Από αύριο στη Βοβούσα

Ξέρετε πού θα με βρείτε.

Τα σχόλια μπαίνουν στο μοντερέισο

γιατί βαργιέμαι να πάρω μαζί μου λάπτοπ.

Τα λέμε σε δύο βδομάδες.

Ο Πανσέληνος του Ιουνίου

Απόψε τονε φωτογράφισα από το μπαλκόνι, λίγες ώρες μετά από μπόρα.

Κάτι παθαίνω με την πανσέληνο, δεν ξέρω...

Φέγγαρος

Η πανσέληνος χτες, από το παράθυρό μου.

Αμπαμούρ

Αμπαζούρ από φύλλα μουριάς. Το καλύτερο!

Τα δεύτερα καλύτερα τα φκιάχνει η ιστορική υαλουργία Μουράνο, της Βενετίας.

Ξενοδοχείον «Τα Μαμούνια»

«Λα Μαμούνια» γίναμε! Όχι το διάσημο πεντάστερο ξενοδοχείο του Μαρόκου, το σπίτι μου λέω! 

Δεν μιλάμε μόνο για αράχνες, που πλέκουν παντού τα δίχτυα τους.

Η κάτω εξαφανίστηκε, μάλλον δεν της άρεζε το φλας.

Κάθε είδους μαμούνια έρχονται να ζήσουν (και να πεθάνουν, κάτω) στην κουζίνα μου.

Είναι και μια ύποπτη μυίγα, κολλημένη με την κεραία του τρανζίστορ μου.

Λέτε να την έχει στείλει ο Κεδίκογλου για να μου κάνει παράσιτα;

Στην αυλόπορτα μια αραχνούλα έχει ανοίξει εστιατόριο.

Δείτε, κάτω, τι έχει πιάσει...

«Πόσους λέοντες έβαλες του αλλουνού; Δύο; Εμένα θα μου βάλεις έξι!»

Μπορεί στη Νεμέα να μην έχουν πλέον κανένα λέοντα.

Μπορεί στη Χαιρώνεια να έχουν έναν (αλλά) λέοντα.
Μπορεί στις Μυκήνες να έχουν δύο μα ακέφαλους.

Στην Αιγιάλεια, όμως, έχομε δεκάδες!

Προσοχή στο ριμελάκι στα μάτια, περικαλώ!
Διότι στα χωργιά μας είμεθα αποδεδειγμένως καλόγουστοι.

Εδώ ο καλός ο φιδέμπορας!

Όχι, δεν μιλάμε για τον Αντωνάκη Σαμαρά ή το Σίμο Κεδίκογλου ή εκείνο τον κάποτε λαλίστατο γελοίο που ζητά να αλλάξει το προτελευταίο γράμμα της οδού Μουρούζη, μπας και εξασφαλίσει την πολυπόθητη υστεροφημία.

Μιλάμε για κανονικό φίδι, κυρίες και κύριοι. Δεντρίτης μού ΄παν ότι είναι κι αυτό σας μεταφέρω, καθώς εγώ με τους όφεις δεν τα πολυπάω καλά!

Πωλείται, λοιπόν, κυρίες και κύριοι, φίδι, υγιέστατο, μήκους 1,80 μέτρο!

Bonus, εάν προλάβετε και δεν τάχει χωνέψει, τρία κουνελάκια σε μέτρια κατάσταση.

Εδώωωωωωω τα καλά τα φίδια!

Καμία σχέση με οχιές διμούτσουνες και φίδια κολοβά!

Έχω πράμα που σαλεύει! Φιδίσιο κορμί λέμε και το εννοούμε, κυρίες και κύριοι!

Δύο σε ένα

Μού 'τυχε κι εμένα στη ζωή μου μία Πηνελόπη κι ένας Άργος.

Συνδυασμένα σε τούτη ΄δώ τη μουράκλα!

Και δεν με λένε καν Οδυσσέα, ρε γμτ!

 

Και τώρα τελευταία, όταν φεύγω, χαμογελάει πολύ ύποπτα.

Λέτε να φέρνει τίποτε κοπρίτες ή καμιάς σκύλας γιό;

Μια καλή συνήθεια κι ένας νέος φίλος

Είχα κατέβει σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου σημεία στο χωριό,

όπως συνηθίζω εδώ και χρόνια.

 

Κι εκεί που καθόμουνα, διάβαζα, μασούλαγα και κουτσόπινα, 

τσουπ! εμφανίζεται ένα ατομάκι.

«Τι γίνεται, πουλάκι μου;» το ρωτάω.

Πήρε καρέκλα και μού 'κανε παρέα.

Ήταν, ίσως, η μοναδική περίπτωση που δεν ενοχλήθηκα επειδή ο ομοτράπεζός μου ήταν αφοσιωμένος στο twitter. Διαρκώς έστελνε tweets!

Περιττό να πω πώς έφαγε ψίχουλα, σαν πουλάκι, κι όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού έκανε φτερά και πέταξε.

Τα μπουκέτα στο τραπέζι μου

Εντάξει, πλαστικά είναι αλλά εμένα με αρέσουν.

Και η παλιά καλή φορμάικα, που τόσο θετικά σχολιάστηκε στο προηγούμενο ποστ.