Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Μετά από 10 χρόνια

Το Νοέμβρη του 2001. Κούταβος.

Το Δεκέμβρη του 2011. Γέροντας αλλά κοτσονάτος.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Σκυλίσια ζωή

Δραματικό βλέμμα και στάση.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Ο νόμος του Μ*ρφι για τις επιγραφές





Όπως έχομε πει και παλιότερα, όσο προσεκτικός κι αν είσαι στην ορθογραφία,
όταν φτιάξεις μια επιγραφή θα κάνεις λάθος.
(Είχα κι άλλη μια σχετική φωτογραφία αλλά εφαρμόστηκε ο νόμος του Μέρφι για τους φωτογράφους
και την έχασα, κατά τη μεταφορά στον υπολογιστή)

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Μην ψαρώνετε!

Φανταστικοί διάλογοι


«Μα, συνάδελφοι, δεν γίνεται να ανοιχτούμε μονομιάς στις φουρτούνες των διεκδικήσεων. Θα πελαγώσουμε, θα τα κάνουμε θάλασσα! Καλά είμαστε εδώ. Εξ άλλου, και το αφεντικό μας πεινάει, το καημένο!»


«Ναι, ρε μαλάκα! Και γι' αυτό μας κάλεσε στο τραπέζι!»

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Μαγειρεύοντας για τους φίλους μας, μέρος 2ον

Χτες η κουζίνα El Chef πήγε στη Χαλυβουργία Ελλάδας, να μαγερέψει για τους απεργούς.
Με αυτό το σκεπτικό και τις σκέψεις.

Τσιγαρίζομεν ολίγον ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, φρέσκο και ξερό...

Οι μάχιμες κατσαρόλες, γερμανικής κατασκευής και προελεύσεως

Απέναντι, στο τσιμεντάδικο, δεκάδες πανώ αλληλεγγύης

Στην είσοδο της Χαλυβουργίας, σημειώματα από παιδιά του Κερατσινίου και ένα αγγελτήριο μνημοσύνου για συνάδελφο, που πέρυσι σκοτώθηκε εδώ.

Πάνω στην εθνική Αθηνών-Κορίνθου, το «ρολόι» μετράει ημέρας απεργίας.

Και λίγο κάγκελο με σύρμα...

Η παράγκα των απεργών στέγασε προσωρινά την κουζίνα.

Δίπλα της και πλάι στην είσοδο η πρόχειρη εξέδρα για τα μουσικά συγκροτήματα.
Πολλές νταλίκες, περνώντας για Πάτρα, άφηναν έναν ουρανομήκη βρυχηθμό με την κόρνα τους, σε ένδειξη χαιρετισμού.
Εντύπωση μου έκανε το ασταμάτητο πηγαινέλα ιδιωτικών αυτοκινήτων, που έφταναν κάθε τόσο και ξεφόρτωναν σακουλάρες με προμήθειες για τους απεργούς. Επίσης, συνέχεια γίνονταν ανακοινώσεις για οικονομική ενίσχυση. Όχι τίποτε τρομερά ποσά αλλά όσο νάναι βοηθάνε...
Μπορεί να πάγωσ' η τσιμινιέρα αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την γκαζιέρα!
Το μενού είχε δύο σούπες και χοτ-ντογκ.

Οι σημειώσεις στο θυρωρείο.

Η γωνία των χοτ-ντογκ ήταν δημοφιλέστατη στα πιτσιρίκια.

Το πανό της κουζίνας. Προσοχή στον αρνητικό Τσέ,

Μόλις μύρισε το λουκάνικο ήρθε και μια very hot dog, μια συμπαθέστατη μπαλότσα ροτβάιλερ.


Οι πιτσιρικάδες των συγκροτημάτων έπαιζαν πολύ καλά, δεδομένου του ήλιου και της φασαρίας των αυτοκινήτων.

Και πάνω που οι μαγείροι γκρίνιζαν ότι θα μείνει η σούπα ήλθε ένα πούλμαν από το εργατικό κέντρο Νάουσας με αλληλέγγυους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Που τόριξαν στο χορό, αφού βέβαια γεύτηκαν τη σουπίτσα!

Για να λέμε την αλήθεια, ακόμη κι αν το χτεσινό δεν έσωσε κανέναν, μας έδωσε μια αίσθηση αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης, που είναι τόσο πολύτιμες για τις μέρες μας.

El Chef
Κι εδώ ένα άρθρο για τη Χαλυβουργία.
Και μια συνέντευξη από μεταλλουργό την ώρα του μαγερέματος.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Παγιδευμένος στο δίκτυο

Ένα μαμούνι και μια σφήγκα στο χωργιό μου, τον Αύγουστο και το Νοέμβρη αντίστοιχα.
Συμμερίζομαι τα αισθήματά τους!

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Βαρβαριάδα, η παλιά γέφυρα. Αύγουστος 2003


Ναι, έχω κάνει «κρα» για εκδρομές.
Ψάχνοντας παλιές φωτογραφίες, θυμήθηκα μια από τις πρώτες περιπλανήσεις χωρίς πρόγραμμα, μόνο με αντίσκηνο και καλή παρέα. Εδώ, πάνω από τον Αγραφιώτη, η παλιά γέφυρα της Βαρβαριάδας. Τώρα, απ' ό,τι βλέπω στο Γκούγκλε Μαψ, δεν πρέπει να υπάρχει καν.



Εδώ, η κανονική γέφυρα. Σε πρώτο πλάνο ένα μηχανάκι από την παρέα.
Αιωνία του η μνήμη (του μηχανακιού, εννοώ!)

Μετά τη γέφυρα, εκεί που αρχίζει η ανηφόρα για Άγραφα παράλληλα με τον Αγραφιώτη, το προσωπικό του Lada Niva ετοιμάζεται για την επερχόμενη μπόρα.
Ο σκύλος ίσα που φαίνεται στο πίσω κάθισμα. Μαλάκας είναι;

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Κερκίνη

Και πάλι τον Οκτώβριο του 2007.
Εδώ είπα να το κάνω λίγο πιο αρτιστίκ.






Η ξύλινη κατασκευή είναι φράχτης για να μην περνάνε οι βουβάλες.
Στο βάθος ο Στρυμώνας.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Στις λάσπες της Κερκίνης

Μετά τη βόλτα στη λίμνη με τις πλάβες επιβιβαστήκαμε στα τετρακίνητα.
Την επίσκεψη στο βενζινάδικο δεν σας την περιγράφω, απλά θα πω ότι αφού γέμισε τα τρία θηρία, ο βενζινάς τόκλεισε το μαγαζί γιατί είχε αδειάσει οι δεξαμενές του και είχε βγάλει την προίκα της κόρης του!


Δεν είναι στραβός λόγω τέχνης ο ορίζοντας, απλά εγώ τραβούσα φωτογραφίες εν κινήσει...

Κτηνάκι, ε; Πολύ θάθελα να το πάω μια βόλτα.


Μπήκαμε στη λίμνη νότια από το Μανδράκι, δηλαδή εδώ.

«Αχ, νεράκι, να βρέξομε τα τακούνια μας» άκουσα τα λάστιχα να κελαηδούν.

Στη βόρεια πλευρά της λίμνης, η λάσπη που φέρνει ο Στρυμώνας είναι άφθονη.

Και κολλάνε ακόμα και τα καλύτερα 4Χ4.

«Χαροπάλεμα με τη λάσπη!» που λένε κάποιοι.

Στο τέλος της μηχανοκίνητης διαδρομής άρχισε ο περίπατος στο ισάδι.