Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Τα μαύρα χνάρια μιας μελανής ιστορίας

Όταν πρωταντίκρυσα αυτό το ηρώο σε κάποιο ορεινό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, γέλασα λιγάκι. Μα να θυσιαστεί ένας Δούλος για να ζήσομε ελεύθεροι; Μετά, σιχτίρισα λιγάκι με τον βανδαλισμό των συνθημάτων. Λίγο αργότερα πρόσεξα ότι τα δύο τελευταία ονόματα είχαν σβηστεί επιμελώς και καθόλου τυχαία. Γιατί αυτοί οι δύο τελευταίοι να εξαιρεθούν από τη μνήμη του χωριού; Μήπως έχει σχέση με το ότι ο τέταρτος από το τέλος χαρακτηρίζεται από το «Ενωμ.», που μάλλον σημαίνει «Ενωμοτάρχης»; Και οι ενωμοτάρχες της ελληνικής υπαίθρου πέθαιναν σε μία συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, το '46-'49. Άρα, οι δύο τελευταίοι -και διαγραμμένοι- σκοτώθηκαν ακόμα αργότερα... Καλά κάναν στο χωριό μ', που οι αναφορές στο Ηρώο αρχίζουν και τελειώνουν το 1912-13.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σκυλε, φρικαρω με αυτα τα "ηρωα", εναν απ' τους πολλους αγωγους της κρατικης ιδεολογιας στην προσπαθεια της να αποκρυψει τα εγκληματα του ενοπλου δωσιλογισμου, να αποκαταστησει τους κουνελοτομαραδες κ να κρατησει το εθνικο πεδιο καθαρο απ' τα μικροβια των κονσερβοκουτιων
χιουμ.

τουκιθεμπλομ είπε...

Θυμάσαι το σχετικό κάλεσμα των νεκρών σε μία τηλεσειρά της κρατικής τηλεόρασης των eighties? Ήταν το "Χαίρε Τάσο Καρατάσο", νομίζω. Ο πρόεδρος του χωριού φώναζε μόνο ονόματα νεκρών που επιτρεπόταν να αναφέρει. Ένα μικρό κορίτσι πήγαινε να του υπενθυμίσει ένα απαγορευμένο όνομα.
Η ελληνική επαρχία είναι γεμάτη τέτοια "ηρώα" που αναφέρουν νεκρούς από το 1912 μέχρι το 1949. Η εθνική συνείδηση κατασκευάζεται σε τοπικό επίπεδο. Οι τοπικές κοινωνίες αντιλαμβάνονται την εθνική συνέχεια μέσω της τοπικής ιστορίας, μέσω του δικού τους φόρου αίματος στους αγώνες του έθνους.
Βέβαια πρόκειται και πάλι για επιλεκτική μνήμη που οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα προς μία "καθεστωτική" εθνική ιδεολογία.
Παρόμοια λειτουργία έχουν και τα παροπλισμένα πολεμικά αεροπλάνα που κάθε χωριό έχει κι από ένα: στήνουν ένα τσιμεντένιο βάθρο στην είσοδο του χωριού και πάνω του κοτσάρουν ένα αεροπλανάκι. Καραβάκια δεν έχω δει μέχρι στιγμής και επειδή είναι πολύ δαπανηρό "μνημείο" και επειδή θα δημιουργήσει συνειρμούς για κάτι άλλο που "σέρνει καράβι", πλην της εθνικής ιδεολογίας, βεβαίως βεβαίως...
Συγχαρητήρια για την ανάρτηση.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Κι εγώ φρικάρω, ανώνυμε. Πολύ φρικάρω!

Τουκιθεμπλόμ: δεν το θυμάμαι, ΤιΒι δεν πολυβλέπω· ιδιαίτερα τότε, πού ήμουν και πιτσιρικάς.
Για Ηρώα και ξέμπαρκα αεροπλανάκια έχω μερικά στην κατηγορία «Θάνατος».

ο αποτέτοιος είπε...

Και στο "χαίρε τάσο καρατάσο" και στην ταινία "μάθε παιδί μου γράμματα", νομίζω και στη σειρά "σιγά η πατρίδα κοιμάται". Αφού όλη η επαρχία όπως προείπατε είναι διάσπαρτη με τέτοια "μνημεία". Έτσι για να τονώνεται και η εθνική μας αποτέτοια βρε παιδί μου!
Σκύλε σε ξαναχαιρετίζω σε περίπτωση που είδες πρώτα το σχόλιο σε αυτήν την ανάρτηση και όχι στην αποπάνω

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Νάσαι καλά, βλάκα μ', και να περνάς να τα λέμε. Από έξυπνους χορτάσαμε!