Οκτώ κι ο τρέχων μείνανε!

Οκτώ εβδομάδες μείνανε μέχρι τις διακοπές, εννοώ...

Η έκφραση «τρεις κι ο τρέχων» μούχει μείνει από το καλοκαίρι του 1991, στο στρατό. Κατακαλόκαιρο, κι ένα βράδυ, που δεν λειτουργούσε τίποτε, πάω φρόνιμα και τακτικά να κάνω τη σκοπιά μου. Στα σκαλιά του διοικητήριου ο δεκανέας αλλαγής, που υποτίθεται ότι θα πήγαινε στις σκοπιές, έπαιζε ακορντεόν του καλού καιρού. Ο αξιωματικός υπηρεσίας, ένας ανθυπασπιστής μηχανικός, πανάρχαιος, είχε ψιλοσουρώσει και μεράκλωνε με το ακορντεόν. «Α, ρε κουφάλες!» βρυχήθηκε ξαφνικά. «Τρεις κι ο τρέχων κι απολύομαι!». «Τρεις τι, κύρ' ανθύπα;» αναρωτηθήκαμε τα κωλοφάνταρα, σαστισμένοι με τη μονάδα μέτρησης του χρόνου, που είχε επιστρατεύσει. «Τρεις Ολυμπιάδες κι ο τρέχων, ρε!».
Έκτοτε, έγιναν Ολυμπιακοι Αγώνες το 1992 στη Βαρκελώνη, το 1996 στην Ατλάντα, το 200ο στο Σίδνεϊ και το 2004, δυστυχώς, στην Αθήνα. Καλός πολίτης, κυρ-ανθύπα...