Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Διάλειμα ολίγων ημερών

Αφού ο φίλος μου, ο Aris έβγαλε τσίπουρο και μεζεδάκι,
λέω να τηνε κάνω κι εγώ λίγες μέρες, μπας και γλιτώσω το κούρεμα.

Αφήνω, λοιπόν, την Αθήνα και πάω στο χωριό μου, να βρώ τους παιδικούς μου φίλους.
Από πλατεία δεν πάμε κι άσκημα (κλικ να μεγαλώσει η πανοραμική φωτό)

Να πιώ νεράκι από τη βρύση (καλά, όχι την εικονιζόμενη)

Να περπατήσω (Οk, με το αμάξι) στο δάσος

Να χαζέψω κάνα έλατο.

Κι όσο για το κούρεμα του χρέους; Άστο να κουρεύεται!

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Το εντελώς πιο αρνητικό γκράφιτι στα Εξάρχεια

το «θετικό»

και το «αρνητικό» του.
Στην οδό Μεσολογγίου, φυσικά.

Αλλο αρνητικό γκράφιτι κι άλλο ένα.

«Think outside the box» λένε οι Αμερικάνοι

... αλλά στις μέρες μας καλό είναι νάχεις κι ένα χαρτόκουτο για να κοιμάσαι.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Μερικοί σκύλοι που θα ΄θελα να ξαναδώ.

«Μεζεδάκια; Άκουσα "μεζεδάκια"; Ποιός είπε για μεζεδάκια;»
Μια αγαπησιάρα σκυλίτσα στην Παναγιούδα Λέσβου το καλοκαίρι του 2009.

«Δεν μου λες... αυτός ο μυστήριος που μυρίζει συνέχεια τον πισινό μου δικός σου είναι;»
Ένας υπέροχος κούταβος στην Καλή Βρύση Γράμου το καλοκαίρι του 2010.


Αδέσποτα από την Καλή Βρύση, επίσης.

«Ε, αφού αυτοί οι αλήτες κοιμούνται έτσι, θα κοιμηθώ κι εγώ κουλουριασμένος.
Ωχ, δεν βολεύει, εγώ έχω κοιλιά...»

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Βάλια Κάλντα (έτσι για να μην ξεχνιόμαστε)

Το Σεπτέβρη του 2010. Στο βάθος δύο αρκούδια χορεύουν τα ερωτικά τους τελετουργικά.

Το καλύτερο μαγαζάκι είναι το χοιρότερο!


Το «χοιρότερο μαγαζάκι» είναι μια μικρή επιχείρηση στην οδό Τοσίτσα, στα Εξάρχεια, η οποία τυπώνει μπλουζάκια. Σε φτηνές τιμές και καλή ποιότητα.
Και γιατί τους κάνω διαφήμιση; Γιατί σήμερα είδα αυτό στη βιτρίνα τους.
Μα δεν είναι καταπληκτικό το μπλουζάκι σε μέγεθος παλάμης;
Λινκ. (όινκ!)

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ένα πανώ που μου έφτιαξε την ημέρα (please...)

Σήμερα στην οδό Οικονόμου στα Εξάρχεια είδα αυτό το πανώ κρεμασμένο πλάγια από ένα δώμα. Και πολύ μου άρεζε, ενόψει μάλιστα της αυριανής 48ωρης απεργίας.

Μα πιο πολύ μου άρεζε η ναζιάρικη παράκληση.

Άσε που μου θύμισε ένα άλλο πανώ, μια δεκαετία νωρίτερα.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Το πιο κρυφό μνημείο της Αθήνας (μπορεί και του κόσμου όλου);

Τέτοιες μέρες πριν 32 χρόνια έκανα τα πρώτα βήματά μου στο ΕΜΠ ως πρωτοετής σπουδαστής.
Από πίσω, στην οδό Μπουμπουλίνας, είχα προσέξει ένα μικρό μνημείο. Αφιερωμένο, όπως μου είπανε, στη μνήμη ενός καθηγητή που τον εκτέλεσαν.
Τα βήματά μου στο ΕΜΠ αποδείχτηκαν ασταθή. Μετά από πολλά χρόνια πρόσεξα ότι στη θέση του μνημείου υπάρχει αυτό το κουτί. Της ΔΕΗ, υποτίθεται.
Ρωτώντας και ψάχνοντας, έμαθα ότι το μαρμάρινο κολωνάκι ήταν στη μνήμη του Ιωάννη Π. Θεοφανόπουλου, πρύτανη του ΕΜΠ επί Κατοχής, ο οποίος εκτελέστηκε από τον Ε.Λ.Α.Σ. μετά τα Δεκεμβριανά. Ο καθηγητής, που είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε οργανώσει το μηχανουργείο του ΕΜΠ (όπου πήρα τα πρώτα καταστροφικά μαθήματά μου στον τόρνο, τη φρέζα και την ηλεκτροκόλληση), το οποίο παλιά «έβλεπε» στην οδό Μπουμπουλίνας.
Υποψιάζουμαι ότι πριν 30 χρόνια, ενόψει της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (18 Οκτωβρίου 1981), κάποιοι κάλυψαν το μνημείο με ένα κουτί σαν κι αυτά της ΔΕΗ. Άλλωστε το μηχανουργείο, όπου θα φτιάχτηκε ήταν κοντά και δημιούργημα του μακαρίτη.
Ποιός να πήρε την πρωτοβουλία αυτή; Υποψιάζομαι τον μακαρίτη Κωνσταντίνο Κονοφάγο, μεταλλουργό, καθηγητή στο ΕΜΠ και πρύτανη του ιδρύματος στην (εξίσου δύσκολη για πρυτάνεις) περίοδο '73-΄74 και υπουργό της ΝΔ στη μεταπολίτευση. Ο Κωνσταντίνος Η. Κονοφάγος (1916.-1989) γεννήθηκε στην Πρέβεζα. Σπούδασε στην Εcole Centrale de Paris και στο ΕΜΠ. Αρχιμηχανικός της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου από το 1937-1955. Καθηγητής του ΕΜΠ από το 1963 και Πρύτανης το 1973-1974. Υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας το 1974-1977. Πραγματοποίησε εκτεταμένες έρευνες και ανασκαφές για τα αρχαία μεταλλεία της Λαυρεωτικής.

Αλλά τι σημασία έχει πιά; Καμία.

Και ένα σχετικό ανεκδοτάκι: είχα ένα συμμαθητή στο ΕΜΠ (σε άλλη σχολή) που ήτανε (και είναι) πολύ δραστήριος πολιτικά. Έμενε στα Εξάρχεια. Ένα σαββατοκύριακο πάει στο πατρικό του, όπως όλοι οι φοιτητές, να δει τους γονείς του, να φάει κάνα πιάτο σπιτικό φαΐ και να βάλει κάνα πλυντήριο. Μόλις απόφαγε, τόνε πιάνει ο πατέρας του (επίσης απόφοιτος του ιδρύματος) και τον αρχίζει στη μουρμούρα: «Και τι 'ναι αυτά που κάνεις; Και με τις καταλήψεις θα καταστρέψεις την καριέρα σου. κ.ο.κ.»
Οπότε, πετάγεται από την κουζίνα η μάνα του φίλου μου και κατακεραυνώνει το γέρο της με το επικό: «Γιώργη, άσ' το παιδί! Στην ηλικία του τουφεκίσατε τον Πρύτανη!»
Διότι ο σχωρεμένος ο κυρ-Γιώργης, ως σπουδαστής, ήταν στο λόχο «Λόρδος Βύρωνας» της Ε.Π.Ο.Ν., που απαρτιζόταν από σπουδαστές του Ε.Μ.Π., και που κατά τα Δεκεμβριανά του '44 είχαν υπερασπιστεί το ίδρυμα από τα βρετανικά τανκς.

ΥΓ: ο παλιός μου συμμαθητής δεν κατέστρεψε την καριέρα του.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ήλιος και βροχή





Ένα απόγευμα του Αυγούστου στο χωργιό μ'.
Οι ήλιοι καθόλου ευχαριστημένοι δεν ήσαν με τη βροχή...

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

«Κοντεύω να ξεχάσω το pin της κάρτας μου»

Μου έγραψε ο φίλος που μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία.
Κατά τ' άλλα, κρατά αντιμνημονιακή στάση η εφημερίδα των συντακτών.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Γραμμένες οξυές

Τον περασμένο Ιούλιο, ο φίλος μου ο Aris, με ξενάγησε στο δάσος οξυάς στη Γραμμένη Οξυά, στα σύνορα Φθιώτιδας-Ευρυτανίας, στα Βαρδούσια.

Εκεί, λέει η παράδοση, έδρασε ένας αρβανίτης που ήταν παλιά πολεμιστής και μετά έγινε καλόγερος, ονόματι Τσαμ Καλόγερος (ναι, ξέρω, δεν υπάρχει θέμα Τσάμηδων κλπ) . Όταν τονε βρήκαν οι Οθωμανοί, τους πλάκωσε στις σπαθιές και έφυγε με τ' άλογό του μέσα από το δάσος. Εκεί, όπως ήταν το χιόνι δύο μέτρα ψηλό, χάραξε με το σπαθί το όνομά του στον κορμό μιας οξιάς για να τον θυμούνται οι εχθροί του και να τρέμουν.

Από τότε όλα τα παιδιά των χωριών χαράζουν τις οξιές με τα αρχικά τους. Μερικοί και για να αφήσουν τα ίχνη τους ότι κάποτε περάσαν από εδώ, όπως συνηθίζεται κι αλλού.

Το δάσος είναι καταπληκτικό και τώρα που έχει κοκκινίσει θα είναι καταπληκτικότερο.


Κι έχει και κάτι δένδρα τερατάκια που θα τα θυμάμαι για πάντα.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Μα τι μαγαζί είν΄ αυτό;

Χτες το μεσημέρι, όπως πήγαινα για τα κεντρικά της ΔΕΗ να πληρώσω έναν ληγμένο λογαριασμό, είδα μια αλλόκοτη επιγραφή στην οδό Πεσμαζόγλου, γωνία σχεδόν με Σοφοκλέους. Ξέρει κανείς τι μαγαζί είναι τούτο;

Δεν πρέπει να ΄ναι κάνα καλό γιατί από πάνω είδα κρεμασμένη μια μαύρη σημαία.
Βοηθείστε με!