Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2007

Να παραδεχόμαστε τις αδυναμίες μας!


Είπα το καλοκαίρι να αποτοξινωθώ. Να καθαρίσει ο οργανισμός μου. Να κάνω λίγο off, που λένε... Να δω αν αντέχω χωρίς την τσίκνα, αν μπορώ να σκεφτώ χωρίς το γύρο, αν μπορώ να δουλέψω χωρίς το δίπιττο, αν μπορώ να ζήσω χωρίς το σουβλάκι. Και πάω στο Χορευτό και τι βλέπω; Πώς να μην ξανακυλήσω;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αγαπητό σκυλί...
συμπάσχω στην αδυναμία σου και εύχομαι η επόμενη "έρευνα του δελτίου ειδήσεων" - απο Αμερικανούς επιστήμονες βεβαίως, να αποδείξει ότι το ελιξίριο της μακροζωίας είναι το μπυροσούβλακο και το σωσίβιο στην κοιλιά.


ΥΓ με "απ' όλα" - συμπεριλαμβανομένου του τζατζικίου

allmylife είπε...

φταίει σαφώς το όνομα του καταστήματος.
όχι εσείς!
:)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Μα γι' αυτό έγραψα ότι «ξανακύλησα»! Τηρουμένων των αναλογιών (μου) ήταν πανεύκολο να κυλήσω πάνω στο σωσίβιο...

Unknown είπε...

αχ αυτή την εξάρτηση την έχω και γω και κυρίως εδώ στην Πάνω Πόλη έχεις φάει σάντουιτςςςςςςςς;;;;;)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Έχω φάει κάτι σάντουιτς, εργατικά, με δύο σπαλομπριζόλες μέσα, παλιά που είχα ξεμείνει από λεφτά και δούλευα μια βδομάδα σε μια βιοτεχνιούλα στο βαρδάρι. Κόλλλλλλαση!

Τώρα προσφεύγω σε κάτι υποκατάστατα: μπαγκεδόνη και ριζότο...