Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2007

Εδώδιμες μπουγάδες


Στο πρώτο πλάνο, τα φιλετάκια του σαργού στεγνώνουν στον ήλιο. Στο βάθος οι πετσέτες στεγνώνουν στον ήλιο. Ευτυχώς δεν τα μπερδέψαμε. Φολέγανδρος, Άνοιξη 2004.

7 σχόλια:

Κωστής Γκορτζής είπε...

Κα-τα-πλη-κτι-κό! :)

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Και πού να τα δοκίμαζες, κάπτεν, ύστερα από πέντε μόλις λεπτάκια στα κάρβουνα με λίιιιιιγη ρηγανούλα!

Κωστής Γκορτζής είπε...

Αντιπερισπασμό στο πρασογούρουνο κάνεις, ε; :))

dimitris-r είπε...

Α, καλά, αυτό πια δεν παίζεται με τίποτα.
Μπας και τσιμπήσατε συνταγούλα εκτός από μεζέ;
Κι ύστερα για πέστε μας στη γεύση τί έλεγε το μεζεκλίκι. Σε σχέση με τον σαργό που ξέρουμε δηλαδή!

Υ.Γ. Είναι σαργοί έτσι; Το ρωτάω γιατί το μπόι τους είναι αξιοθαύμαστο.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Δημήτρη Ρ., σαργούς μου τους είπανε, σαργούς τους λέω... Είναι χοντρούλια ψάρια, δεν είναι μακρουλά αλλά ο φίλος μου έκοβε από κάθε μεριά μόνο ένα φιλετάκι επίμηκες. Μετά άφησε τα εικονιζόμενα φιλετάκια κάνα πεντάωρο στον αέρα και στον ήλιο και το βράδυ τα έψησε λιγάκι στα κάρβουνα. Σφιχτό κρέας αλλά νόστιμοοοοοοοο....

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Τώρα που μ' έβαλες σε σκέψεις, μήπως ήταν σπάροι ή σαβρίδια; Κάτι από «Σ», πάντως, και όχι σκυλόψαρα!

dimitris-r είπε...

Ναι ξέρω και σκαθάρι και συναγρίδα και σαλάχι... όλα από "σ" :-) κάνουν για λιάσιμο ε;
Αλατάκι; μυρωδικά; Μάλλον ναι ε; Άντε γιατί μας ανοίγεις δρόμους.