Ευτυχισμένοι αδέσποτοι στην Ξάνθη

Ένα βροχερό βράδυ στην Πολυτεχνική Σχολή.

Καφενόβιοι με στυλ

Σε ένα χαριστικό ανταλλακτικό παζάρι.
Ο μαύρος ήταν ντροπαλός αλλά ο πιτσιλός εξάπλωσε στα ρούχα!

Πανσέληνος πάνω απ' την Αθήνα

Η θέα από το Λυκαβητό προς τα ανατολικά.
Στο κέντρο το Χίλτον και στο βάθος το πράσινο της πανεπιστημιούπολης Ιλισίων

Φυλακισμένη γλάστρα

Στην παλιά πόλη της Ξάνθης

Εις μνήμην Michael Jackson

Ένα ευρηματικό σύνθημα, που είδα πέρυσι το καλοκαίρι
στο παρκάκι της Ροτόντας, στη Θεσσαλονίκη.
Έκλεισε ένας χρόνος από την οριστική μεταγραφή του βασιλιά της ποπ.

Μια μυστήρια επιγραφή

Σε ένα φρεσκοανακαινισμένο νεοκλασσικό.

Στένσιλ με μολύβι.

Τι να ήθελε να πεί ο ποιητής;

No shit! We are British.

Πέρναγα τις προάλλες από το πίσω μέρος της βρετανικής πρεσβείας, στην οδό Υψηλάντου.

Κι επρόσεξα ότι οι επιγραφές είναι στα αγγλικά.
Προφανώς απευθύντονται αποκλειστικά σε old english sheepdogs κι άλλες εγγλέζικες ράτσες σκύλων. Δεν είχα μαζί μου το λαμπραντόρ να δώ αν θα έπιανε τόπο η προειδοποίηση.

Κινεζικαί απομιμήσεις

Τα τσιγάρα Camel τα ξέρετε.
Τα πακέτα τους έχουν υποστεί ουκ ολίγες τροποποιήσεις για να αρέσουν σ' όλο τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, επί παραδείγματι, μέχρι να μπει το γνωστό «κηδειόσημο»
δεν έγραφαν «Turkish & American Blend» αλλά «Domestic & American Blend»
για να μην παρεξηγούνται οι αρειμάνιοι Έλληνες.

Πέρυσι, στο σπίτι ενός φίλου είδα μία κινέζικη διαφήμιση, που πρέπει να
αναφέρεται στα κινέζικα καμελάκια.

Δεν ξέρω τι γράφουν οι Κινέζοι, το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουν αλλάξει την γκαμήλα!
Κι από δρομάδα έβαλαν βακτριανή, που είναι και πιο οικεία, βρε αδερφέ!

Έχει περάσει Θερμοδυναμική I η γάτα;

Χτες το βράδυ είδα αυτήν τη μάνα γάτα να έχει ξαπλάρει πάνω στο μαντεμένιο καπάκι

του μετρητή νερού. Είχε καύσωνα, βεβαίως.
Γιατί το έκανε; Ήταν πιο δροσερό το μαντέμι από την πλάκα;
Ή ήθελε έξτρα ζεστασιά επειδή θηλάζει τα γατούνια της και έχει εξαντληθεί;

Ραντεβουδάκια στη Θεσσαλονίκη

«Λοιπόν, κορίτσια, πάμε για γκόμενους!»

«Θάρθουν οι λεγάμενες ή τσάμπα σενιαριστήκαμε;»

Δύο φωτογραφίες από τη Θεσσαλονίκη

Το κατάλληλο φόντο για την πραμάτεια του Αφρικανού μικροπωλητή.

Ένας μικρός βανδαλισμός, που τον βρήκα μάλλον καλόγουστο.

Σιγά το σκάνδαλο, τώρα!

Έφαγαν, λέει! Ε, τι έφαγαν, δηλαδή; Αφού οι ΠΑΣΟΚοι είναι λιτοδίαιτοι.
Σαν πουλάκια τσίμπησαν και έφυγαν!

Ένα γεφύρι στη Ροδόπη, σκέτο αίνιγμα

Όπως σας έλεγα, με ξενάγησε μία φίλη στην ορεινή Ξάνθη.

Και, ξέροντας τι ανωμαλάκι είμαι, μου έδειξε μία γέφυρα, που δεν θα την εύρισκα με τίποτε.
Βρίσκεται κάπου εδώ, αν δεν απατώμαι.
Στο ρέμα ... Ρεύμα.

Η θέα του ρέμματος Ρεύμα από τη γέφυρα.

Η γέφυρα, προφανώς, έχει περάσει από διάφορα στάδια συντήρησης, όπως μαρτυρούν
τα τσιμεντένια παραπέτα και οι σάπιες σανίδες.

Τότε η ευγενής ξεναγός μου μού έδειξε την εγχάραξη και την εντοιχισμένη πλάκα στο ένα βάθρο της γέφυρας.

(κάντε κλικ να μεγαλώσει)
Όπως παρατηρείτε, οι χρονολογίες είναι με το «χριστιανικό» χρονολόγιο
άρα έχουν γίνει από έλληνες υπηκόους.
Η επάνω επιγραφή, με το ευανάγνωστο 1952 (με αραβικούς αριθμούς, που χρησιμοποιούμε οι Δυτικοί) είναι δυσανάγνωστη, εκτός από την πρώτη λέξη, που είναι κάτι σαν «σεγιέτ» και αναφέρεται στους απογόνους του προφήτη Μωάμεθ.
Η εντοιχισμένη πλάκα, πιο κάτω, σύμφωνα με έναν φίλο τουρκολόγο, γράφει κάτι σαν «[ακατάληπτο] τα καλά και όμορφα έργα, έτος 1952». Σχολιάζει, δε, ότι είναι μάλλον γραμμένη όχι από Άραβα αλλά από μαθητή των τοπικών ιεροδιδασκαλείων.
Μία άλλη φίλη, αραβολόγα αυτή, συμπληρώνει για το ίδιο κείμενο ότι είναι κάτι σαν καλημέρα («πρωί καλών και όμορφων πραγμάτων») κι επισημαίνει ότι η χρονολογία (χριστιανική, ε;) έχει γραφτεί με περσικούς αριθμούς, που χρησιμοποιούν οι άραβες!
Ρώτησα κι έναν φίλο Σύριο Κούρδο, που ξέρει αραβικά αλλά μου είπε ότι είναι μάλλον «φαρσικά». Οπότε, ρώτησα κι έναν Αφγανό, που μιλάει ... φαρσί τα Φαρσί!
Ο Αφγανός, το λοιπόν, μου είπε ότι το ίδιο κείμενο σημαίνει «Όσο ζούσε [ο δωρητής;] ήταν πολύ γεναιόδωρος και μεγαλόψυχος» κι ότι είναι σαν τυποποιημένη έκφραση.
Δεν νομίζω πως πρόκειται για επιτύμβια πλάκα (άλλωστε δεν έχει και το κατάλληλο σχήμα) αλλά μάλλον για εντοιχισμένη πλάκα από τον δωρητή
που ξηλώθηκε για να επισκευαστεί το γεφύρι το 1952.
Πάντως, μου κάνει εντύπωση που η φράση διαβάζεται με τόσο πολλούς τρόπους.
Μ' αυτά έσπαγα το κεφάλι μου τόσες μέρες...
Προσθήκες, παρατηρήσεις και διορθώσεις δεκτές!
Α, έκανα και μία γκάφα: έδειξα στον φίλο μου τον Αφγανό, κάτι πάνω από το «1952» να μου το διαβάσει και μου απαντά «αυτό δεν είναι επιγραφή, σκάσιμο στο τσιμέντο είναι...»

Νέας εσοδείας

Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στη συμπρωτεύουσα
(και νύμφη του Θερμαϊκού, βεβαίως!)
απόλαυσα το θέαμα του ως άνω καταστήματος.
Ο κ. Σούτσος πωλούσε σκουτεράκια, αφίσες κινηματογραφικές κι επιπλέον νοίκιαζε και DVD!
Όλα σε ένα, λέμε!

Κάνα-δυό δρόμους παρακάτω, απόλαυσα την ειλικρίνεια του τυροπώλη.
Είχε και ένα γαμάτο Μετσοβόνε!

Μετά από λίγες μέρες, στην Ξάνθη, πρόσθεσα στη συλλογή μου
άλλο ένα μαγαζί με το σωστό επώνυμο. Προηγούμενα δείγματα εδώ κι εδώ.

Ατυχώς διαπίστωσα πως ορισμένοι επαγγελματίες δεν ακολουθούν
τον κλάδο που επιτάσσει το όνομά τους. Όπως ο ανωτέρω.

Και ότι ορισμένοι επιχειρηματίες, ενώ το όνομά τους τους αδικεί,
δεν διστάζουν να τα βάλουν με την μοίρα και να επιτύχουν!
Δεν εννοώ μόνο τον κ. Κόπανο, που έχει το κτίριο, αλλά
και τους αφούς Κατσαρίδη που προφανώς έχουν αναλάβει τον καθαρισμό του.

Μία βόλτα στη Ροδόπη

Πριν καμιάν εβδομάδα, χάρη στην ευγενή πίεση μίας φίλης
φιλοτιμήθηκα να ανέβω στη Ροδόπη.
Είδα και την πολυφημισμένη μπάρα ή έστω τα υπολείμματά της
να σαπίζουν δημιουργικά στον ήλιο.

Είδα γραφικά χωργιουδάκια σαν τον άνωθεν εικονιζόμενο Κύκνο
(παλιό όνομα: Sadnoviça)

Αλλά πάνω απ΄όλα ξαναβρέθηκα Στο Βουνό.

Έπεσα και σε μποτιλιάρισμα με ευγενικά μουλάρια
κι ακόμα πιο ευγενικούς ανθρώπους. Ξυλοκόπους της περιοχής.

Άιντε, και του χρόνου!

Το ξέραμε, βρε καρντάσια...

... ότι η ζωή είναι ένας κώλος, αλλά πρέπει και να μας το θυμίζετε κιόλας;
Από διαφήμιση σε φαρμακείο της Θεσσαλονίκης, καθώς δοκίμαζα μία νέα μηχανούλα.

Στο δρόμο...

Εδώ.

Αεροπλανάκια

Είδα πρόσφατα ένα αυτοσχέδιο αεροπλανάκι στην Ξάνθη.

Πάνω από ένα μαγαζί με χρώματα-σιδηρικά.

Και μου θύμισε αυτόν τον ανεμοδείκτη που είχα δει πέρυσι το καλοκαίρι στη Μυτιλήνη.
Όχι τόσο καλοφτιαγμένα ή εντυπωσιακά αλλά πάντως αξιαγάπητα.

Κι ο άλλος μίσος; Στην Κίνα βρίσκεται;

Πίστευα ότι πρόκειται για ανορθογραφία,
άντε για παρανόηση
από κάποιον που δεν ξέρει καλά ελληνικά.
Είδα, όμως, ότι αυτό το μυστήριο (τουλάχιστον) το σύνθημα πολλαπλασιάζεται.

Στη Θεσσαλονίκη

Στην Αθήνα.