
Λοιπόν, αρκετά περιαυτολόγησα. Δεν έχω παράπονο από τη ζωή μου, θεωρώ ότι οι φίλοι είναι ο μόνος μας πλούτος. Άλλωστε, εδώ και πέντε-δέκα χρόνια δεν αναζητώ κάποιους που να συμφωνάνε μαζί μου αλλά που να είναι
καλοί άνθρωποι. Πέρα από την πραγματική ζωή (
όπερ και το σημαντικότερον!) αποκτώ σιγά-σιγά φίλους και στον κυβερνοχώρο. Προτού έρθω στο μπλογκοχώρι, έβοσκα κάπου e-αλλού, όπου απόκτησα e-μπειρία, e-γνωστούς, e-φίλους (και
φίλους) και e-αντιπάθειες, e-τσακώθηκα, e-ξεκατινιάστηκα μέχρι που θυμήθηκα ότι η ζωή είναι εκεί έξω!
Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, όσον αφορά την αλυσίδα που με αφορά, να την σταματήσω εδώ, καθώς δεν ξέρω αρκετούς/ες από τούτο το σύμπαν. Κι όσους εκτιμάω, τους εκτιμήσαν άλλοι πριν από μένα και τους έχουν ήδη προτείνει. Μην με θεωρήσετε ζαβολιάρη, έχετέ μου e-μπιστοσύνη ότι είμαι αρκετά γερό θεμέλιο για την πυραμίδα.
Καλλίδρομο, Μάρτης 1988.
ΥΓ Καπετάν Ημίαιμε, σε χρεώνω δύο καραφάκια τσίπουρο! Πληρωτέα στην πλατεία του Περιβολιού Γρεβενών, τον προσεχή Αύγουστο.