Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Κλειστόν λόγω γάμου


Παντρεύουνται το Σάββατο αλλά αι δοκιμαί άρχισαν από χτες. Ο θεσμός του γάμου είναι θεμέλιο της κοινωνίας μας και δεν επιτρέπεται να τον αντιμετωπίζομε ελαφρά τη καρδία.

ΥΓ αν δείτε ένα πρησμένο σηκώτι να περιπλανιέται στεναχωρημένο στα Εξάρχεια, απασχολείστε το και ενημερώστε με με e-mail. Είναι φιλικό κι εμβολιασμένο.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Περιβόλι Γρεβενών


Η πλατεία του. Να 'μασταν, λέει, τώρα εκεί. Κι ας έκαμνε και κρύο...

Τα «πράματα»


Όταν είσαι στο βουνό και δεις κοπάδι σαν κι αυτό, μάζεψε το χέρι σου από το παράθυρο και ανέβασε λίγο το τζάμι. Σε έχουν σταμπάρει τα τσομπανόσκυλα κι έρχονται...

Κακόμοιρε, Καλομοίρη!


Μανώλης Καλομοίρης. Προτομή του, δίπλα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.

Η Αθήνα έχει χρόνιο πονοκέφαλο


Λεπτομέρεις από γλυπτό πίσω από το Πνευματικό Κέντρο της οδού Ακαδημίας.

Μην υπερβάλλεις, ρε Κώστα!


Εντάξει, είπαμε αλλά όχι κι έτσι. Μόνο ο ένας είναι γιός σου και το ξέρεις!

Φαφούτικα ήταν σήμερα τα περίπτερα


Άδεια χάσκαν τα ούλα τους, χωρίς εφημερίδες.

Εν αρχή ήν ο -λόγος!


Εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεόν και θεός ην ο λόγος. Και μετά ήρθε ο ηλεκτρολόγος Θεολόγος και είπε «Γεννηθήτω Φως!». Τσακ, έκανε μία τον Γενικό Διακόπτη και φωτίσθηκε η πλάσις όλη!

Μίλα μου βρώμικα!


Ακόμη και η πιο τρυφερή κουβέντα μπορεί να θεωρηθεί βρώμικη, αν ειπωθει σωστά.

Strike Bike strikes back!


Χτες το απεργιακό ποδήλατο βρέθηκε στο φυσικό του περιβάλλον.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Χάρηκα που βρέθηκα εκεί


Ιούλιος του 2007 στο Περιβόλι Γρεβενών. Οι απανταχού Περιβολιώτες γιορτάζουν το 3ο ετήσιο αντάμωμά τους.


Απόγονοι νομάδων κτηνοτρόφων, οι ίδιοι ζούν στις πόλεις. Ωστόσο μαζεύονται ξανά για να συναντηθούν. Ο κυκλικός χορός τους, με τον πρώτο να τραγουδάει και τους υπόλοιπους να απαντούν/επαναλαμβάνουν φαίνεται αυστηρά ιεραρχημένος. Όπως παλιά έμπαινε μπροστά ο τσέλιγκας κι ακολουθούσαν οι τσομπάνοι, μου φαίνεται ότι τώρα προηγείται ο γιατρός, ο δικηγόρος κοκ


Τα πιτσιρίκια αμήχανα με όλο αυτό το τελετουργικό.


Οι γυναίκες, φυσικά, έπονται. Μπροστά οι πρεσβύτερες, οι γιαγιάδες, οι καταξιωμένες ως μητέρες και πεθερές, και τελευταίες οι ανύπαντρες. Παρακολουθούσα μαγεμένος να ζωντανεύει ένα παμπάλαιο έθιμο. Πλάι μου, οι διανοούμενοι φίλοι μου έκαναν πηγαδάκι για την αναγκαιότητα ή όχι ενός τέτοιου εθίμου.


Μετά τον υπέροχο χορό, στον οποίο συμμετείχε σχεδόν όλο το χωριό, βγήκε η ορχήστρα για τα πανηγύρια.

Τρεις (+1) γέφυρες.



Στα Γρεβενά, στο Βενέτικο. Τρείς γέφυρες, τρεις εποχές. Στο βάθος, κατασκευάζεται η σούπερ-γέφυρα (διπλή) της Εγνατίας. Πέρασα από κάτω της και τρόμαξα. Στη μέση η οδογέφυρα που πάει από Γρεβενά προς Μέτσοβο και σε πρώτο πλάνο το γεφυράκι του Σταυροπόταμου ψιλοεγκαταλειμένο. Και (κάτω) ακόμα πιο πίσω, το γεφύρι του Σπανού. Χτίστηκε γύρω στα 1860 από το Μουσταφά πασά ή Σπανό πάνω στα ερείπια διπλή γέφυρας που είχε κτιστεί από το σουλτάνο Βαγιαζίτ. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Κοσμάτι και Κηπουρείο



Για τα γεφύρια των Γρεβενών εδώ.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

Τι ώμος, όμως!


Κολλάει το μάτι μου, ώρες-ώρες.

Ένας από τους ορισμούς της ευτυχίας



Να κάθεσαι στον ήλιο, δίπλα στα πλατάνια, να σπας καρύδια και να ψιλοκουβεντιάζεις.

Να θυμόμαστε το καλοκαίρι



Μέχρι να το ξανανταμώσουμε. Πήλιο, Σεπτέμβριος 2007.

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Ο πολύτεκνος και τα βάσανά του


Γνώρισα τον καλό κύριο Ζουγανέλη ως ένα μεροκαματιάρη από την Άνω Γλυφάδα με απίστευτο αριθμό παιδιών. Ήμουν συμμαθητής με το υπ. αριθμ. 12 (αν δεν απατώμαι, ούτε κι αυτός θυμόταν) παιδί του και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλα ήταν μια φάτσα. Τα μεγαλύτερα κορίτσια φρόντιζαν τα μικρότερα, ενώ υπήρχαν και δύο-τρία σετ διδύμων και ένα σετ τριδύμων. Στο μεταξύ οι μεγάλες κόρες παντρεύονταν και γεννούσαν και μερικά ανήψια ήταν μεγαλύτερα από τους θείους τους, που ακολουθούσαν! Κάποια στιγμή, στη δεκαετία του ΄70, ο κύριος Ζουγανέλης πήγε μερικά απ' τα παιδιά του (καμιά 15αριά, όχι όλα!) για μπάνιο στη Βούλα. Με το φορτηγό, με το οποίο μετέφερε υλικά οικοδομών. Στο δρόμο τον σταματά ένας χωροφύλαξ (τότε τα όρια δράσης της Αστυνομίας Πόλεων σταματούσαν στο Μπραχάμι κι από 'κεί και πέρα ανελάμβανε η Ελληνική Χωροφυλακή) και τον βάζει χέρι ότι κάνει παράνομες εκδρομές με το φορτηγό. «Ρε καλέ μου, ρε χρυσέ μου, όλα δικά μου είναι.» να λέει ο κος Ζουγανέλης, τίποτε ο μπασκίνας! Ήταν και πιστός Χριστιανός ο κος Ζουγανέλης, δεν ήθελε να τον αρχίσει στα καντήλια, φουρκίστηκε και δίνει παράγγελμα «Όλοι κάτω!». Κατεβαίνουν τσουπ-τσουπ τα Ζουγανελάκια, βλέπει ο χωροφύλαξ πως ήταν όλα ίδια ξανθά, με πράσινα μάτια και μια βοϊδοψλυψά στο φαρδύ κούτελο και πείστηκε πως ήταν δικά του. Ο κος Ζουγανέλης έκανε 23 παιδιά συνολικά με την ίδια γυναίκα, την κα Ζουγανέλα. Πριν μερικά χρόνια είδα το βανάκι τους και θυμήθηκα το παιδικάτα μου. Να 'ναι καλά όλοι τους!

Άλλη μια επέτειος



Μεθαύριο είναι η 65η επέτειος. Τους καθαρίσανε χωρίς να το πάρει κανένας μυρωδιά.

Άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για τα ταμεία;



Ένα υπέροχο μέρος στο Πήλιο, το οποίο δεν θα σας αποκαλύψω πού ακριβώς είναι. Πλησίασα να πιώ νερό και διαπίστωσε ότι μέσα στην λεκανίτσα ζούσε μια πέστροφα. Σεπτέμβριος 2007.

Εποικοδομητική πρότασις



Ο φίλος μου, ο Παν, τον τελευταίο καιρό είναι λίγο αδρανής. Του προτείνω να καταπιαστεί με κάτι εξωστρεφές και φυσιολατρικό. Σήμερα, εξάλλου, διαπίστωσα ότι δεν είναι μόνος.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Ωραία χρωματάκια!



Λαϊκόν κιτς
σε παρατημένο κατάστημα ειδών λαϊκής τέχνης, λίγο μετά την Καλαμπάκα, στο δρόμο προς Γρεβενά.

Σκυλάδικα για χορτοφάγους






Συγκρότημα για τα πανηγύρια στο Χορευτό Πηλίου, αρχές Σεπτέμβρη 2007.

Το κιτς που απεχθάνομαι


Βρέθηκα πριν λίγο καιρό στις Σέρρες και επισκέφθηκα το χωριό Άγκιστρο, όπου είχα μάθει ότι λειτουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ιαματική πηγή με εξαίρετο νερό και ένα βυζαντινό κτίσμα από το 1.000 μ.Χ.


Φτάνοντας διαπίστωσα ότι το παλιό κτίσμα είχε κακοσυντηρηθεί και προσαρτηθεί στην μασχάλη ενός πελώριου κιτσαλέου ξενοδοχείου, που καθόλου δεν σεβάστηκε το τοπίο. Τι μπαλκόνια-αεροπλανοφόρα, τι τζαμαρίες για θέα, γμσέτα!


Παρότι ο γύρω χώρος είναι έρημος (πριν λίγα χρόνια υπήρχε δάσος με πουρνάρια όπου επιτρεπόταν και η κατασκήνωση) οι επιχειρηματίες έφκιαξαν ένα πελώριο πάρκινγκ, με άσφαλτο, γκαζόν και μυστήριους φωτισμούς.


Εδώ μια κακότεχνη απεικόνιση της παλαιάς κατάστασης, όπως την βρήκα μέσα στο κιτσαλέο ξενοδοχείο.

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Μια νέα τέχνη ανατέλλει



Στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου η τέχνη της ανθοδετικής λέγεται «ικεμπάνα». Στην Ελλάδα η ανθοδετική τέχνη διατήρησης των ανθέων σε καραφάκια ρακής, θα πρέπει να λέγεται «ρακεμπάνα».Διατηρούνται επί μακρόν και μυρίζουν μμμμ... μεθυστικά!

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

Φτού σου, γκαντεμιά!


Έσπασα το σκελετό των γυαλιών μου, που χρησιμοποιώ για τον υπολογιστή καθώς έχουν μειωμένη μυωπία. Κι έχω μείνει με τα γυαλιά, που χρησιμοποιώ για το οδήγημα και το δρόμο και έχουν τους πλήρεις βαθμούς μυωπίας μου. Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο περίπλοκες γίνονται οι αισθήσεις μου. Παλιά έβλεπα, άκουγα, μύριζα. Τώρα βλέπω «εάν...», ακούω «εφόσον...» και μυρίζω «σε περίπτωση που...». Γκρρρρρ....

Ν' ανατριχιάζει η θάλασσα


Στα Καμμένα Βούρλα, φέτος. Σύντομα θα ξαναπάμε!

Αρβύλες στην ομίχλη


Στο Μπέλες, φέτος τον Οκτώβρη.

«Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες»!



«Θα εκτρέφω μόνο τουρίστες που είναι και πιο βολικοί στο άρμεγμα!». Κάπου στο Μανδράκι Σερρών, στη βόρεια όχθη της λίμνης Κερκίνης, ένας αγρότης αναπροσαρμόζει τις δραστηριότητές του στον 21ο αιώνα.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

Αντανακλάσεις



Η λίμνη Πλαστήρα, κοντά στο φράγμα, φέτος τον Ιούλιο, μία μέρα μετά την αποκάτω φωτογραφία. Προσέξτε πόσο χαμηλά είναι τα νερά.

Κι άλλες αντανακλάσεις



Στη λίμνη Μόρνου, Ιούλιο του 2007.

Μια άλλη ματιά


Μ' αρέσουνε τα γκράφιτι. Συγκαλύπτουν την αμηχανία των άδειων τοίχων. Μερικές φορές, όμως, με τρομάζουν τα βίαια, σκοτεινά, γωνιώδη και άτεχνα σχήματα. Προχτές είδα ένα καινούργιο στα Εξάρχεια με παλ χρωματάκια, που είχε καλύψει ένα χουλιγκανίστικο χυδαίο σύνθημα. Απόρησα...



Μετά πρόσεξα τη γυναικεία υπογραφή. Μπράβο, Ρόζα!

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Πώς πέρασα την Κυριακή μου


Προχτές, την Κυριακή 11 Νοέμβρη, είπα κατά τις 10.30-11.00 το βράδυ (μετά το ταβερνείο) να περάσω από το ΠΑΣΟΚ να 'δώ τι έγινε. Βγαίνω στη Χαριλάου Τρικούπη, άδεια.


Κατεβαίνω λίγο περ'σότερο, βλέπω κάποιο κόσμο στο φως των προβολέων των ΜΜΕ, ακροβολισμένο με προσοχή αποκλειστικά μέσα στη φωτεινή νησίδα. Έξω από το φως, ούτε ψυχή.


Οι μέτοχοι της ΠΑΣΟΚ ΕΠΕ παρακολουθούσαν με αγωνία τις αρχαιρεσίeς για εκλογή νέου προέδρου του ΔΣ (και CEO επίσης!) αγνοώντας ότι η επιχείρησις είναι κληρονομική και ο πρόεδρος είχε το 55,5% των μετόχών. Μιζέρια, μούδιασμα, ασχήμια και μια βραχνή ντουντούκα που πληροφορούσε τον από πολλού μεταστάντα ιδρυτή του μαγαζιού ότι «Ανδρέα ζεις, εσύ μας οδηγεις!». Ναι, καλά!

Βαρέθηκα και πήγα σε ένα στεκάκι όπου νέοι άνθρωποι έπαιζαν μουσική.


Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι ποθαμένοι με τους ποθαμένους.

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Τρία πουλάκια κάθονταν απάνω στο φανάρι



Σήμερα το μεσημέρι χάζευα κάτι δεκαοχτούρες (ok, το ξέρω είναι σιχαμένες!) που την είχαν αράξει στο φανάρι του Δήμου Αθηναίων και σκεφτόμουν ότι πάλι καλά που υπάρχουν κι αυτές και πιάνει τόπο το φανάρι, καθώς το βράδυ, έτσι κι αλλιώς, δεν φέγγει. Με τέτοιες εποικοδομητικές σκέψεις και με το βλέμμα στραμμένο ψηλά, παρολίγο να πατήσω κάτι στο πεζοδρόμιο.