Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Ξέμπαρκος αλλά μερακλής.


Προχτές, στο Αχίλλειο Μαγνησίας. Ενα αυτοσχέδιο εξοχικό, συναρμολογημένο από ένα τροχόσπιτο (δεν φαίνεται) και δύο γέφυρες καϊκιών. Το βράδυ, ο μερακλής σπιτονοικοκύρης άναβε και τους εφίστιους φανούς. Το βράδυ που πέρασα είχε αναμμένα δύο κόκκινα στο κατάρτι, αριστερά. Που αν δεν απατώμαι σημαίνουν «ακυβέρνητο». Το ραντάρ δεν το χρειάζεται, είχε δύο σκύλους στην αυλή. Θα το βρείτε κάπου εδώ.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η Αγχίαλος, ότι το. Η Νέα Αγχίαλος, εκ της βουλγαρικής Αγχιάλου. Τα μέρη μου εδώ και ενάμιση χρόνο.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Όχι, καλό μου. Αχίλλειο. Όχι Αγχίαλος, πόσω δε Νέα!

Ανώνυμος είπε...

Άσε, σκυλάκο, έχω χάσει τα γυαλιά μου. Κλείνω το αριστερό μάτι και διαβάζω με το δεξί, το καλό. Τις περισσότερες λέξεις σωστά. Όσο για το χάρτη, οι χάρτες είναι γι’ αυτούς που δεν τα ξέρουν.
(Αχίλλειο έλεγε και χτες το βράδυ;)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

(Αχίλλειο έλεγε και χτες το βράδυ;)
Ναι, το γρουσούζικο! Έτσι λέει εδώ και οδοήντα χρόνια.
Για ρώτα το σκύλο σου πού έκρυψε τα γυαλιά.

Ανώνυμος είπε...

Μου φαίνεται ότι τα ‘χω αφήσει σ’ ένα περίπτερο. Θα πάω το απόγευμα να τα πάρω.
Να σου πω ένα μυστικό; Αύριο το βράδυ φεύγω για ταξίδι. Καν’τ γουέιτ.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Γουάου! Καλό ταξίδι!
Αλλά πάρε πρώτα τα γυαλάκια σ'!