Πέρυσι...

Στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.
Μία λεβέντισσα χόρευε το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας.

«Αχ... Παναγιά μου!» που καταλήγει και το κομμάτι...

«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε...»

Άκου τι είπε το άτομο!

Από τα «μπάνια του λαού» του πατρός
στο «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» του υιού!
Κι άλλο θαλάσσωμα ενόψει!

Δύο χεράκια...

... που ζωγραφίζουν άτσαλα σε μία κόλλα χαρτί.

Κι ένα τεράστιο λαμπερό χαμόγελο!
Κάτι τέτοια φωτεινά διαλείμματα μου δίνουν θάρρος και συνεχίζω...

Ένας φόνος στη γειτονιά μου

Έχω μείνει άφωνος. Χτες το μεσημέρι κάποιος σκότωσε έναν 28χρονο στη γειτονιά μου.
Για προσωπικές διαφορές είπαν! Γνωστοί μεταξύ τους και σε πολύν κόσμο.

Πέρασα το βραδάκι. Οι φίλοι του νεκρού είχαν αφήσει μερικά λουλούδια
και κάτι καφάσια εκεί που είχε χυθεί το αίμα του στην άσφαλτο.

Η αστυνομία είχε χαράξει κύκλους εκεί που έπεσαν οι κάλυκες.

Το αίμα στην άσφαλτο. Τι να πεις;

Γνωστοί και άγνωστοι περνούσαν από το σημείο της δολοφονίας και κοιτούσαν σαν χαμένοι.

Μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τις ριπές και τη χειροβομβίδα στα ΜΑΤ του Υπ.Πο.,
τη χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών, τώρα και τούτο!

Από (όχι και τόσο) άλλη οπτική γωνία εδώ.

Βουνό με βουνό δεν σμίγει...

... αλλά εμείς τα βουνά πρέπει να υποστηριζόμαστε μεταξύ μας.
Δείτε το μπλόγκ της Κίνησης για τη σωτηρία της Γκιώνας!

Ώπ;;;; Τι 'ναι τούτο;;;;

Και τι πάει να πει «... Αλλαγή "μέσα-έξω"»στο ΚΚΕ; Ε;
Χτες είδα πολλές τέτοιες αφίσες κολλημένες στο κέντρο της Αθήνας...
Μπαλαφάρα είναι ή αυτό που λέει το ανέκδοτο
«Τόπιασα το υπονοούμενο, Μήτσο μ΄!»;;;

Η σημερινή μου βόλτα

Πορτοκαλάκια Σταφυλαράκη

Η Φύση θα ήταν τέλεια αν κάπου υπήρχε και ένας
Αμπελώνας Πορτοκαλάκη...

Έχουν λαλήσει τα πουλιά, λέμε!

Στο προηγούμενο ποστ με έκαναν πλάκα

ότι δήθεν πιστεύω πως τα πουλιά της γειτονιάς μου
έχουν πιτσικάρει, επειδή στην πραγματικότητα χρειάζομαι διακοπές.

Τώρα σας φαίνεται αυτό συμπεριφορά λογικού περιστεριού;
Μαδρίτη γίναμε! Και Βαρκελώνη, λέμε!

Το πουλί λάλησε!

Σήμερα το μεσημέρι, εκεί που έπινα καφεδάκι με το αρχαιότερον των λινκς μου, μου επέστησε την προσοχή σε ένα περιστέρι. Το οποίο βολτάριζε στον π(ρ)εζόδρομο με την κόρα από μία φέτα ψωμί, περασμένη στο λαιμό του, σαν εκείνα από τα λουλουδένια κολιέ, με τα οποία σε καλωσορίζουν στα νησιά τους οι Χαβανέζοι.

Νυχτερινές βόλτες

Όταν παίρνεις νυχτιάτικα τη φωτογραφική μηχανή και το μονοπόδι
και βγαίνεις βόλτα στη γειτονιά σου, παριστάνοντας τον τουρίστα,
που τα αντικρύζει όλα για πρώτη φορά, ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει...

...πως έχει έρθει η ώρα για διακοπές!

Δημητσάνα

Η πάνω φωτογραφία τον Απρίλιο και οι άλλες δύο τον Αύγουστο του 2006. Λινκ.

Βυτίνα

Στην αγορά της Βυτίνας, στην Αρκαδία, το καλοκαίρι του 2006. Τα καρπούζα μύριζαν νερό.
Και τα ξερά βότανα μοσχοβολούσαν.

Επάνω, το καμπαναριό που πολύ με άρεσε.
Κάτω, δύο κουρασμένα χασαπάκια σε αναδουλειές.

Με τόσες προμήθειες για δημόσια έργα

... είναι να αναρωτιέσαι τι μίζα θα έπεσε
ώστε να ονομαστεί αυτό το έργο της ΔΕΗ
«Φράγμα του Λάδωνα»

Πεθύμησα γρασίδι

Επειδή παρασφίξαν οι ζέστες

Και άρχισαν να επισκέπτουνται το μπλογκ διάφορα βαρεμένα, μία e-φίλη μου μού πρότεινε να αρχίσω τις αποδράσεις. Αλλά με στυλ, λέμε! Χεχεχε...

Για όσους δεν κατάλαβαν, εδώ κι εδώ.

Σφίγγουνε οι ζέστες

Και δεν φτάσαμε ακόμη στη μέση του Μάη!

Ο καταρράκτης στην Αγία Άννα Καστοριάς

Για την Αγία Άννα Καστοριάς τάχουμε ξαναπεί. Ο καταρράκτης δίπλα της στερεύει το καλοκαίρι. Δείτε τον εδώ.

Εδώ (επάνω) βλέπετε το παλιό εκκλησάκι, στο μονοπάτι που κατεβαίνει.

Αυτό (επάνω) είναι παλιό βοηθητικό κτίσμα για τον καλόγερο που έμενε κάποτε εδώ.

Ο καταράκτης την άνοιξη πρέπει να είναι πολύ εντυπωσιακός, έτσι όπως κατεβαίνει από την κορυφή Αμμούδα.

ΥΓ Εξαντλείται το απόθεμα φωτογραφιών και χρειαζόμαστε τάχιστα ανανέωση. Και εγώ και αυτό!

Πάνω από το Αχελώο

Τρομεροί γεωλογικοί σχηματισμοί στο δρόμο για τα Θεοδώριανα, κάπου εδώ.

Στη Νεράιδα, μια γιαγιά μας δείχνει το μονοπάτι του Άρη.

«Και δεν με λλές, ρε φιλλαράκι...

... καλλά έχουνε βγεί αυτά τα αμάξα, να 'ούμ'; Γιατί δεν τα βλλέπω να πολλυκυκλλοφορούν, λέμε!»
Αυτό σκέφτηκα να ρωτήσω τον ελληναρά με τη λίμο που είδα σήμερα το μεσημέρι...

Επεισοδιακό Σάββατο

Είχα πάει σε κάτι γενέθλια αλλά δεν περίμενα να εξελιχθούν τόσο θεαματικά.

Αγνοούσα, βλέπετε, το ανωτέρω σύνθημα.

Μέχρι που πρασίνισε βίαια όλη η πλατεία Εξαρχείων.

Πάντως, το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι πρωίας...