Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

Μαύρος Πάρνηθας


Καθάρματα...
Ενα ωραίο φωτοκείμενο εδώ.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

Γοργόνα Ελαφονήσου









Κρήτη, 1987

Τα 'καψα...


...κι ό,τι θυμάμαι χαίρομαι. Φολέγανδρος, Πάσχα 2004.

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

«Κλείστε, ρε ζώα, τα αιρκοντίσιον που μας καίνε!»


Το αιρκοντίσιον, ως γνωστόν, είναι πολύ ατομιστικό εργαλείο: παράγει δροσιά «μέσα», εξάγοντας τη ζέστη «στο δρόμο». Εάν αυτή τη στιγμή, έπαυαν να δουλεύουν περί τα 100.000 αιρκοντίσιον σπιτιών και αυτοκινήτων, η θερμοκρασία θα έπεφτε αυτόματα κατά 2-3 βαθιμούς, μπορεί και περ'σότερο! Για όλους μας!

Να 'χαμε τη δροσιά τους...


Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

Γάμος σε παιδική χαρά

Περιμένοντας το γαμπρό... Και ν' αδειάσει η παραλία, πάνω από την οποία θα γινόταν ο γάμος.


Δίπλα στην εκκλησία είναι ένα παλιόοοοο αρμυρίκι. Κάτω από το οποίο, η «χορωδία» έκανε πρόβα.


Όταν φτάνει η νύφη (για όσες ενδιαφέρονται για λεπτομέρειες!), η παρέα του γαμπρού (πρώην ιντερνετοπαρέα και νυν κανονική παρέα με πολλή σάρκα και λιγότερα οστά), εκτελεί το «Σήμερα γάμος γίνεται». Το εκτελεί, όμως, σαδιστικά και για πολλή ώρα. Και ο γαμπρός να κάθεται με την ανθοδέσμη ανά χείρας...


Ρίξαμε αντικείμενα.


Χορέψανε μέχρι τελικής πτώσεως

Μα λυσσάξανε!

Και την άλλη μέρα στη θάλασσα για ηλιοθεραπεία. Λέμε τώρα!


Το γάμο φωτογράφισα με μια μαύρη Sony
-------, ---------, ---------!

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Κλειστόν λόγω γάμου


Όχι, δεν παντρεύομαι εγώ. Φιλαράκια παντρεύουνται κι επειδή, ως γνωστόν όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη, λέω να παρατήσω την Αθήνα για το Σ/Κ.


Άντε, να ζήσ'νε, να ευτυχήσ'νε και ούλα τα καλά του κόζμου απάνω τ'ς!


Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

Κυνικά καύματα!

Ζάκυνθος 2005


Θεσπρωτία 2005



Φθιώτιδα 2003


Λαχανιάζω, σκάω, μου κρέμεται η γλώσσα. Θέλω να φύγω, να πάω διακοπές στα βουνά, στις δροσές. Και να κατεβαίνω πού και πού σε καμιά θάλασσα για βουτιές. Καίγομαιιιιιιι!


Φθιώτιδα 2003

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007

Φωτεινοί ουρανοί


Ό,τι κι αν κάνουν, πάντα θα σηκώνουμε το βλέμμα μας στον ουρανό.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2007

Κωλόμπατσοι!


Μετά την προχτεσινή αποκάλυψη του βίντεο όπου ασφαλίτης (με παρελθόν βιασμού μετανάστριας) έβαζε δύο πιτσιρκάδες να δέρνονται μεταξύ τους, νομίζω ότι ισχύει ο τίτλος! Μόνο ο Βύρων Πολύδωρ αδυνατεί πλέον να καταλάβει ότι οι εξαιρέσεις του κανόνα «στρατιωτάκια αμίλητα ακούνητα» είναι τόσο πολλές επειδή απλούστατα αυτές είναι ο κανόνας!

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Τι έκανα το σαββατοκύριακο...


Το Σάββατο πήγα στο θέατρο Πέτρας, στην Πετρούπολη, όπου γινόταν το 1ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ δυτικής Αθήνας (πληροφορίες εδώ.)

Είχε συζητήσεις για το ρατσισμό και τα προβλήματα των μεταναστών.


Είχε ένα ωραίο μουσικοχορευτικό από την ομάδα «Πίσω Θρανία» με το «Ντιρλανταντά» και το «Ήταν ένα μικρό καράβι», όπου ο κλήρος έπεφτε πότε στον Χασάν που ήταν ο πιο νέος και πότε στη Λουντμίλα που ήταν η πιο ό-ό-ό-μορφη. Χμμ... ύποπτος ο τραγουδιστής: φορά πράσινα Ωλσταράκια!


Χόρευαν έλληνες και ξένοι κάτω από το πανό που έλεγε «Όλος ο κόσμος μια γειτονιά»

Η ομάδα «Πίσω Θρανία» διδάσκει δωρεάν ελληνικά στους μετανάστες και παράγει μαζί τους πολιτισμό. Στο Στέκι Μεταναστών.



Και μετά βγήκαν οι «Σπυριδούλα» παλιές ανοξείδωτες καραβάνες του ροκ!


Την Κυριακή τα ήπια με τα λινκς μου.

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

Το κάστρο της Σαμοθράκης


Η παλιά είσοδος του κάστρου των Γατελούζων, των γενοβέζων δεσποτών, που κατά το Μεσαίωνα έλεγχαν τη Λέσβο, τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη. Το Κάστρο δεσπόζει στη μικρή λεκάνη, εντός της οποίας είναι χτισμένη η Χώρα, αθέατη από όλες τις πλευρές. Εντάξει, ήταν ένα προκεχωρημένο φυλάκιο στη μύτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά δεν παύω να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν τότε. Το Κάστρο έχει οπτική επαφή (σε αλυσίδα) με τα άλλα δύο μικρότερα φυλάκια των Γατελούζων, στην Παλιάπολη και στον Φονιά, τα μόνα σημεία όπου υπήρχε νερό κοντά στη θάλασσα. Για τον φόβο των πειρατών.

Notis όπως Σολωμός, Κάλβος, Σεφέρης, Ελύτης;

Καλοκαίρι 1997, Μάνη. Γυρνάω όλη τη χερσόνησο με το αυτοκίνητο. Σε κάθε χωριό, σχεδόν, βλέπω κι από μία προτομή με πηλίκιο, μπρούτζινη συνήθως. Στις περισσότερες, από κάτω αναγράφεται κάτι σαν «Σχης* Τάδε Ταδοπουλέας, φονευθείς υπό των Κ/Σ** στις τόσες τόσου 194* στο Βίτσι/Γράμμο κλπ». Σχεδόν όλες είναι λερωμένες, μισοσκουριασμένες, απεριποίητες και εγκαταλειμμένες, όπως και τα χωριά, στα οποία βρίσκονται. Συχνά-πυκνά, έχουν κι ένα ρητό, του Κάλβου ή του Σολωμού ή κάτι τέτοιο, πατριωτικό, τέλος πάντων. Δεν δίνω και ιδιαίτερη σημασία, δεν είχα άλλωστε γεννηθεί τότε.

Στην Κοκκάλα, στην ανατολική ακτή της χερσονήσου, στο 1/3 του δρόμου Κότρωνα-Βάθειας, βλέπω μια γυαλιστερή προτομή. Σταματάω, ανυποψίαστος και βλέπω ότι πρόκειται για μνημείο του πιλότου του ελικοπτέρου των Ιμίων. Εδώ τα πράματα αλλάζουν, ο σχωρεμένος ήταν μικρότερός μου, τα γεγονότα τα έζησα. Ο γύρω χώρος, φυσικά, είναι στα μαύρα του τα χάλια. Αλλά δεν είναι τόσο αυτό που παρατηρώ, όσο το αναγραφόμενο στη δεξιά πλευρά της προτομής:


«Ο Αητός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός»! Μένω λιγάκι κάγκελο. Μα ταιριάζει στίχος του Νότη Σφακιανάκη σε μια τέτοια περίπτωση; Νιώθω μιαν απροσδιόριστη ενόχληση. Σκέφτομαι ότι αφού ο περίλυπος πατέρας του παλληκαριού ήθελε να αναγραφούν στίχοι του Notis, σίγουρα οι στίχοι του Κάλβου δεν επρόκειτο να απαλύνουν περισσότερο τον πόνο του. Τελικά, ο Notis εκφράζει την εποχή μας, όσο και οι πολιτικές κρίσεις της.



*Αυτό στη στρατιωτική ιδιόλεκτο σημαίνει «συνταγματάρχης»
** Αυτό στη στρατιωτική ιδιόλεκτο σημαίνει «κομμουνιστοσυμμοριτών».

UPDATE: δείγμα εδώ.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Οι γενναίοι της Σαμοθράκης


Εδώ ένα Θεό έχουμε, πατέρα και παντοκράτορα κλπ κλπ, και δεν τα βγάζομε πέρα μαζί του, έρχονται και μας λένε να τιμήσουμε και το δωδεκάθεο! Επειδή ένας καλός φίλος ρώταγε τι είναι τα vibes της Σαμοθράκης, οφείλω να ομολογήσω ότι ιδέα δεν έχω. Μια φορά ένιωσα δόνηση στη Σαμοθράκη και ήταν από το σειζμό των 7++ Ρίχτερ που έπληξε την Ισταμπούλ. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι διάφορα μερελά αισθάνονται την ενέργεια του τοπίου. Εγώ τίποτε!

Φωτό από γκράφιτι-βραχογραφία στο Φονιά.

«Κι ύστερα λένε...

...φταίει ο Φονιάς!»


Εδώ, ο υπέροχος χείμαρρος Φονιάς της Σαμοθράκης εν έτει 1999.
Πριν γίνει δημοτικός μπαχτσές με εισιτήριο, δηλαδής.

Σαμοθράκη και για φέτος



Ε, ρε θα στενάξουν τα κατσίκια!

Donkey-χώτης


Της ελεεινής μορφής, ίσως, αλλά της μεγίστης αξιοπρέπειας.

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Από ψηλά


Η Χώρα Φολεγάνδρου το 1990, προτού περικυκλωθεί από ξενοδοχεία και διπλασιαστεί σε έκταση.

Αγιασμός μπας και μας φτιάξουν το λιμάνι

Σάββατο 9 Ιουνίου 2007

Θέλω σου είπα!


Συνέχεια του προηγούμενου ποστ, άλλη χρονιά, άλλοι άνθρωποι, ίδια παραλία. Κλαψ!

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

Θέλωωωωω!


Μα αφού θέλω, σου λέω!

Απόλυτη ευτυχία



Τώρα θα 'ναι καμιά εικοσαριά χρονών. Αλλά δεν θα έχει ξεχάσει εκείνο το καλοκαίρι του 1990 στη Φολέγανδρο, στον Άγιο Νικόλα...

Έρως αλτσχάιμερ μάχαν


Μου άρεζε πολύ τότε αυτή. Αλλά ποιά είναι; Η Ά.; Η Μ.; Η Μ.; Και ήταν το '89; Μήπως το '90; Ή το 92; Στη Φολέγανδρο, πάντως, σίγουρα ήταν...

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007

G8 αυτοί, 6.000.000.000 εμείς!



Στα φιλαράκια μου, που αυτές τις ώρες λιβανίζονται από τα δακρυγόνα στο Χάιλιγκενταμ της Γερμανίας, μια φωτογραφία από έξι χρόνια πριν, από τους δρόμους της Γένοβα.

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

«Κανείς δεν μ' αγαπάει...»



Μουτρωμένη και συννεφιασμένη, είχε κάτσει στην άκρη στο μολάκι, κάτω απ' τον Αϊ-Αρτέμη, τσαντισμένη που κανείς δεν της έδινε σημασία. Ε, όχι και κανείς!
Τώρα πια, ύστερα από 15τόσα χρόνια, θα το 'χει ξεχάσει και δεν θα δίνει αυτή σημασία...

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Ένα αίνιγμα


Με αφορμή το προβοκάρισμα από κάποιον άγνωστο στην ιστορία της Αμαλίας...

* Διεξάγεται συνήθως κατά μόνας, είναι φτηνό κι εκτονωτικό. Μπορούν να το κάνουν όλοι/ες!

* Σπάνια διεξάγεται και κατά παρέες, «συντροφικάτα» που 'λεγε ο σχωρεμένος ο Γιάννης Ρίτσος

* Το κάνουμε, συνήθως, από την ασφάλεια και την ησυχία του σπιτού μας. Τσιγαράκι, ποτάκι και δώστου! Στη δουλειά, άμα μας πιάσουν να το κάνουμε, κοκκινίζουμε...

* Κάποιοι το κάνουν πολλαπλά, φαντασιώνοντας διαφορετικούς ρόλους κάθε φορά.

* Σε κάποιους αρσενικούς, βοηθούσης και της αποπροσωποποίησης, εξάπτει την επιθετικότητα. Στις περισσότερες γυναίκες την τρυφερότητα και το ρομαντισμό. Πρέπει να σχετίζεται με την έκκριση συγκεκριμένων ορμονών.

* Άμα το παρακάνουμε, παθαίνουμε τενοντίτιδα στο δεξί χέρι!

* Αστειευόμαστε γι' αυτό με τους φίλους μας αλλά ντρεπόμαστε άμα το δουν.

*Στον Γ' Κόσμο μερικοί φυλακίζονται γι' αυτό. Αντίθετα, στη Δύση ορισμένους τους έχει κάνει πλούσιους και διάσημους. Στους πόλους και την έρημο δεν πολυγίνεται γιατί προέχει η επιβίωση και αντενδείκνυται η σπατάλη ενέργειας.

* Πηγάζει από τη μοναξιά μας, σαν υποκατάστατο επικοινωνίας, και φαντασιώνουμε πως είναι πρωτότυπο

* Φαντασιώνουμε τον καλύτερο εαυτό μας.και τους άλλους εντελώς διαφορετικούς απ' ό,τι πραγματικά είναι. Ακόμα και σ' αυτό, όμως, αυτολογοκρίνουμε τη φαντασία μας.

* Αν πετύχει είναι καλό αλλά δύσκολα γνωρίζεις κόσμο μ' αυτό.
Αρχίζει από «μ», το τρίτο γράμμα είναι «λ», το πέμπτο «κ» και το έκτο «ι». Τι είναι;