Την έβλεπε τη θάλασσα να λάμπει, να γυαλίζει, να αστράφτει. Κι αυτός εκεί, καθηλωμένος στο δέντρο, διότι ενοχλούσε, λένε. Του την έδωσε, σκύλιασε, έδωσε μία δυνατή μπρος, άλλη μία πίσω, λευτερώθηκε! Κι επιτέλους βούτηξε!
Και δώστου να πηγαίνει μία ανατολικά, μία δυτικά...
Μία ανατολικά, μία δυτικά... Μα κολάστηκε ο άνθρωπος, εχμμ... ο σκύλος!
16 σχόλια:
Ε ρε σάλτα μεταξύ Ανατολής και Δύσης μέσα στο νερό!
άχ λεβέντημ εσύ,που ενοχλούσες τα ζουλάπια!!!
δ
αχ και να μουν σκύλος..
Μίμη μας, σας το εύχομαι. Αλλά τέτοιος σκύλος!
Και μην δίνετε σημασία στα κουτάβια, αποπάνω, πούρχονται και τσακώνουνται...
δε φτάνει που σας ξυπνάμε απ τον ύπνο το βαθύ και αγαπάμε το σκύλο σας , μας τη λέτε κιόλες;
δ
Εγώ δεν κατάλαβα από τι κολάστηκε όμως...
Απ, τη θαλασσίτσα, βρέι!
Θαλασσόσκυλος!
Πάντως τον βλέπω να τα πηγαίνει καλά. Μάλλον δεν έχει σχέση με αυτό που λένε σκυλοπνίχτης!
Α ναι, είναι εξαίρετος κολυμβητής! Ο μοναδικός της οικογένειας, άλλωστε...
ο μεγάλος, δυτικοανατολικός.
δ
Ε μα!
Πόσο να αντέξει ο άνθρω... εεε ο σκύλος ήθελα να πώ!
Πέσ΄τα σε παρακαλώ! Πέσ'τα!
Εμπρός της γης οι κολασμένοι... Ο καιρός γαρ εγγύς...
(και πέντε αυγά Τουρκίας. Λάλησα σκύλε λέμεεεε...)
Λάλησες, πουλάκι μου;
Κι εγώ έχω λαλήσει κι ας είμαι σκύλος...
Ααααχ να τη και η φατσουλα, και εψαχνα να τη βρω, που τηνε λυσμονησα!! :)))
Τυχερος! Τι θα εδινε ο Κουκης να βρισκοταν καμια θαλασσα εδω κοντα!!
Δημοσίευση σχολίου