Τέλη Ιουλίου 2008. Βρισκόμαστε κάπου ΒΔ της Βοβούσας Ιωαννίων, στο διάσελο Μόρφα. Λίγο πιο βόρεια και ανατολικά καίει εδώ και δύο μέρες μία πυρκαγιά από κεραυνό μέσα σε ένα φαράγγι.
Από κεραυνό σε φαράγγι; Μάλιστα, από κεραυνό σε φαράγγι! Τα πεζοπόρα τμήματα της ΕΜΑΚ Ιωαννίνων (μόνιμοι και κυρίως εποχιακοί) αδυνατούν να πλησιάσουν. Το ίδιο, φυσικά, και οι
εθελοντές δασοπροστασίας.

Εκεί, που παρακολουθούμε αμήχανοι και ανίκανοι, ακούγεται ο βαρύς βόμβος της μηχανής ενός ελικοπτέρου. Και εμφανίζεται το πορτοκαλί ελικόπτερο, νοικιασμένο από την αμερικανική
Erickson, που το πετάνε, νομίζω, ένας αυστραλός, ένας νοτιοαφρικανός κι ένας καναδός.

Είναι ο απο μηχανής (και τι μηχανής!) θεός (μόνο θεός; Ημίθεος!). Προσεγγίζει την περιοχή, ψάχνοντας (βάσει πληροφοριών από τον ασύρματο) να γεμίσει νερό.

Εντόπισε μια πέτρινη στέρνα, που μάζευε τα νερά της βροχής για πότισμα χωραφιών και ζωντανών κι άρχισε να κατεβαίνει, ξυρίζοντας με την έλικα τις κορυφές των δέντρων.

Χαμήλωσε την τσουτσούνα/προβοσκίδα του, λίγο επιδεικτικά -είν' η αλήθεια- καθώς μας είχε δει να τον παρακολουθούμε από το διάσελο.

Ρούφηξε τη μισή στέρνα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Σηκώθηκε με την τσουτσουνοπροβοσκίδα του ακόμη να στάζει.

Μας χαιρέτησε από μακριά και χάθηκε προς την φωτιά...
* 4.800 ίπποι η μηχανή του Θεού!