Λίγη λιακάδα ζητήσαμε! Όχι και τραπεζικό δάνειο...

Να στεγνώσει το κοκκαλάκι μας από την υγρασία του σπιτιού.

Έξι χρόνια (42 σκυλίσια!)

Έξι χρόνια σκύλοι, γάτες, επιγραφές, γεφύρια, βρύσες, σκαναρίσματα, χαζομάρες, όλα άλλαξαν.

Ακόμα εδώ είμαστε, όμως.

Πάαααλι βροχές;

Γκρρρρρρρρρρ....

Η πλατεία της Βοβούσας. Και το γεφύρι της, βεβαίως!

Η θέα προς την αριστερή όχθη (Rive Gauche) του χωριού.

Οι λουλουδοζαρντινιέρες μεγέθους περιπτέρου!

Προσοχή στις τεράστις καρυδιές! Ωραίες είναι αλλά τον Αύγουστο ρίχνουν κάτι καρύδια.

Μα κάτι καρύδια! Κατευθείαν στο κεφάλι, λέμε!

Εκεί που την αράζεις δίπλα στον Αώο, περνάει κι ένα σμάρι παπιά.

 

 Ααααααααααχχχχχχχχχ...

Τι να τα λέμε τώρα;

Παλιότερα σχετικά εδώ κι εδώ.

Δελτίο αναγγελίας έκτακτων καιρικών φαινομένων

Βροχές και καταιγίδες.

Αυτή, τώρα, υποτίθεται ότι είναι έγχρωμη.

Στο φιλόξενο (αλλά όχι εντελώς υδατοστεγές) υπόστεγο του καφενείου της Γράμουστας Γράμου.

Που δεν είναι πια αυτό εδώ.

Ανατολή Πανσέληνου στη Βοβούσα

Τρείς Αυγούστου 2009. 

Αριστερά, το όρος Λύγκος, προς τα δεξιά η Τσούκα Ρόσια.

Ξέρω πως ίσως τις έχω ξαναβάλει αυτές τις φωτό.

Αλλά τις χορταίνεις; Δεν τις χορταίνεις!

Ό,τι κι αν κάνει ο Δένδιας και οι φίλοι του...

... ό,τι κι αν χτίσουν οι φίλοι του ΓΑΠ και του Σαμαρά...

... στην Ελλάδα, μία είναι Η Βίλα με τ΄όνομα! Πάρτε το χαμπάρι!


Άσε που και επί άλλων θεμάτων είχαμε πέσει μέσα μια πενταετία νωρίτερα.

13.088 τόνοι λαθραίων καυσόξυλων έχουν κατασχεθεί μέχρι τώρα.

Δηλαδή, πόση να είναι συνολικά η ποσότητα των παράνομα υλοτομημένων δένδρων,

που πρόλαβε να βρει το δρόμο της προς τα τζάκια και τις ξυλόσομπές μας,

προτού τα κατασχέσουν τα τοπικά δασαρχεία;

10.000 χιλιάδες δένδρα;  20.000 δένδρα;

Και είμαστε ακόμα στη μέση του χειμώνα της πρώτης χρονιάς...

Αυτά είναι νόμιμα, μην ανησυχείτε.

Ανατριχίλες...

... λόγω κρύου, εννοώ.

Άνθρωποι στα σκουπίδια

Σήμερα, είδα αυτό δίπλα στον κάδο των σκουπιδιών στη γωνία.

Όταν πρωτοεμφανίστηκε η φωτογραφία, πολλοί αρνούνταν να ποζάρουν επειδή πίστευαν πως η φωτογράφιση θα έκλεβε ένα κομμάτι της ψυχής τους.

Ποιός δεν χρειάζεται πια μια (όχι και τόσο) παλιά φωτογραφία του;

Άσχημες ιστορίες γεννά η φαντασία μου.

Εις πείσμα της κρίσης, κάποιοι αντιστέκονται.

 

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη!