Αυτός είναι ο ωραιότερος ελληνικός ποιμενικός που έχω δει ποτέ μου. Στο Κουτσόχερο της Λάρισας το Μάρτη του 1998, αν δεν με απατά η μνήμη μου με κάποιο γερμανό, Αλτσχάϊμερ τον λένε, νομίζω. Ο σκύλαρος μας γάβγιζε και μας κυνήγαγε όσο περνάγαμε με το αμάξι. Όταν αποβιβαστήκαμε (με φόβο Θεού) απλά μας αγνόησε. Ήξερε πως το κοπάδι, το οποίο φύλαγε, μόνο με αυτοκίνητα κινδύνευε να το κλέψουν. Αρχοντόσκυλος και με την ωραία πειρατική μάσκα στο ένα μάτι. Πασάς!
3 σχόλια:
Αν ήξερες τι αναμνήσεις ξύπνησε αυτό το τσοπανόσκυλο! Οχι δικές μου, αναμνήσεις μεταφερμένες σε μένα από πολύ παλιά. Στο μεσοπόλεμο. Ετσι περιέγραφε ο πατέρας μου το σκύλο που αγαπούσε, ολόασπρο, με μισή μούρη μαύρη, σαν καλύπτρα χαμένου ματιού πειρατή, και στο άσπρο αυτί μια μελανιά. Οχι πολύ μεγαλόσωμος σαν τα γερμανικά, αλλά θαρραλέος, που τα έβαλε μια νύχτα με τους λύκους για να φυλάξει το κοπάδι. Παρ' όλη τη λαιμαριά με τα καρφιά προς τα έξω, ο σκύλος δεν τη γλίτωσε, πληγώθηκε βαρειά και πάει. Τρέξαν οι τσοπάνηδες με τουφέκια και ξύλα και κυνηγήσαν τους πεινασμένους λύκους, αλλά ήταν ήδη αργά...
(και έχω ξεχάσει το όνομά του)
Φύλαγε την αγέλη του, ο λεβέντης. Από έναν τέτοιο τζομπανόσκυλο, εμπνεύστηκα κι εγώ το όνομα του μπλογκ. Αλλά τέτοια σκυλιά τα σκοτώνεις, εάν τα κλείσεις σε διαμέρισμα.
Παιδιά υπάρχει ο Ο.Φ.Ε.Π.(Όμιλος Φίλων Ελληνικού Ποιμενικού)που καταβάλει σημαντική προσπάθεια για την διάσωση και διάδοση του σκύλου της υπαίθρου μας.Το τηλέφωνο είναι 2410-922181 και όσοι πιστοί προσέλθετε.Οσονούπω θα υπάρξει και site.Αξίζει.Κι αν θέλετε περισσότερα θα μπορούσα να σας πληροφορήσω.
Δημοσίευση σχολίου