Λάλησε η φίλη μου, η Ντάρια, λάλησα κι εγώ, ας κάνομε ένα διάλειμμα από τη μουντάδα του κομπιούτερ... Να καθαρίσει ο μάτης μας, βρε αδερφάκι.
Σιγά μην πετύχαινε το autofocus στο κόκκινο!
ΥΓ Λυσσάξατε, μωρέ αδιάκριτα! «Τι θα βάψεις, τι θα βάψεις;». Ορίστε!
Προπέρσινες, οι φωτογραφίες. Από τη φιλόξενη αυλή του Πολυτεχνείου.
15 σχόλια:
Σσσμαααακκκ!! Σμακ, σμακ, σμακ...
Σ' ευχαριστώ βρε σκύλε. Καθάρισε ο μάτης μου. Κι ας μη κάνει autofocus στο κόκκινο. Γιαυτό υπάρχει και η manual επιλογή. Μασάμε εμείς;;;
Μωρέ, μασάμε και φτύνουμε και τα κουκούτσα!
Δεν σούχω πει αλλά τα τελευταία χρόνια, όταν έβγαινα από τη δουλειά (ύστερα από οκταωράκι μπροστά στην CRT οθόνη) και πάγαινα να ανέβω στη μηχανή, έβλεπα τα πλακάκια του πεζοδρομίου να ανεβοκατεβαίνουν σε ήπιο κυματάκι.
Θενκς για τα φιλιά... Στο άλλο μάγουλο δεν έχει;
Μη λουστείτε. Πιείτε.
Θες μερικά ακόμα χρώματα σε τριαντάφυλλο;για να κάνεις και σπα;
Πάνω μ', για να το πιούμε, δεν πίνεται! Προτιμώ το λούσιμο. Και ξέβγαλμα με νέφτι!
Δήμητρατ': δώσε πράμα στο λαό!
Οχι μπρε... Ομιλώ για χρωματιστά κοκτέηλ που σερβίρονται στην Κοπακαμπάνα.
(αλήθεια, παρότι κοσμογυρισμένος, δεν είσθε κοσμοπολίτης ε; Των σαλονιών και του διεθνούς τζετ σετ;)
Ποιών σαλονιών, καλέ. Των αλωνιών και πολύ μου πάει.
Κοκτέιλς δεν πίνω και δη πολύχρωμα, διότι όπως ο μάγειρας κρύβει τα λάθη του κάτω από τη μαγιονέζα, έτσι κι ο μπάρμαν κρύβει τα λάθη του κάτω από τη γρεναδίνη, το κιουρασάο και την μέντα.
Καλά μόνο στο ένα μαγουλάκι ήρθαν τα φιλιά; Α τα μπαγάσικα... Και για το άλλο έχει ωρέ, πως δεν έχει...
Μάκια λοιπόν στα μαγουλάκια.
Προτιμάς το λούσιμο; Να σε δω με μπλε μαλλί και πρασινοκιτρινοκόκκινη ανταύγεια και τι στον κόσμο!!!
Πολύ ωραία τα χρωματούδια. Δείξε μας όμως και το αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης και ανάμειξής τωνε μπας και ανοίξει περισσότερο ο μάτις μας!
Όντως πρέπει να σέχει βαρέσει πολύ.
Τα χρώματα καταπληκτικά.
Τι θα βάψεις όμως μ αυτά δε μας είπες.
Γιατί ο μάτης σου θα τα φχαριστιθεί κάργα όπως και ο δικός μας.
Ο μυαλός σου όμως να μας πεις τι θα κάνει.
Α ,γιατί με λαχτάρησες,είπα και γώ, πάει σαλτάρισε το κατακαϋμένο.
Τώρα ησύχασα.
δ
Αεροπανό, μάνα μ', αεροπανό!
Τι νόμιζες; Πώς θάβαφα το σπίτι μ' σε τέτοια έντονα χρώματα; Θα γίνονταν τσατάλια τα νεύραμ'! Άσε που θάθελα 1000 βατ λάμπες για να το φωτίσω!
Το απόγεμα θα βάλω τον κήπομ,να δει ο μάτης κανά λουλουδικό να χαλαρώσ.
Άντε γιατί όντως με καταλαχτάρσες, είπα, πάει το σκλι, έδωσε πήρε, τάπαιξε το ταλαίπωρο.Θα κοιμάται σε κρεβατοκάμαρα σμαραγδί, και θάχει μουσταρδένια μαξιλάρια, βάϊ βάϊ.
Δώσε πράμα στο λαό
να σε βάλει κηπουρό!
Ε και εγώ που νόμιζα ότι θα μας δείξεις κανένα τοίχο βαμμένο εξπρεσιονιστικά!
Δημοσίευση σχολίου