Σήμερα μας επισκέφθηκε στη δουλειά, ο φίλος μου ο Οδυσσέας

Την βρήκε πολύ ενδιαφέρουσα. Το παιδί αυτό θα πάει πολύ ψηλά!
Περισσότερος Οδυσσέας εδώ.

Στης Ιστορίας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια

Πρόσφατα πέρασα από τους Πενταγιούς Φωκίδας, το χωριό της ξακουστής Μαρίας της Πενταγιώτισσας.
Εκεί διαπίστωσα το νόμο του Μέρφυ για τα ηρώα των χωριών.

Εάν σκοπεύεις να ανεγείρεις ηρώο στο χωριό σου, άφησε και λίγο ελεύθερο χώρο για μελλοντικές καταχωρήσεις.

Διότι αμέσως μόλις το τελειώσεις, θα αρχίσει ένας παγκόσμιος πόλεμος, που θα τον ακολουθήσει και ένας εμφύλιος.
Και θα πρέπει να κάνεις επεκτάσεις....

37η επέτειος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα

Η γΕλλάδα πήρε, πλέον, σύνταξη και βαδίζει προς τα νέα της πεπρωμένα.

Φυσικές ομπρέλες.

Ένας ωραίος πλάτανος στη Γραμμένη Οξυά, Αποδοτίας

Κι άλλος ένας στη Βελλά Αιγιάλειας.

Παιχνίδια του καύσωνα

Κάθεσαι σε μιαν άκρη και μετράς μύγες.

Τις βγάζεις υπομονετικά από το κρασάκι σου.

Καλά, η συγκεκριμένη ήδη παραπάταγε. Δεν με έπαιρνε να της παράσχω πρώτες βοήθειες.

Ή αποτελείς πεδίο περιπάτου για πάρτη τους. Ας πούμε ότι η συγκεκριμένη μου έκανε lap dance. Αρκεί στο χέρι να έχεις τη μηχανή με το macro.

Μία ωραία συνάντηση το προηγούμενο Σάββατο

Είχα φύγει διακοπές και το προηγούμενο ΠαρασκευοΣάββατοΚύριακο βρέθηκα στην ορεινή Ναυπακτία. Μαζί μου είχα κι αυτό το βιβλίο, από έναν παλιό αντάρτη, που είχα την τιμή να γνωρίσω έμμεσα και που πολύ τον σέβομαι.

Καθώς διάβαζα το μεσημέρι του Σαββάτου, στο μπαλκόνι, έφτασα σ' αυτό το απόσπασμα.

Αναφέρεται στη μάχη της Αράχωβας Ναυπακτίας (περισσότερα εδώ και εδώ). Η μάχη έγινε στις 13 προς 14 Γενάρη 1948. Οι θέσεις του ΔΣΕ και του κυβερνητικού στρατού ήταν τόσο κοντά μεταξύ τους, που τα αεροπλάνα αδυνατούσαν να πολυβολίσουν τους αντάρτες, για να μην σκοτώσουν τους στρατιώτες ενώ τα εφόδια που προορίζονταν για τους δεύτερους (όπλα και κυρίως φάρμακα) κατέληξαν στα χέρια των πρώτων.
Αφού στο απόσπασμα αναφερόταν το χωριό, στο οποίο βρισκόμουν, το ανέφερα στον οικοδεσπότη μου. Εκείνος το διάβασε σιωπηλός και μετά έφυγε για την πλατεία του χωριού. Μετά από λίγο κατέβηκα κι εγώ. Με πλησίασε ένας ευγενής μυστακοφόρος γύρω στα 55, μου συστήθηκε πως είναι δάσκαλος και με ρώτησε αν εγώ έχω το βιβλίο που αναφέρει τη μάχη της Αράχωβας και τι ακριβώς λέει. Του διήγηθηκα την παράγραφο, όσο την θυμόμουν.
Και τότε άρχισε να μου δίνει λεπτομέρειες: ο στρατιώτης που συνελήφθη ήταν τραυματίας. Και ο αδελφός του, ο αντάρτης, είπε να τον περιποιηθούν με τα φάρμακα που αντιστοιχούν στον ίδιον κι άμα αυτός πληγωθεί, να τον αφήσουν να πεθάνει. Προφανώς, βοήθησε και το ότι είχαν πέσει κατά λάθος εξ ουρανού τα φάρμακα που προορίζονταν για τους στρατιώτες.
Μετά, ο αντάρτης πήρε ένα μουλάρι, φόρτωσε τον αδελφό του επάνω και τον έφερε στο χωριό. Όταν τον παρέδωσε ασφαλή, του πήρε τα άρβυλα και τη χλαίνη, είδη πολύτιμα τότε (και πάντα) για κάθε αντάρτη.
«Α, έτσι είναι η ιστορία;» ρώτησα μάλλον αδιάφορα τον συνομιλητή μου.
«Ναι! Άμα δεν με πιστεύεις, ρώτα τον ίδιο τον κυρ-Σταύρο!» μου απαντά, δείχνοντάς μου έναν γηραιό κύριο, στο διπλανό καφενείο. Μετά από 63 χρόνια (εκ, των οποίων αρκετά στην Πολωνία), ο αντάρτης εκείνος καθόταν λίγα μέτρα παραδίπλα μου, στην πλατεία της Γραμμένης Οξυάς! Τον εφοβήθηκε κι ο Χάρος. Να 'ναι πάντα καλά.

Ένας πολύ φιλοσοφημένος πλάτανος

Ως γνωστόν, όλες οι πλατείες των ορεινών χωριών, με τα πλατάνια τους, προφέρονται για λακριντί και χαζοκουβέντα.

Όμως, ο πλάτανος της πλατείας των Πενταγιών Φωκίδας, στα Βαρδούσια, είναι ακόμη πιο φιλοσοφημένος.

Πιθανώς, να είναι ο πιο φιλοσοφημένος πλάτανος του κόζμου.

Γιατί; Να, γιατί!

Όποτε, λοιπόν, τύχει να περάσετε από τους όμορφους και δροσερούς Πενταγιούς,
χαιρετείστε μου τον πλάτανο, που ήδη αριθμεί 97 χρόνια.

Έρχονται εκλογές

Και τα κόμματα προσπαθούν να αποκαταστήσουν ξανά επαφή με τις ομάδες που κατά παράδοση τα υποστηρίζουν. Κάπου στην ορεινή Ναυπακτία.

Γαϊδουράγκαθα στο χωριό μ'

Δεν ξέρω γιατί αλλά μ' αρέσουν τα γαϊδουράγκαθα.

Έντιμη αποστρατεία ΙΙ,

Όπως έχουμε πει και παλιότερα, στην ορεινή Ναυπακτία τους τιμούν τους παπούδες. Δίποδους και τετράτροχους.
Χτες, καθώς περνούσα από το Κροκύλειο, είδα αυτόν τον γερόλυκο.

Μάλλον πρόκειται για Studebaker US6, αμερικάνικο ημιφορτηγό της δεκαετίας του 40, που μετασκευάσθηκε πρόχειρα σε μικρό λεωφορειάκι, και υπηρέτησε πιστά το χωριό επί δεκαετίες, συνδέοντάς το με τη Ναύπακτο.

Του λείπουν τα φώτα και τα λάστιχά του είναι σε άθλια κατάσταση αλλά ο παπούς είναι λεβέντης.