Ζουζούνιζαν τα πιτσιρίκια, αντιλαλούσαν τα τσουγκρίσματα στον πεζόδρομο, τσιτσίριζαν τα χταπόδια στο μισοβάρελο την Καθαρή Δευτέρα. Σιγά μην πηγαίναμε εις τας εξοχάς...
Στο υπόλοιπο μισό βαρέλι στέναζαν μερικά γουρουνίσια κομμάτια, έτσι για το καλό. Είχε γεμίσει ο δρόμος από μυρωδιές. Εκεί που οσφραινόμασταν, να σου κι ένας απρόσκλητος πλην ευγενής καλεσμένος...
Ο οποίος (stage 1) οσφραίνεται να δει τι παίζει. Κάτι μυρίστηκε, που λέμε...
Μετά (stage 2) κυαλάρει την ψησταριά. Και είναι έτοιμος να περάσει στο ψητό!
Στο τέλος (stage 3) μας απευθύνει ένα εντελώς ανθρώπινο βλέμμα: ρε φίλε, περ'σεύει τίποτε και για 'μας; Κάτι περίσσεψε...
3 σχόλια:
Κυναισθηματικός τύπος!...
Αλλά καθόλου κυνικός!
Ανθρώπινο βλέμμα!
Δημοσίευση σχολίου