Προχτές, στο Αχίλλειο Μαγνησίας. Ενα αυτοσχέδιο εξοχικό, συναρμολογημένο από ένα τροχόσπιτο (δεν φαίνεται) και δύο γέφυρες καϊκιών. Το βράδυ, ο μερακλής σπιτονοικοκύρης άναβε και τους εφίστιους φανούς. Το βράδυ που πέρασα είχε αναμμένα δύο κόκκινα στο κατάρτι, αριστερά. Που αν δεν απατώμαι σημαίνουν «ακυβέρνητο». Το ραντάρ δεν το χρειάζεται, είχε δύο σκύλους στην αυλή. Θα το βρείτε κάπου εδώ.
6 σχόλια:
Η Αγχίαλος, ότι το. Η Νέα Αγχίαλος, εκ της βουλγαρικής Αγχιάλου. Τα μέρη μου εδώ και ενάμιση χρόνο.
Όχι, καλό μου. Αχίλλειο. Όχι Αγχίαλος, πόσω δε Νέα!
Άσε, σκυλάκο, έχω χάσει τα γυαλιά μου. Κλείνω το αριστερό μάτι και διαβάζω με το δεξί, το καλό. Τις περισσότερες λέξεις σωστά. Όσο για το χάρτη, οι χάρτες είναι γι’ αυτούς που δεν τα ξέρουν.
(Αχίλλειο έλεγε και χτες το βράδυ;)
(Αχίλλειο έλεγε και χτες το βράδυ;)
Ναι, το γρουσούζικο! Έτσι λέει εδώ και οδοήντα χρόνια.
Για ρώτα το σκύλο σου πού έκρυψε τα γυαλιά.
Μου φαίνεται ότι τα ‘χω αφήσει σ’ ένα περίπτερο. Θα πάω το απόγευμα να τα πάρω.
Να σου πω ένα μυστικό; Αύριο το βράδυ φεύγω για ταξίδι. Καν’τ γουέιτ.
Γουάου! Καλό ταξίδι!
Αλλά πάρε πρώτα τα γυαλάκια σ'!
Δημοσίευση σχολίου