Πήγα μιαν εκδρομή εκεί όπου αρχίζει η Άνοιξη

Μια πανέμορφη τοιχογραφία στα Τρίκαλα

Όπως θα ξέρουτε είχα πάει πριν κάνα μήνα στα Τρίκαλα
και οι αμφιτρύωνές μου (μα και οικοδεσπότες μου) αφού με τραπέζωσαν στο ιστορικό κέντρο με έσυραν (χωρίς να μου πούν γιατί) στα Μανάβικα (παλιά κεντρική γειτονιά),
όπου μου έδειξαν αυτή την τεράστια τοιχογραφία, στο πλευρό μιας πολυκατοικίας.

Στο κόκκινο μπαλκόνι είναι ο Τσιτσάνης.
Σχεδόν όλα τα πρόσωπα της τοιχογραφίας είναι υπαρκτά.
Το κρεμασμένο πανώ (ντροπ τα λέγαμε παλιά) δείχνει την ταυτότητα του έργου.

Μου άρεζε πολύ που κάτω δεξιά, στη θέση της υπογραφής, οι καλλιτέχνες απεικόνισαν τις φραπεδιές και τα πινέλα τους, δίκην υπογραφής.
Αλλά ακόμα πιο πολύ μου άρεζε η πρωτοβουλία του γείτονα να ανοίξει παράνομο παράθυρο στον τέταρτο όροφο για να θαυμάζει την τοιχογραφία. Σε πηγάδι κατούρησε, δηλαδή;

Ενημέρωση: την έφκιαξαν αυτοί εδώ οι Γάλλοι.

Dog Porn

Ή γιατί θέλω να μεταναστεύσω στο Lasquite του Καναδά
(για περισσότερο Dog Porn εδώ)



Κάτω, στο πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου παρέα με μερικούς σκύλους Αγίου Βερνάρδου
(προσοχή στο 0:52 όταν μια σκυλάρα ανακαλύπτει ένα νόστιμο ραβδί. Η συνέχεια στο 1:02)



Ευκαιρία να τρολλάρω όλους τους ανώμαλους που έρχονται μέχρι εδώ, ψάχνοντας για τσόντες με σκύλους



Ενημέρωση:

Η Κερκίνη χτες

Λίγη ομορφιά μπας και μας φτιάξει το κέφι.
Από τα φιλαράκια μ'.

Τα καλοβολεμένα ρετιρέ

Ο Αποπάνω: «Όχι μόνο έχω θέα και βλέπω πού πηγαίνουμε αλλά επιπλέον προστατεύω τη σκεπή σου από χιονοπτώσεις, τυφώνες και άλλα καιρικά φαινόμενα...»

Ο Αποκάτω: «Με καταπιέζεις, ρε συ...»
Λινκ

Ρίγκορ Μόρτης

Τσιπούρες στον Πειραιά, σήμερα. Δεν πρόσεξα αν είχαν και μουστάκι...
Wikipedia.

Η Κόκκινη Βρύση στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης

Βρίσκεται εδώ επί της οδού Ακροπόλεως. Έχει δώσει το όνομά της σ' ολόκληρη της γειτονιά. Στην πρόσοψή της γράφει επάνω στα αραβικά ένα απόσπασμα από το Κοράνι ότι το νερό είναι πηγή της ζωής κι από κάτω στα παλιά τούρκικα «Αυτή είναι η βρύση της μακαρίτισας Ναμικά Χανούμ, εγγονής του μουφτή Ιμπραήμ Μπέη. [πείτε] μια φατίχα [κορανικό εδάφιο] για την ψυχή της. Έτος 1328 [1910].»
Έτσι, ο μουφτής την έχτισε στη μνήμη της εγγονής του, που προφανώς πέθανε νέα, και μετά από δύο χρόνια έφυγε πρόσφυγας. Έναν αιώνα αργότερα, η βρύση στέκει ακόμη. Βανδαλισμένη από κάφρους αλλά πάντα όμορφη. Μπροστά της υπάρχει ένα πλατάνι, που μοιάζει συνομήλικό της.

ΥΓ. Η βρύση ονομάτισε ολόκληρη τη γειτονιά που κάποτε ύδρευε. Τώρα βλέπω στις πινακίδες των λεωφορείων αναγγελίες για στάσεις όπως Ikea, Media Markt, Lidl και ξερνάω...

Σιδηροδρομικό Μουσείο Καλαμάτας, μέρος Γ'

Η είσοδος από το νοτιά. Έχει και πάπιες!

Παροχή νερού για τους λέβητες

Σπασμένα τζάμια και αδυσώπητες ερωτήσεις

Υδατόπυργος

Ένας ωραίος γερανός

Η θέση οδήγησης της ατμομηχανής

Ωραία μούρη ατμομηχανής. Απορώ που δεν την εμουτζούρωσαν

Εσωτερικό βαγονιού. Το κίτρινο μπουκάλι με το «ξινό» υποδεικνύει πως μαζεύονται πρεζόνια.
Ηρωινομανείς στην Καλαμάτα; Κι όμως γίνεται!

Ανάγλυφη επιγραφή στο μαντέμι του γερανού (λίγο παραπάνω).
Προφανώς ήταν από τη μικρή γραμμή που εξυπηρετούσε τις αλυκές Μεσολογγίου.

Το σήμα του μουσείου.

Παλιό ξύλινο βαγόνι με τη σκοπιά για το χειριστή φρένων στο τέλος του συρμού.

Σιδηροδρομικό Μουσείο Καλαμάτας, μέρος Β'. Όπως βανδαλισμοί.

«Η Ελλάδα θέλει πατριώτες» γράψαν οι ανεγκέφαλοι, που τσοντάραν και τη σβάστικα.
Ναι όντως, δεν χρειάζεται τα εγγόνια του Τσολάκογλου.
Όποιον μανδυα κι αν φοράνε αυτά.

Καλ-ομελέτα κι έρχεται!