Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2007

Ο Παράδεισος των γαϊδάρων


Καλοκαίρι 1980, δημοτικό πάρκο Μυτιλήνης. Κάποιος χωρικός βλέπει τόσο γρασίδι να πηγαίνει χαμένο κι αφήνει τον γαϊδαρέλλο του να το βοσκήσει, μέχρι να τελειώσει τα ψώνια του και να επιστρέψει στο χωριό.

3 σχόλια:

NinaC είπε...

Καλώς όρισες, λοιπόν, Σκύλε της Βάλια Κάλντα!!! Σε είχε πάρει το μάτι μου στο βλογ ενός πολυαγαπημένου φίλου, αδελφού μάλλον, του Ημίαιμου.

Βλέπω ότι το βλόγι σου είναι, ας πούμε, φωτογραφικό. Δεν ξέρω αν θέλεις να το διατηρήσεις έτσι, αλλά έχω μιαν ιδέα.

Από το σχόλιο που μου άφησες για το Χάρη, είναι εμφανές ότι τον γνώριζες. Ίσως φίλος, ίσως συγγενής. Γιατί δεν γράφεις την ιστορία του? Έτσι, σαν παραμύθι, για να δούμε κι εμείς τον άνθρωπο, πίσω από τον "εγκληματία".

Αν πάλι θέλεις να διατηρήσεις το βλογ σου αμιγώς φωτογραφικό, ευχαρίστως να σε φιλοξενήσω στο δικό μου. Μπορείς να έρθεις να "μιλήσεις" εκεί όποτε θέλεις. Το μαίηλ μου είναι στο προφίλ μου.

Χαιρετώ και καλώς σε βρήκα!

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Να σου πώ την αλήθεια, δεν τον ήξερα σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποδώσω την ιστορία του. Κανείς δεν τον ήξερε, γι' αυτό και τσαντίστηκα με τους τύπους που έγραφαν «ζει ανάμεσά μας». Τον γνώρισα μόνο όταν προσπαθούσε να ορθοποδήσει και παρότι έβγαζε πολύ λίγα λεφτά ήταν πάντα πρόθυμος να κεράσει, μόνο και μόνο γιατί τον χαιρέτισες. Κι αυτό μου λέει πολλά.

Δεν ξέρω αν θα το κρατήσω αμιγώς φωτογραφικό, φχαρ'στώ για την πρόσκληση. Απλώς, προς το παρόν νιώθω ότι καλύτερα ό,τι έχω να το πώ, να το λέω με τις φωτογραφιούλες μου.

NinaC είπε...

Πρέπει να είσαι ο μόνος στη μπλογκόσφαιρα που γράφει το "ευχαριστώ" όπως το προφέρουμε!

:)))))