον τα σκυλιά.
Δεν έχω καμία σχέση με Ζούγκλες και Παπαγάλους, δεν έβαλα φωτογραφία του ανθρώπου πεσμένου. Αλλά το αίμα είναι ένα χνάρι, όχι μόνο πάνω στο δρόμο αλλά και πάνω στη μνήμη μου, πλέον.
Και στα Εξάρχεια θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχαστεί. Μέχρι τον επόμεν νεκρό...
Εμένα πάντως ανώνυμε.. οι φωτογραφίες του αίματος μου αρέσανε.. και καλά έκανε το σκυλουμπάκι και τις έβαλε....
Κρίμα που δεν είχε και άλλες...
Είναι οι μόνες που δίνουν την ουσία του γεγονότος...
Μια ερώτηξη σκυλουμπάκο...
Κάτω από τις κάσες είχε και άλλο αίμα???
Τις βάλανε εκει για να στηρίξουν τα λουλούδια ή για να μην πατάνε το αίμα τα αυτοκίνητα?
Για τα αυτοκίνητα. Και τα σκυλιά, όπως είπα.
Και δεν είναι μόνο αίμα...
Καλησπέρα.
Τί άλλο μας περιμένει στην γωνιά;
Έλα, ντε, Πάνα μου!
Φοβάμαι ότι έχουμε ακόμη κατήφορο...
Ωχ.....ζόρικο.....
(κανονικά πρέπει κάποιος δικός του να πάει..να τα μαζεψει...)
Αμαν βρε σκυλούμπα... τώρα ψυχοπλάκωσες και εμένα...
Λυπάμαι, Ακανόνιστη... Αλλά αυτό είναι η αλήθεια.
Ξέρεις ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Επειδή πολλή πρεμούρα βλέπω να αποφανθούν οι ειδικοί περί ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και μου θυμίζει την πρεμούρα τους να αποφανθούν πριν λίγο καιρό οτι το βιτριόλι της Κούνιεβα ήταν αποτέλεσμα ερωτικής αντιζηλίας.
Δεν εννοώ κάτι, ούτε και ξέρω -απλά ρωτάω αν έβγαλες εσύ καμιά άκρη.
Προσωπικά δεν τον ήξερα, Μοτοσακέ. Πολλοί, όμως, αναγνώρισαν αυτόν που τον σκότωσε...
Και ναι, ήταν θέμα "προσωπικών" λογαριασμών.
δεν αισθάνομαι καλά.
αλλά δε μπορώ
ρε ανώνυμε, αυτο σε μάρανε εσένα
που δεν είναι καθωςπρέπει να βλέπουμε το αίμα;
Άσε, Δήμητρατ! Σκατά κι απόσκατα. Δίκιο έχει ο ανώνυμος αλλά είναι φρίκη που δεν επιτρέπεται να την κρύψομε.
Ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις!
δ : Δεν είναι θέμα καθωσπρεπισμού αλλά ζήτημα ηθικής και αισθητικής της παρουσίασης του θανάτου, ακόμη και του βίαιου.
δεν ξέρω αν αυτός ο θάνατος εχει την πολυτέλεια να διαλέγει αισθητική.Με συγχωρείτε κιόλας γιά την επιμονή.
δ
Δεν με πρόσεξες: μίλησα για την αισθητική της παρουσίασης του θανάτου, και αυτή την επιλέγει αυτός που κάνει την παρουσίαση.
Ναι, εγώ την διάλεξα.
Όχι σαν είδηση, αυτήν την είχαν βγάλει τα τζιμάνια.
Αλλά ακριβώς σαν αισθητική.
Πώς το λέει ο (μετά συγχωρήσεως) Σαββόπουλος;
Ένας νεκρός στην αγκαλιά σου,
αδύνατον να τον αναστήσεις
η να τον φορτωθείς!Κάπως έτσι!
Το μπλογκ δεν είναι ειδησεογραφικό, τα σώψυχά μου βγάζω. Κι όποιος θέλει τα μοιράζεται. Όποιος δεν θέλει, έχει αλλού...
Αλλά, ανώνυμε φίλε μου, (ο βοβουσολόγος είσαι;) αυτές τις κηλίδες αίματος και μυαλού στην άσφαλτο που πατάω δέκα φορές την ημέρα, δεν μπορώ να τις ξεπεράσω.
Κανονικά θάπρεπε, νομίζω, να γράψω μόνο γι' αυτές...
Σκύλε σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το έχω ζήσει...αλλάζει ο αέρας...
Φίλε ανώνυμε, το ζήτημα της αισθητικής κατά την παρουσίαση του θανάτου, μην το βάζεις γενικά και αόριστα γιατί καταλήγει στο απόλυτο άλλοθι... Για παράδειγμα, θυμάμαι, όταν δούλευα στην Τ.V , είχαμε δώσει μάχη για να μην λογοκρίνοτναι με μοζαίκ τα πλάνα απο το Ιράκ.Και όταν κάποτε με ευθύνη δική μου έπαιξα πλάνα απο τη Σομαλία που εκτελούσαν ένα παιδί, φάγαμε πρόστιμο απο το ΕΣΡ γιατί δεν είχα βάλει μοζαίκ στις εικόνες. Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία απο το να παρουσιάζεις έναν πόλεμο ή μια γενοκτονία με μωσαικό στην εικόνα; Για ποιό λόγο; Μήπως δεν κατέβει η μπουκιά απο το σουβλάκι σε αυτόν που κάθεται στον καναπέ; Ή μήοως γιατί ο πόλεμος και ο θάνατος πρέπει να είναι τηλεοπτικά ανώδυνοι για προφανείς λόγους;
Αμάν πολλά είπα...Καλησπέρα.
Καταλαβαίνω ότι την ανάρτηση την έκανες όντας συγκλονισμένος από ένα ακραίο γεγονός που δεν το ζει ο καθένας μας και ούτε κάθε μέρα. Αλλά από τη στιγμή που η έκφρασή σου διατίθεται στη μπολγκόσφαιρα, ελεύθερα προσβάσιμη στον καθένα, όπως και στην ολιγότητά μου, αποκτάει δύναμη, πολιτικοποιείται και γίνεται διυποκειμενική για να μήν πω αντικειμενική.
Εκεί τίθεται το ζήτημα, του τι διαβάζει και αφομοιώνει τελικά κανείς από αυτό που θέλεις να δείξεις ή να πεις (και μη μου λες όποιος γουστάρει...). Και είναι κρίμα ενώ οι προθέσεις σου είναι όντως γνωστά καλές, - διαφορετικά δεν θα ήμουνα εδώ μέσα τώρα - μπορεί κανείς να παρεξηγήσει πράγματα.
Τα υπόλοιπα, το καλοκαίρι στη Βοβούσα, πού θα πας δεν θα μου γλυτώσεις :-))
Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι αυτό που λες αλλά το γεγονός με συνθλίβει.
Θα μου πεις «κι άμα ζούσες έναν εμφύλιο πόλεμο, τι θα έκανες; θα αυτοκτονούσες;» Ε, δεν ξέρω αλλά, πάντως, δεν διαννοούμαι να ζώ σε μία γειτονιά, που παλιά λογιζόταν από τις πιό ελεύθερες, και να πρέπει να φοβάμαι τους κάθε λογής νταβατζήδες-μπιστολάδες.
ΥΓ το επόμενο ποστ θα έχει πιο ευχάριστο θέμα...
Φίλε eco, ακριβώς για τους λόγους που λες εγώ δεν βλέπω πια ειδήσεις στη τηλεόραση. Γιατί δεν υπάρχει πιο απατηλό και πιο τεχνητό πράγμα από την είδηση της εικόνας ή την εικόνα της είδησης αν θες.
Θα σου φέρω ένα άλλο παράδειγμα, λίγο χοντρό, να με συγχωρήσει ο οικοδεσπότης. Μπορείς να φωτογραφήσεις ένα ζευγάρι που κάνει έρωτα και να βγει ένα αισθητικά άψογο αποτέλεσμα, απεικονίζοντας την ομορφιά της ηδονής καιτης αγάπης. Όταν εστιάσεις όμως στο σπέρμα πάνω στα κορμιά, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να πλησιάσεις στο πορνό ή στο κιτς. Είναι θέμα αισθητικής λοιπόν, της ματιάς, του βλέμματος του Οδυσσέα που λέει και ο Theo.
Και συγνώμη άλλη μια φορά ...
Σ΄αυτό, φίλτατε, συμφωνούμε!
Μπορεί σε άλλες φωτογραφίες με σκυλάκια, δεντράκια, καμάρες κλπ, να (προσπαθώ να) κάνω τέχνη.
Αλλά εδώ δεν με ενδιέφερε κανενός είδους τέχνη, ως μεταφορά. Ήθελα να μεταδώσω το σοκ, έστω και με σπλάττερ...
Με όλο το σεβασμό προς τον ανώνυμο και την άποψή του, να μου επιτραπεί να πω ότι το γεγονός ότι κάποιοι, δηλαδή εγώ, σιωπούμε απέναντι στην ένστασή του, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε, απλώς θεωρούμε τη συζήτηση περί αισθητικής σε ένα τέτοιο ποστ παντελώς αντιαισθητική.
Οβερ εντ άουτ.
Φίλε ανώνυμε, θα συμφωνήσω ότι διαφωνούμε πλήρως... και το παράδειγμα το βρίσκω ,με όλο το σεβασμό, ατυχές! Άλλο ο θάνατος , άλλο ο πόλεμος και άλλο το όσα παίρνει ο άνεμος.
Υ.Γ
υπάρχουν χιλιάδες λογοι για να μην βλέπει κανείς ειδήσεις στην τηλεόραση, αλλά όχι αυτός :)
Φίλε eco, θα έρθω στο δικό σου παράδειγμα: αυτό το παιδάκι στη Σομαλία που ήθελες να δείξεις, σε ερωτώ, δεν έχει ένα ελάχιστο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια του έστω και βίαιου θανάτου του; γιατί θα πρέπει η εικόνα της στιγμής της εκτέλεσής του να γίνει κοινό κτήμα της ανθρωπότητας ή το ματωμένο κορμί του, παράδειγμα για ηθικό ταρακούνημα της οικουμένης για τον όλεθρο του πολέμου; Ποιός το ρώτησε και ποιος έδωσε στους απανταχού ρεπόρτερ αυτό το δικαίωμα, αν όχι οι σαρκοφάγες προσταγές της τηλεθέασης;
Είμαστε όλοι-ες σοκαρισμένοι καλέ μου φίλε μου κουράγιο αλλά μέχρι που θα τραβήξει επιτέλους αυτή η ιστορία αυτό το μίσος ανάμεσα σε ανθρώπους ;
υπομονή καλέ μου φίλε και σε όλους μας μας τι δεν πάει καλά σε αυτή τη γειτονιά που τόσο αγαπάω και πονάω αν και δε μένω σε αυτήν ;
βρε γαμώτο τι έχει γίνει ;
μακάρι ο χρόνος να μας βοηθήσει να ξεχάσουμε μακάρι . τα νεύρα μου δεν είναι πολυ καλά . κ.μ
Φίλε ανώνυμε, αυτό το παιδί, όπως και κάθε παιδί του πολέμου έχει πρωτίστως δικαίωμα στη ζωή και ασφαλώς δικαίωμα στο να διαδοθεί η εκτέλεσή του. Όπως ακριβώς έγινε. Χωρίς ψευτοαναστολές. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια απο την αλήθεια.
Υ.Γ
Σκύλε συγνώμη για την κατάχρηση. Δεν το ξανακάνω :)
Αυτό το δικαίωμα του παιδιού της διάδοσης της εκτέλεσής του, όπως λες, τα μίντια του το υφάρπαξαν και το εξαργύρωσαν στο βωμό της τηλεθέασης.
Όσο για τη αλήθεια, ποια από όλες, τη δικιά μας ή των άλλων;
@ανώνυμε
Εάν κρίνω από τα τελευταία σου σχόλια, στην προσπάθεια σου να αναδείξεις τα κακώς κείμενα των ΜΜΕ ( που μάλλον αντανακλούν την παθογένεια της ίδιας της κοινωνίας των ανθρώπων) πέρασες ήδη στην αντίπερα όχθη της λογοκρισίας και της αποσιώπησης εις το όνομα κάποιας δήθεν-υποκειμενικής- αισθητικής!
Σου διαφεύγει(?) βεβαίως το γεγονός ότι ο φωτογράφος καλλιτέχνης , εν προκειμένω ο σκύλος, έχει δημιουργήσει έναν κώδικα επικοινωνίας με τους αναγνώστες του μέσα από τον οποίον αυτό που σίγουρα δεν περνά είναι το μηνύματα της εμπορικής εκμετάλλευσης της εικόνας, ούτε βεβαίως και την αισθητική ή την αξία της δημιουργίας της , αλλά το γεγονός αυτό κάθε αυτό, δηλαδή τον θάνατο ενός παιδιού στην γειτονιά του.
Επ αυτού κάτι?
Καπετάνιε,
ξαναγυρίζω στην αρχή. Εαν ο σκύλος, - του μπλόγκ του οποίου είμαι και εγώ θερμός αναγνώστης εδώ και πολύ καιρό - στην παρούσα ανάρτησή του ανέφερε στο κείμενο το τραγικό περιστατικό στη γειτονιά του, έβαζε και τις φωτογραφίες με τα καφάσια και τα λουλούδια, θα μου αρκούσε να καταλάβω το πόσο συγκλονισμένος είναι και θα συγκλονιζόμουν το ίδιο και εγώ μαζί του, όπως και συνέβη. Αυτό που με ξένισε ήταν το αίμα, σε πρώτο πλάνο, δυο φορές, κατάμουτρα, για να δω μέχρι και τι ρέζους είναι. Αυτό κατ εμέ δεν χρειαζόταν από τον σκύλο. Αυτά τα χρησιμοποιούν αυτοί που θέλουν να γαργαλούν τα άγρια ένστικτά μας ή και τον βογιερισμό μας αν θες.
Για να καταλάβω ότι ο πόλεμος είναι μια φρίκη, δεν χρειάζεται να μου δείξει ένας ρεπόρτερ πώς γαζώνουν οι ριπές ένα παιδάκι. Άσε που με τη συνεχή επίδειξη τέτοιων σκηνών, το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο, δηλαδή όλα εξελίσσονται με τον καιρό σε μια εικονική πραγματικότητα, δηλαδή τι πόλεμος τί Χόλυγουντ, όλα στο υποσυνείδητο γίνονται ένα, μια ταινία, μέχρι την επόμενη.
Πιστεύω να κατάλαβες την ένστασή μου.
@ανώνυμε
έχω την εντύπωση ότι εκφράζεις την άποψη του θεατή και όχι την άποψη του φωτογράφου.
Ως εκ τούτου το πρόβλημα συνίσταται στο γιατί ΕΣΥ εισπράττεις μια εικόνα με αυτόν τον τρόπο και όχι στον φωτογράφο, ο οποίος επαναλαμβάνω με το έργο του εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ τον εαυτό του. Θέλω να πω ότι μια φωτογραφία εστιάζει σε αυτό που προκαλεί το συναισθηματικό-καλιτεχνικό ενδιαφέρον του δημιουργού, το οποίο σαφώς μπορεί να είναι μια σταγόνα αίμα , ένα νεκρό κακοποιημένο κορμί, ένα γυμνό, το σπέρμα (όπως ανέφερες προηγουμένως ) ή οτιδήποτε άλλο.
Να το πω και λίγο διαφορετικά
Ο φωτογράφος ή η τέχνη γενικότερα δεν παράγεται με εντολές παραγγελίας μιας κοινωνίας ή ενός θεατή. Δημιουργείται-εκφράζει τον κόσμο του καλλιτέχνη.
Ως εκ τούτου μάλλον θα συμφωνήσω με τον ΠάνωΚ θεωρώντας την όλη κουβέντα μας εκτός θέματος. Το οποίο θέμα είναι ο νεκρός ή άντε και η εγκληματικότητα εάν θέλουμε να το πάμε, φιλοσοφώντας/φιλολογώντας , και λίγο παραπέρα
Χαιρετώ
Ξέχασα να γράψω ότι εγώ δεν είμαι "θερμός αναγνώστης εδώ και πολύ καιρό" του σκύλου.
Και σιγά την μούρη δηλαδή!(βλέπε το αβαταρ με τον παλιοτεμπέλη μούργο του που χει την γλώσσα κρεμασμένη μέχρι τις πατούσες του! Δηλαδή εγώ σαν θεατής τι να βάλω με το μυαλό μου στην θέα αυτήν με λες, ε?)
Καληνύχτα :)
Καπετάνιε,
συμφωνώ σε μερικά που λες, σε άλλα πρέπει να αναπτύξω επι πλέον επιχειρηματολογία. Επειδή είμαστε σε ξένο σαλόνι, είναι και λίγο αργά, ίσως ο σκύλος να περιμένει να σβήσει και τα φώτα, θα σου ζητούσα να σταματήσω εδώ αλλά και να σε προσκαλέσω επίσης στο καλοκαιρινό ραντεβού στη Βοβούσα.
:-)
Πραγματικά φιλικά,
(και τα τσίπουρα δικά μου)
Σκύλε, να σου πω τι με ενοχλεί στα μπλογκς και το θυμήθηκα διαβάζοντας τα σχόλια εδώ πέρα; Γράφει ο μπλόγκερ ένα θέμα, σκάει κάποιος, σχολιάζει μια άκρη του θέματος (συνήθως τη λιγότερο σημαντική) και ξεκινάει μια κουβέντα περί αυτού -άσχετη με το όλο θέμα. Αυτό με ενοχλεί -το είπα και ξέσκασα.
Εντάξει ρε φίλε, την άλλη φορά θα κοιτάξω να πετάξω μόνο καμιά κουλάτη ατάκα, για να σευχαριστήσω. Έτσι κι αλλιώς μόνο ευρωεκλογές έρχονται, δεν ξεκινάει δα και καμμιά επανάσταση...
Μοτοσακέ, έτσι συμβαίνει, ναι. Αλλά δεν πειράζει.
Δικαίωμά του να μην γουστάρει να βλέπει σπλάτερ σε ένα μπλογκ, στο οποίο μπαίνει για να δει δάση, άντε και κάνα κιτς κτίριο.
Μην τονε μαδάτε τον άνθρωπα!
Αλλά κι εγώ τι να κάνω;
Επαναλαμβάνω:
«Ένας νεκρός στην αγκαλιά σου,
αδύνατον να τον αναστήσεις ή να τον φορτωθείς»
εσύ να συνεχίσεις με τον τρόπο σου.
αυτο να κάνεις .
Δυστυχώς ήμουν στο γραφείο που είναι ακριβώς απέναντι. Με τις πρώτες πιστολιές πεχτάτηκα έξω στο μπαλκόνι κι από εκείνη την στιγμή προσπαθώ να ξεχάσω τι είδα.
Όσο για την γεωγραφία του πράματος συμφωνώ απόλυτα.
νομίζω οτι η μόνη φώτο που σε κάνει να σκεφτείς οτι όντως κάποιος έχασε την ζωή του, δεν είναι αυτή με τα κασόνια, αλλά αυτή με τις λίγες σταγόνες αίμα. Ίσως φταίει που κάθε μέρα ακούμε για τόσα θανατικά που τα περνάμε στο ντούκου, ίσως φταίει που ζουμε στην εποχή της τεχνολογίας κι οι εικόνες είναι πολλές, μα πάρα πολλές.
Λυπαμαι πολυ.
ματού
Δημοσίευση σχολίου